Categorie: overpeinzingen

Shared decision making…hé wat???

Ik leer elke dag……

Afgelopen week mocht ik weer meedoen in de les op de hogeschool AVANS in Breda en Den Bosch. Als ervaringsdeskundige probeer ik sowieso een bijdrage te leveren in alles wat met zorg te maken heeft. Ik denk namelijk dat ik als ervaringsdeskundige een positieve bijdrage kan leveren.De opleiding nodigt mij al een paar jaar uit voor de lessen klinisch redeneren. Het betreft de parttime opleiding en de studenten zijn al werkzaam in de zorg. De een in de thuiszorg de ander in een ziekenhuis de volgende werkt in de psychiatrie etc. Heel divers dus. 

In 2020 is er in de corona tijd een filmpje opgenomen waarin de anamnese in een soort interview is afgenomen. Alle aandoeningen zijn daarin besproken. De studenten kijken dit ter voorbereiding van  deze les. In de les kunnen ze mij vragen stellen om zo te toetsen of hun eventueel gemaakte diagnose klopt. Tijdens de les werken ze een onderwerp verder uit, komen met tips en valkuilen of mogelijke oplossingen. 

Ook in de opleiding voor verpleegkundige wordt veel tijd besteedt aan shared decision making (gezamenlijke besluitvorming) wat houdt dit in en hoe pas je het toe. Het gaat er dan vooral om dat arts of verpleegkundige samen tot een besluitvorming komen. Dus dat je als patiënt ook invloed hebt op je behandeling of vervolg. 

Het vraagt nogal wat van de spelers in het spel. De arts of verpleegkundige zal de situatie moeten bespreken, kijken naar wat de mogelijkheden zijn en dit aan de patiënt duidelijk maken, proberen te achterhalen wat de voor-en nadelen zijn van de verschillende mogelijkheden en dan ook nog de voorkeuren bespreken. Een hele klus dus.

 Aan de andere kant staat de patiënt waarover het gaat, ook van die persoon wordt nogal wat verwacht. Begrijpt hij of zij de berichtgeving, of denkt de persoon het zal wel. Als een patiënt aangeeft eigenlijk deze rol niet te willen hebben, is dat dan ook goed? We gaan nog een stukje verder want eigenlijk vinden we ook dat familie, partner etc. betrokken moet worden (familie participatie)…we maken het dus complex.

De arts en verpleegkundige worden hierin geschoold, en ook zij vinden het best lastig en moeilijk. Maar de patiënt wordt eigenlijk in de scholing nauwelijks meegenomen. Ergens is er bedacht dat shared decision making belangrijk is in de zorg, (ik persoonlijk vind het heel belangrijk) maar ik denk niet dat alle patiënten er op zitten te wachten of de vaardigheden en inzicht hebben om dit te begrijpen. Hoe ga je de patiënt nu goed meenemen in dit verhaal? Hoe geven we hun de tools die ze nodig hebben? Hoe school je patiënten? Etc. 

Werk aan de winkel dus.

Nu terug naar de Hogeschool. Ook in deze les werd aandacht gegeven aan gezamenlijke besluitvorming. En ondanks dat de studenten volop de kans kregen om hier gebruik van te maken en aangemoedigd werden door hun docenten werd en bleef dit stuk onderbelicht. In alle jaren heb ik één keer meegemaakt dat een groepje in hun traject mij uitnodigde om erbij te komen zitten om tot de gezamenlijke beslissing te komen. Het is dus echt lastig. Meestal ligt het plan klaar (ook in de praktijk) en wordt dit eventueel getoetst aan de patiënt of die dit wil. Dat is noch participatie noch shared decisoin making. 

Ook artsen zie ik er mee stoeien, hoe doe je dit goed. De een neemt van nature de patiënt mee in hun gedachtengang, kent soms de patiënt wat beter om inschatting te kunnen maken van wat men wel of niet wil. Dat telt ook voor patiënten, de een heeft goed inzicht in eigen (on)mogelijkheden de ander heeft er geen benul van, de een weet wat hij of zij wil, de ander zou het liefst dit overlaten aan de deskundige.

Wat zou de oplossing kunnen zijn? Ik zou het niet een, twee, drie weten. Wat ik wel weet is dat we mensen goed moeten meenemen in de ontwikkeling en niet iets moeten omarmen omdat het een goed idee lijkt maar vooral moeten kijken om wie het gaat en welke rol men daarin heeft. 

Iemand die aangeeft dat “wat de dokter zegt” goed is, moet dat kunnen zeggen. Ikzelf word graag van begin af aan meegenomen in overwegingen, ik word graag gevoed met mogelijkheden en onmogelijkheden, keuzes etc. Maar ik merk dat ik echt steeds meer allergie ontwikkel dat mij een plan aangeboden word waarin ik mag zeggen of ik dat wil…. Shared decision making…..we hebben nog wat te doen

Margriet

11 mei 2023 

0

Armoede, het blijft me bezig houden

Heel mijn leven heb ik mij ingezet voor mensen die het wat minder makkelijk hadden. Soms financieel maar ook heel vaak omdat ze de competenties missen om hun leven optimaal in te richten. Ik heb mijzelf dan ook altijd gelukkig geprijsd niet in hun schoenen te staan.

