Daar gaan we weer!

Een harde Lockdown, geen intelligente deze keer, alhoewel voor mij nog steeds niet duidelijk is voor wie dat intelligente telde.

Direct zie je dat iedereen die geraakt wordt op zoek gaat naar de achterdeur. Heel begrijpelijk natuurlijk, het zal jouw bedrijf maar zijn. Maar ook het individu begint direct te klagen en te zoeken naar welke escapes er nog zijn. 

We gaan er aan voorbij dat het virus hard om zich heen slaat, Er snel vele mensen besmet worden en hoe (over)belast de zorg nu al is, niet alleen in ziekenhuizen maar ook de verpleeghuizen. Er is telkens crisisoverleg nodig omdat ook personeel ziek wordt, de roosters steeds moeilijker sluitend te maken zijn. 

Ik hoop oprecht dat de verpleeghuizen zoveel mogelijk open blijven zodat ze hun geliefde familie nog kunnen zien. 

Ik hoop ook dat de ondernemers genoeg hulp krijgen om hun hoofd boven water te houden, Ik zie weer hele creatieve oplossingen. Een grote maten winkel in onze stad doet aan thuisservice en zo hangt er hier een jurk klaar voor de Kerst. Hoorde op het nieuws dat bedrijven een soort afhaalservice verlenen zodat cadeautjes toch bij de plaatselijke middenstand gekocht kan worden. 

Die creativiteit, daar houd ik van. Laat  je niet leiden door de beperkingen maar door je mogelijkheden, een spreuk die ik mijn hele leven al met me meedraag,

We mogen nog genoeg, we kunnen naar buiten, wandelen, fietsen, joggen of rennen als je dat wil. Je mag nog steeds naar de bakker, groenteboer en slager, en daar hebben ze alles al maanden corona proef. Ikzelf gebruik veel thuis bezorg functies en heb lieve familie die al vanaf maart mijn boodschappen regelen wat ik niet geregeld krijg.

We hebben zoveel geluk dat dit nu plaatsvindt en niet 25 jaar geleden waar niet iedereen toegang had tot internet, geen whatsapp groepen of Facebook, geen FaceTime etc. Een TV waar 24 uur per dag op een van de vele kanalen wel wat te vinden is en anders hebben we Netflix of wat dan ook. Dat scheelt toch echt wel veel.

We mogen, als je dat zou willen, nog steeds 2 mensen ontvangen en met Kerst 3. Persoonlijk vind ik het prima om niet zoveel mensen te ontvangen, ik zit liever in mijn bubbel om te voorkomen dat ik Corona krijg. Maar goed het mag wél. 

Ik begrijp dat sommige doelgroepen harder worden geraakt. Je zal maar een jongeren zijn, er ligt een vergrootglas op ze, van wat ze wel  en niet mogen, en als ze dan eens wat verkeerd doen dat meten we dat graag in de media groot uit. Je zal maar degene zijn die toch al eenzaam is, wat niet te verwarren is met alleen zijn. Dus toch al het gevoel hebben dat je alleen op de wereld bent, je rot voelen. Dan is het zeker lastig om naar de mogelijkheden te kijken. 

Of degene die in een verzorgingshuis of wat dan ook woont, waar men beperkingen oplegt met bezoek omdat er zoveel Corona gevallen op de afdeling zijn… Ik hoorde laatst iemand zeggen, ik ga liever dood aan Corona dan aan eenzaamheid. 

Dat zijn wel de dilemma’s van het huidige leven.  Ikzelf raak mijn humeur niet echt kwijt, ik heb het eigenlijk nog steeds prima naar mijn zin alhoewel ik af en toe zeker de omhelzing mis, of de hand op mijn schouder. Virtueel voelt het toch anders. 

Maar zoals eerder gesteld kijk ik mijn hele leven al naar mogelijkheden en ben ik niet van plan om me door dit virus naar mijn onmogelijkheden te kijken. Ik kijk uit naar de Kerst waar 2 mensen die me zeer aan het hart gaan hier komen eten. Wel verzorgd door een plaatselijke restaurant, een soort kerstbox. Je hoeft het alleen op te warmen of wat kleine handelingen doen. Nou dat kan ik wel… Ze leveren hier ook nog wat voor mijn trouwe hulpen die ik met Kerst ook even wil bedanken.

Ik kijk nog meer uit naar het voorjaar, want heel eerlijk met de intelligente lockdown hadden we wel geluk dat het mooi lente weer was, ik heb heel wat buiten gezeten. Nu kijk ik vanachter mijn raam naar de vogeltjes in mijn tuin…En ook dat is leuk hoor…maar zit liever in de tuin…nog een maand of 3 en dan kan dat ook weer.

Ik hoop ook zo voor jou dat je naar de mogelijkheden kunt kijken, je wat kunt vinden wat je motiveert. Want echt, een glas dat halfvol is, voelt echt beter aan dan een glas dat half leeg is.

Laten we elkaar vooral niet de put in praten, maar de mooie kant er van zien, want die is er… laten we toch maar eens applaudisseren naar degene die het gevaarlijke werk doet, naar de mensen die elkaar helpen. Naar hen die de moed er in houden, hun ouder(s) verzorgen, hulp bieden aan zij die het nodig hebben etc…… en ik?…Ik blog en teken door, en maak er elke dag wat van….

Maak er wat van en stay safe!!!!

Margriet 

15 december 2020