Armoede heeft vele vormen en ik zie dat de tweedeling in onze samenleving groter en groter wordt. De huidige energie crisis, de enorme stijging van de boodschappen raakt de onderkant van onze maatschappij het hardst. Nu zelfs de mensen met een modaal inkomen. Maar nog steeds raakt degene met het minst het hardst. We hebben onze mond vol van gezonde voeding maar heffen flink wat belasting hierop, ze maken meer gebruik van het zorgstelsel, hoe zou het toch komen? En zouden minder moeten roken, dat is ook onbetaalbaar, ze zouden meer moeten sporten, ook dat is niet echt goedkoop. Ze zouden hun prioriteiten anders moeten leggen …. Ze zouden.

Maar staan we echt wel eens stil bij het feit waarom juist deze mensen een ongezonde levensstijl hebben? Staan we werkelijk wel eens stil waarom voedselbanken in ons rijke land noodzakelijk zijn en het beroep daarop zal zeker groter worden.  Dat komt, heel simpel, doordat de rijker rijker worden en de armen armer… Wat we ooit een mooi systeem vonden, de rijkere dragen meer af dan de armen en zo houden we wat mogelijkheden…is al lang niet meer. De meeste regels die dit kabinet de laatste jaren gemaakt heeft daar profiteren de rijken het meeste van. Diverse belasting voordelen wordt het meest door de rijken van geprofiteerd…Kijk naar de energieoplossing, vermindering van belasting op de benzine…maar wie rijdt er nu het meest? Niet Jan met de Pet die een klein autootje voor de deur heeft staan…die laat hem zo veel mogelijk staan, terwijl de ander er mee naar de sportschool rijdt bij wijze van spreken.  Overigens vangt de overheid momenteel ook aardig wat belasting op bijvoorbeeld de benzine, het tijdelijke kwartje van Kok is er nog steeds. Het huidige kabinet is niet in staat het tij te keren door hun eigen beleid.  Shell maakt enorme winsten maar we belasten ze minimaal. Etc etc. Je kunt er zelf vast nog een paar bedenken.

Onlangs kwam er uit een onderzoek dat de laaggeletterdheid toeneemt in Nederland. Men gaat uit van maar liefst 2,5 / 3  miljoen Nederlandsers die laaggeletterd zijn en het neemt jaarlijks toe. De grootste groep laaggeletterden bestaat uit (45%) ouderen met een Nederlandse achtergrond en een middelbaar opleidingsniveau (CBS). Ze zijn in verhouding vaker werkeloos, ook in deze tijd, ze vinden het moeilijk een sollicitatiebrief te schrijven en als ze een baan hebben is het lastig  deze te behouden. Ze hebben meer problemen met hun gezondheid. Bijvoorbeeld het lezen van een bijsluiter is moeilijk waardoor medicatie verkeerd gebruikt wordt etc.

Niet alleen de laaggeletterden lopen tegen dingen aan ook een groep mensen die niet digitaal vaardig zijn of de competentie missen. Men gaat ervan uit dat 30% van de mensen niet leerbaar (meer) zijn. Dit zijn overigens niet alleen oudere mensen maar ook mensen met een laag IQ niveau.

Nu is er in deze tijd door krapte op de arbeidsmarkt Jan en Alleman aan het zoeken naar oplossingen. Die zitten momenteel niet in het aanvullen van de handen die te kort zijn. Dus zijn we genoodzaakt verder te kijken. Momenteel wordt met name digitalisering als één van de oplossingen gezien. Ook in de Gezondheidszorg. De ziekenhuizen kampen met enorm te kort aan arbeidscapaciteit en zoekt het in digitalisering en afstoten van taken naar bijvoorbeeld andere organisaties zoals huisartsen en wijkverpleging. Maar ook die hebben op hun beurt een veel te vol bord en te weinig arbeidscapaciteit dus die kijken ook rond, juist ja digitalisering en afstoten van taken naar andere…het beroep op de Mantelzorger wordt groter en groter, en daar hebben we ook van gelezen dat vele overbelast zijn. We verschuiven het probleem. 

Is digitalisering nu echt zo erg zou je zeggen?

Nee zeker niet voor ongeveer 70% van de mensen is het geen probleem. Die zijn digitaal vaardig of zijn leerbaar, iets minder dan  6.000.000 mensen kunnen niet meedoen en dat is toch wel schrikken. Bijna 1/3 van de Nederlandse inwoner kan niet mee in de huidige veranderingen of de veranderingen die op stapel staan. Wat gaan we daarmee doen? Het lijkt wéér een vorm van armoede en treft grotendeels de groep die al eerder besproken is…de mensen met een klein inkomen. 

Ik maak me daar echt zorgen over. Het mooie aan Nederland vond ik dat we voor elkaar zorgden, de laatste decennia  zie je een verschuiving naar Ik eerst en dan de rest…Niet alleen bij de rijken hoor, ook de armen denken zo. Treurige conclusie toch?

Nu ben ik mijn hoofd aan het breken hoe het anders zou kunnen.wat is eerlijker… In ieder geval moeten de rijker niet rijker worden en de armen juist wat rijker en dat klinkt met de huidige problematiek toch wel heel gek…… Heb jij een oplossing?

Margriet

29 augustus 2022

2

We voldoen aan de wettelijke verplichtingen.

als je een rookmelder niet hoort…

Ja hoor, ik heb eindelijk een antwoord van de wooncorporatie. Ik had ze gevraagd of er een beleid was als het gaat over het niet horen van de rookmelder. Ik las in de krant dat dit 30% was, en dat ook goed horende mensen hier last van hebben. Nu lees ik bij het nazoeken dat ongeveer de helft van de mensen (ook kinderen) niet wakker wordt van een rookmelder. Dit omdat het hoge tonen zijn.

Nu ben ik zoals je weet slechthorend maar met hoortoestellen komt dat allemaal wel goed maar of ik wakker word van een rookmelder? Ik denk het niet, als ik mijn hoortoestellen uit doe weet ik hoe slecht ik hoor. Als de tv nog aanstaat kan ik er geen kaas van maken. Maar na weken wachten kreeg ik eindelijk een antwoord. Ze hebben denk ik lang moeten broeden op dit antwoord gezien de tijd die overheen ging. Maar goed een antwoord is een antwoord…

“Geachte mevrouw van Loon,

Graag wil ik reageren op u vraag hoe het zit met rookmelders voor slecht horende.

Een wooncorporatie (de naam even weggehaald) is wettelijk verplicht om rookmelders te plaatsen volgens de aangegeven norm, en hoeft hierbij geen rekening te houden met aanpassingen.

Voor aanpassingen moet u bij de gemeente zijn voor de wet maatschappelijke ondersteuning ( WMO).

Hier kunt u een aanvraag indienen.

Ik hoop u hiermee voldoende te hebben ingelicht.

Xxxxxx xxxx

Opzichter planmatig onderhoud”

Nou, daar kan je het dus mee doen. Wettelijk verplicht dus geen probleem voor deze. Ik ben weer eens aan het zoeken gegaan. Nu lees ik hier dat onze overheid ook boter op zijn hoofd heeft, die wisten al jaren dat de helft van de mensen deze rookmelders niet hoort als ze slapen.

We hebben dus te maken met schijnveiligheid en jagen iedereen op kosten. Als je dat artikel wil lezen klik van op deze link

Nu sturen ze je door naar de WMO van de gemeente maar die gaat er niet over, daarvoor moet je bij je zorgverzekering zijn. Maar nu ben ik slechthorend en heb een verlies genoeg om in aanmerking te komen voor aanpassingen, maar het gaat dus ook om de “ goed horende” personen.. die nog geen hoortoestel hebben maar de hoge tonen wat minder horen of zo vast slapen dat ze er überhaupt niet wakker van worden. En dan te weten dat er rookmelders zijn op een andere frequentie die meer mensen horen…

Waar zijn we toch allemaal mee bezig, ik vond het een goed idee om overal rookmelders te hebben, zeker als de brandweer daarbij meldt dat dit slachtoffers gaat schelen, maar dan moet je het dus wel horen. 

Ik vind het treurig om te vernemen dat de overheid dit al wist en het toch verplicht stelt (in ieder geval hoort de helft van de mensen het wél, dus die zijn gered. Maar dat een sociale wooncorporatie zonder blikken en blozen zich hier achter verschuilt en eigenlijk dan nog de verkeerde informatie geeft (WMO)…. Dat vind ik echt treurig en een gevalletje, boter op je hoofd. Dan kunnen ze zeggen als mensen overlijden bij brand…de rookmelders deden het wél..chapeau!!!

Heb jij al getest en weet jij of je er wakker van gaat worden?

Margriet

17 augustus 2022

8

Sonnevanck heeft nieuwe bewoners

Ruim 2 jaar geleden verkochten we ons familiehuis. Een huis vol herinneringen in het hartje van Waalwijk. In de volksmond vaak het Pipi langkous genoemd. Het huis heeft mijn opa laten bouwen. Hij was, en later mijn vader, directeur van een Leerlooierij. Nu staat Waalwijk niet voor niets bekend als de stad van schoenen en leer. In de jaren 70 heeft mijn vader de leerlooierij moeten sluiten omdat de moderne mens toch liever ging voor minder degelijk materiaal. Maar goed we woonde in de Mr van Coothstraat. Mijn vader overlijd op 1 augustus 1974 op 53 jarige leeftijd en laat een vrouw en 5 kinderen achter. Het huis was gevuld door de tieners en jong volwassenen en er was altijd wel reuring. Vrienden en vriendinnen kwamen graag op bezoek en Muziek kwam uit alle kamers, wie kon het hardst? De tuin nodigde uit voor feestjes en partijtjes. Maar ook lekker chillen kwam vaak voor

Ik was er gelukkig, en naar ik verneem de andere familieleden ook. Ieder op hun eigen manier. Mijn moeder heeft er gewoond tot 2 maart 2004 en later ging mijn oudste broer met zijn vrouw er wonen. Het huis was meer dan 100 jaar in ons bezit en we hebben van het huis genoten. Het kon ook echt wel tegen een stootje hoor, want normaal van de trap gaan was er vaak niet bij. Voetballen in de tuin, 5 cent betalen als de bal door jouw toedoen in het zand kwam om de schade aan de planten te herstellen…pas op het tulpenboompje van onze vader… De wei, waar ik leerde schaatsen, waar heel wat dieren een thuis hebben gevonden, van een valse pony tot geitjes, kippen, eendjes en bokjes etc. De volière de trots van mijn vader en later van 2 broers. 

links de oude situatie, rechts het nieuwe…slim

Afijn afgelopen zondag werden we door de huidige bewoners uitgenodigd om hun paradijsje te komen bekijken. Ik had al begrepen dat ze een aantal originele dingen hadden laten zitten en ook dat de monumenten commissie echt wel streng was. We werden hartelijk ontvangen maar sommige dingen voelde even als raar maar oh zo slim. Doordat er achter het huis een hele grote aanbouw is gekomen verviel de achterom. Daar hebben ze het fietsenhok voor gebruikt. Je kan dus via het aangepaste fietsenhok binnentreden. Het was sfeervol gedaan en er is echt over nagedacht. Je herkent natuurlijk dingen, maar er zijn ook veranderingen. Nu is mijn slaapkamer waar ik als kind sliep een inbouwkast geworden. Super grappig. 

En het slaapkamertje van mijn jongste broer is ook in eren hersteld, het is weer badkamer. Het was een klein kamertje waar net een bed in paste maar prima om te slapen. Zeker als je de wetenschap hebt dat we na vertrek van de oudste broers een zit én slaapkamer hadden. Vroeger was dat een badkamer geweest toen mijn vader er als kind nog woonde. Maar een van de broers kreeg polio en moest het huis aangepast worden. Ook werd er toen een bijkeuken gebouwd, mogelijk te gebruiken als slaapkamer. Er werden tekening gemaakt voor een aanbouw voor mijn oom maar later is de familie naar nr 41 verhuisd om diezelfde reden en werd Sonnevanck verhuurt. 

Mijn ouders woonde na hun huwelijk (1948) in een houten huisje op de hei. Op de Roestelberg. De oudste 3 kinderen (een ervan is helaas als baby overleden) zijn daar groter geworden en hadden de hei als hun speelterrein. Het gezin werd groter dus de huur van de van Coothstraat ging eindigen en mijn ouders gingen daar wonen. Ik ben er geboren…..

Het huisje  op de Roestelberg is een paar jaar geleden gesloopt om de duinen weer in eren te herstellen. Vriendinnetjes van mij weten vast nog wel dat er vaak kinderfeestjes werden gegeven.

Terug naar het huis. Het hele huis is grondig onder handen genomen, hier en daar is een deur verzet, een dakkapel bijgekomen en is de zolder een slaapkamer geworden. De eetkamer een kantoor en de kamer waar wij als kinderen in de winter speelden, de kinderkamer is een soort kantoor/wachtruimte geworden. Maar nogmaals alles met smaak en goed over nagedacht. Ik was wat huiverig voor de enorme aanbouw, maar wat een sfeer, de buitenmuren van het huis blijven zichtbaar wat een heel warm effect geeft. De tuin daar is weinig herkenbaarheid meer, ik zag dat de hazelaar er nog wél was maar de tuin moest flink opgehoogd worden omdat het in de winter blank stond. En als je dan een zwembad in je tuin wil dan wil je die natuurlijk niet zien verdrinken. 

Sinds zondag schieten de herinneringen door mijn hoofd, de hond die een stuk trap had opgegeten omdat mijn broer zich verslapen had, opgevuld met kneedbaar hout. Ik voelde het nog aan de trap… (niet zichtbaar het is een weetje) MIjn balkon is weg (dat was boven de bijkeuken) als mijn broers daar stonden te kloppen omdat ze hun sleutel vergeten waren liet ik ze er niet in omdat ik er van overtuigd was dat het inbrekers waren. De voordeur die vaak gewoon open was en je zo naar binnen kon lopen.Het spelen in de tuin (dat doen ze ook weer, heerlijk). De feesten binnen en buiten.(en die zijn er ook weer veelvuldig vertelde ze) De bbq met internationale gasten voor de jamboree (1995) de vele logeetjes etc. Etc. Mooie herrinneringen die getuigen van de enorme leuke jeugd die ik heb gehad.

Het huis voelde goed, de ziel zat en zit er nog zeker in, de nieuwe bewoners zijn gastvrij en vertelde met trots over hetgeen wat ze gedaan hebben. Het voelde als een examen dat wij kwamen kijken maar ze zijn zeker geslaagd. Ze mogen daar nu ook nieuwe herinneringen gaan maken in een huis dat veel liefde kent en de tegenslagen dapper heeft geaccepteerd. Ik was er gelukkig, en ik heb de indruk dat deze gastvrije mensen dat ook zijn…het enthousiasme, de tomeloze inzet beaamt dat. Dag lief huis, ik rij nog geregeld even langs en koester de mooie herinneringen. 

Margriet

19 juli 2022

4

Oud….of ouder worden of gewoon slechthorend?

Het houdt de gemoederen bezig, in ieder geval die van mij. Dinsdag las ik dat veel slechthorende de nieuwe rookmelders niet horen omdat het een hoog frequentie heeft. Nu ben ik mijn hele leven al slechthorend, en ja het wordt er niet beter op. Maar met hoortoestellen houd ik me fier staande in de goed horende wereld. Dus vroeg ik mijzelf af of ik die nieuwe brandmelders die hier door de verhuurder zijn gehangen kan horen. Want zonder hoortoestellen ben ik echt een ramp. Ik slaap wegens omstandigheden in de kamer en kan de vaatwasser gewoon aanzetten, zonder hoortoestellen hoor ik hem echt niet…weet natuurlijk helemaal niet of dat ding veel kabaal maakt.Misschien herken je dit: de auto motor hoor ik ook niet, ik kijk of de lichtjes uit zijn…en dan heb ik echt wel mijn hoortoestellen in…heb ik nu een auto met een zacht geluid van de motor of ligt het aan mij? 

Ik weet nog van mijn rijlessen, heel lang geleden dat ik de auto startte terwijl hij al liep, dat kabaal hoorde ik wel en de instructeur keek me dan heel boos aan. (en dat is me meer dan eens overkomen)Van de week reed ik in Utrecht en was de motor schijnbaar afgeslagen bij een stoplicht, ik geef gas, de auto doet het niet en ik zie allerlei lichtjes branden, dus snel gestart…volgens mij was ik zo snel dat niemand het door had.(wens van de gedachten?)

Maar terug naar de brandmelders. Voorheen hing er op de 1e verdieping een melder gekoppeld aan de elektriciteit maar dat mag niet meer, als die af ging hoorde ik dat met hoortoestellen zeker, en ik verwachtte ook dat ik die zou horen als ik zou slapen…ik sliep altijd boven met mijn slaapkamer deur open en eht groot is het hier niet. Nu hangen ze hier in de hal, op de eerste verdieping en op zolder (waar ik niet meer kom). 

Dus dacht ik ga ze even testen de nieuwe melders, maar dat kan ik helemaal niet, ik kan er niet bij. Nu zit ik thuis op een trippelstoel want lopen gaat niet meer zo geweldig, dus is het géén goed idee om op een trap te gaan staan en de testknop in te drukken of de knop om hem uit te zetten. Trouwens je kan de melder koppelen aan je smartphone maar dan moet je dat ding ook aanraken om hem te kunnen koppelen (???) . Dus bedacht ik me om de verhuurder om raad te vragen, immers zal ik niet de enige zijn. 

Beste lezer,

Ik lees alle perikelen over de rookmelders in de krant. Nu ben ik slechthorend en vraag me dus af of ik wakker zou worden van een alarm? Ik zal niet de enige slechthorende (of zelfs dove) zijn die van u een woning huurt. Is er een beleid ontwikkeld voor deze doelgroep met betrekking tot de rookmelders? 

Ik wacht uw antwoord af…

Krijg ik als antwoord:

Beste mevrouw van Loon,

Hartelijk dank voor uw bericht. Hierin vraagt u of er is nagedacht over rookmelders voor slechthorende.    Ik heb uw vraag doorgestuurd naar onze seniorenconsulenten. Zij zullen nakijken wat de eventuele mogelijkheden zijn en u per mail antwoord geven.    

Vragen?   

Heeft u nog vragen? Stel ze gerust, wij helpen u graag.   

Heel fijn dat ze me dat per mail gaan antwoorden. Daar ben ik blij mee, maar waarom dat het bij de seniorenconsulenten wordt gelegd is mij een raadsel. Ja ik heb de leeftijd maar heel eerlijk heb ik mijn leeftijd niet gemeld, maar misschien ben ik daar bekend :-). Maar hoe moet dat nu met al die slechthorende mensen die nog niet boven de 65 jaar zijn? Vallen die allemaal onder een seniorenconsulent? Ik ben mijn hele leven al slechthorend en zie dat vaak niet als een probleem hoor…ik weet niet beter. Maar owee wat voel ik me nu oud….. de werkelijkheid dringt langzaam tot mij door….auw.

Margriet

7 juli 2022

4

De zorg in de knel?

Afgelopen week mocht ik op een MBO opleiding als ervaringsdeskundige komen vertellen over onder andere de ziekte van Addison (googelen). De groep was er die dag voor het laatst, de meeste hadden hun opdrachten afgerond en zitten nu te wachten op hun diploma. Ik vind het leuk om te doen. Een soort win-win situatie. Ik leer van hun, en hopelijk ook zij van mij. Ik werk ook graag samen met AVANS en lever daar ook graag mijn bijdrage als ervaringsdeskundige. Kan dan wel niets meer beteken voor de arbeidsmarkt (bijna met pensioen maar ook al 8 jaar in de WIA) ik kan me nog wél nuttig maken. Immers ben ik lichamelijk ziek en niet in mijn hoofd. Dus blijf ik op diverse fronten als vrijwilliger actief. Tegenwoordig wel veel zorg georiënteerd. En die staan voor een enorme uitdaging.

We horen overal dat er tekort aan arbeidskrachten is. Dit is natuurlijk niet alleen door Corona gekomen, 25 jaar geleden was het al heel duidelijk dat de arbeidspiramide zou omdraaien, steeds minder mensen werken en een steeds grotere groep senioren leven langer. Toen werd er nog ingezet dat robots van alles zou overnemen maar dat is niet helemaal uitgekomen.

Nu spelen er natuurlijk nog veel meer factoren, bijvoorbeeld is de zorg zwaar overbelast en haken steeds meer mensen af en zoeken een andere uitdaging. Financieel is het ook nog steeds niet erg in orde met de salarissen. Tja zeggen we dan…we moeten de zorg betaalbaar houden. Laatst hoorde ik (ben tegenwoordig lid van de cliëntenraad van het ETZ) de mogelijke plannen voor de toekomst. Hoe hou je de zorg betaalbaar, hoe zorg je voor voldoende bekwaam personeel etc. En van alles wat er speelt word je niet echt vrolijk. Allerlei instanties op plaatselijk regionaal en landelijk niveau denken na over “ hoe hou je de zorg betaalbaar”. Ik hoor allerlei scenario’s voorbij komen, zelden hoor ik daarbij dat onze handen aan bed beter beloond zouden moeten worden… We hebben wat afgeklapt in de eerste corona golf om ze vervolgens weer uit te foeteren omdat er regels kwamen voor bezoek etc. En daar zit voor mij dan ook één van de uitdagingen. We kunnen zeker van alles bedenken om de zorg betaalbaar te houden, maar dan mogen we óók verwachten dat de gebruiker zelf ook een aanpassing ondergaat.

  • Een patiënt wil het ziekenhuis niet verlaten omdat de thuiszorg pas in de vroege middag kans ziet haar te wassen. (Uiteraard ging het ziekenhuis niet op haar eis in)
  • Patiënt eist van de fysiotherapeut wat massage want ze heeft nog recht op 4 behandelingen. Aanleiding of klacht zijn er niet (fysiotherapeut laat haar hard sporten in de oefenruimte patiënt komt niet meer terug )
  • Thuisverpleging wil de inzet afbouwen omdat de patiënt in staat is om zelf dit over te nemen. Familie vinden dit niet nodig en eisen voortzetting van de zorg.
  • Thuisverpleging adviseert een ergotherapeut in te zetten zodat de patiënt zelfstandiger wordt en minder zorg nodig heeft, patiënt geeft aan daar niet aan mee te willen werken.
  • Op de SEH staat een man te gillen omdat zijn vrouw NU geholpen moet worden, mevrouw heeft haar pols gebroken. Personeel geeft aan dat er momenteel ernstige zieken eerst zorg nodig hebben, de beveiliging moet ingrijpen
  • Man in wachtkamer wordt naar zijn idee te laat geholpen en dreigt van alles…

En zo kunnen we doorgaan. Ik hoor het ook vaak terug van de gemeente waar de WMO, Jeugdzorg etc onder valt. “ ik heb recht op…….” Maar ook daar zijn personeelstekorten.(niet alleen bij de gemeente maar ook bij de uitvoeringsinstanties)  Bij de verandering van de eigen bijdrage van afhankelijk van je vermogen naar 19.00 per maand werd er een enorm beroep gedaan op de thuishulpen… ik heb er namelijk recht op. Mensen adviseren elkaar het huis niet te te stoffen en alles erger te maken zodat er wél hulp moet komen . Je zou de beoordelaar maar zijn…

Ik ben van mening dat als je werkelijk wat nodig hebt we zeker moeten kijken hoe het geregeld kan worden met professionals en andere mogelijkheden, maar ook dat degene die hulp vraagt beseft dat het geen recht is. Je hebt ook recht op een blindendarm operatie of als je huis afbrand dat de verzekering je helpt… maar dan ga je toch niet je huis in de fik steken?

Dus, we moeten niet alleen inzetten op allerlei ideeën om de zorg betaalbaar te houden, we mogen ook veranderd gedrag zien van de gebruiker. Het mag niet zo zijn dat degene die het hardst gilt en dreigt het meeste krijgt en daar gaan we langzamerhand steeds meer naar toe.

Ik merk dat ik nog steeds van eerlijkheid duurt het langst ben, maar weet ook dat dit helaas niet meer waar is. Ik ben ook nog steeds van communiceren met elkaar en dat dreigen en al het andere geen goed idee is. Toch krijgt de dreiger en de schreeuwer meer en meer wat hij of zij wil hebben. Als we dat willen veranderen moeten we toch echt aan de bak. Elkaar proberen aan te spreken of net als ik aan de bel trekken in de hoop dat een ander dit ook naar buiten brengt. Je mag deze blog dan ook zeker delen. Laten we een maatschappij maken waar normaal gedrag beloond wordt en agressief en asociaal gedrag niet getolereerd wordt…waar gezond verstand en begrip boven “ ik heb recht op…”

Ik heb gesproken

Margriet

23 juni 2021

1

Sikowa?

Lang geleden was ik bij een scouting groep. Eerst als kind bij de kabouters, later als watergids en uiteindelijk ben ik jaren staflid geweest. Daar had ik de naam Sikowa gekregen.De naam kwam uit het kabouterspel “ het land van Avontuur” wat later weer veranderde in Bambilië en naar wat ik begreep is het nu het Jungleboek de handleiding. De eenmaal gekregen naam draag je je hele leiding-periode met je mee. Ik heb lang de meisjes van 7 tot en met 11 jaar gedaan, ging op kamp met jongens van 11-15 en de jongeren van 15-18 jaar. Zelfs ooit alleen op kamp geweest met een groep meiden van 16-18 jaar wat erg gezellig was en zich kenmerkte door zo min mogelijk regels te hebben maar het gebruik van een gezond boerenverstand. Ik ben altijd al wat wars geweest van de vele regeltjes.

Geen fotobeschrijving beschikbaar.

Ik heb meegedaan aan de Jamboree in 1995 met een grote groep jongeren, meen allemaal dat we met de leiding erbij (4 personen) een troep van 40 vormde. Ook daar probeerde ik, ondanks de geldende regels van de organisatie er in ons sub kamp een gezellige boel te maken. Ik heb heel wat pannenkoeken in de avond gebakken voor alle andere mensen uit binnen-en buitenland die op bezoek kwamen.

Afijn de naam Sikowa verhuisde dus telkens mee. Ook ouders spraken je vaak met deze naam aan. Op Instagram en Facebook zijn nog heel wat connecties te vinden die terugvoeren naar mijn scouting periode die ik overwegend als erg leuk heb ervaren. 

Gelijktijdig aan die periode was ik ook jongerenwerker in de gemeente Heusden en mijn werkgebied was voornamelijk Oudheusden. Het waren twee contrasten, zeker het werken op de straat met jongeren die hun pubertijd wat heftig doorkwamen en de jongeren die (terecht) vonden dat er in hun dorp wat weinig te doen was. En daar tegenover de jeugd en jongeren die voor scouting hadden gekozen, maar voor mij vormde het een mooi balans. Ik ervaarde bij de scouting dan ook geen “moeilijke” kinderen. Wat de overige leiding soms lastig vond, de (te) drukke kinderen, de kinderen met MBD of ADHD, de kinderen die wat meer op kwamen voor wat zij belangrijk vinden ik vond ze heerlijk. 

Als ik er goed over nadenk waren eigenlijk geen van de kinderen in scouting of in het “ wild” voor mij een probleem, eerder een uitdaging om uit te vinden wat wel werkte of begrip te vinden waarom het een en ander zo ging. Het werken, in vrije tijd en professioneel heeft me wel mede gevormd tot wat ik nu ben. Ik probeer nog steeds niet te snel te oordelen en beide kanten te zien. In Corona tijd bleek daardoor ook dat ik de niet vaccinerende mensen kon begrijpen terwijl ik juist zelf gevaccineerd was. Niet iets is altijd goed of altijd fout… er is een heel groot gebied in het midden.En de kunst is om niet te snel een oordeel te vellen.  

Geen fotobeschrijving beschikbaar.

Maar terug naar die naam…Sikowa. Ik word er nog steeds mee aangesproken. Soms ken ik de mensen echt niet(meer) waren het kinderen van vroeger en die herkennen mij nog maar ik hen weer niet. Of ouders van leden of zelfs leden van andere afdelingen…. Ik kan er dan wel om gniffelen. 

Maar het overkwam me laatst dat ik toch wel een heel groot compliment mocht ontvangen. Iemand zocht contact met mij via social media… Sikowa zei hij… ken je me nog? Nou is dat een van de leden die ik nimmer vergeet, heerlijke knul met blonde haren die een actief leventje had, ze noemde het ADHD ik…lekker druk. Hij was getrouwd en had een zoon die ook wat druk door het leven gaat. Hij zei” Sikowa ik hoop dat mijn zoon ook een Sikowa op zijn pad vindt die hem begrijpt en ondersteund, die hem het gevoel geeft dat hij er toe doet, net zoals ik dat gevoel van jou kreeg. …ik was met stomheid geslagen, probeerde het nog wat af te zwakken… maar in de avond dacht ik, wat een mooi compliment! Ik heb het voor hem dan in ieder geval goed gedaan…

Ik heb die nacht heerlijk geslapen, dat deze oude muts, toen nog jong en vitale Sikowa alsnog een compliment in ontvangst mag nemen… heerlijk

2

Wat zonde, een sonde?

Er is altijd wel iets wat je kan vieren. Ook dingen die in eerste instantie niet leuk zijn. Gisteren kwam ik 5 jaar geleden voor het eerst met een sonde thuis. Toen nog in de veronderstelling dat het tijdelijk zou zijn, ik weet nu beter. Niet dat het tussendoor niet geprobeerd is om te stoppen met de sonde, echt wel. Maar telkens resulteerde dat in een opname. 

Eerst zat dat ding in mijn neus. Dan heb je direct een ziek uiterlijk en een hoog “ach wat zielig” reactie.  Daarbij ben ik door medicatie behoorlijk aan de maat en dachten niet alleen de onwetende mens maar ook professionals, waarom een sonde, er kan er genoeg van af. 

Toch bleef ik ziek en werd er besloten na heel wat uitgeprobeerd te hebben, de sonde niet in mijn maag maar in mijn darm te leggen..en dat was het begin van mijzelf beter voelen.

Na 2,5 jaar werd het echt wel duidelijk dat ik niet meer van die sonde af zou komen, intussen was het ook beter om bepaalde medicatie door de sonde te spuiten omdat de maag erg traag, zeg maar bijna niet meer werkt. Dus dan duurt het ook langer dat medicatie gaat werken. Er werd dus de stap gemaakt om dat ding uit mijn neus naar mijn buik te verplaatsen. Dat ging de eerste keer aardig mis maar de tweede keer is het prima gegaan.

Ik heb met de sonde een soort haat liefde verhouding opgebouwd. Ik vind het voeden via de sonde prima als ik slaap of tv-kijk, maar overdag als ik beweeglijker ben sleep ik met een tas rond…en hoe stom het ook klinkt, ik vergeet het vaak. Valt de sonde op de grond en sleept dat ding achter mij aan. Ik heb de sonde ook niet meer 24 uur aan hoor, ik gun mezelf wat vrije tijd en ik zal echt niet omkomen van te weinig voeding.

Daarnaast eet ik nog wat , niet teveel want dat vindt de maag niet leuk en ik ook niet. Ik ga heerlijk met familie en vrienden uit eten, bestel kleine porties en meestal zijn ze zeer meewerkend. Alhoewel de kok het schijnbaar moeilijk vindt om echt kleine porties te geven.

Toen de sonde in mijn neus zat had ik er veel meer problemen mee, in een scootmobiel, neussonde, overgewicht..alles bij elkaar een aandacht trekker…  alhoewel ik nu nog wel eens mensen hoor zeggen…oh die vrouw heeft een katheter… laat gaan denk ik dan.

Het heeft ook een tijdje geduurd dat mijn lieve buurvrouw in kleine porties dacht. Ze verwend me geregeld met eten en zeker tijdens de Ramadan schuift er hier heel wat lekkers naar binnen.

Ikzelf heb de sonde volledige geaccepteerd en omarmt. Door die sonde voel ik me veel beter, en ben ik ook sterker geworden. Het heeft mijn leven een zet in de goede kant gegeven. Dus als je me een keer hoort klagen over de sonde, dan moet je gewoon zeggen…toch zonde om te klagen over een sonde waardoor jij je beter voelt.

Ach dus een feestje waard.

Margriet

25 april 2022

4

Hoe komt het toch?

De verkiezingen zijn al even achter de rug. De opkomst was dramatisch, vele mensen gingen op zoek naar de oorzaak. De Volkskrant probeerde in een analyse hierover helderheid te krijgen, zoals meerdere kranten. Ook Wopke Hoekstra beloofde dat het kabinet het zou onderzoeken.

Vorige week volgde ik online de raad van Waalwijk. Ik had gehoopt dat na de verkiezingen de onderlinge verhoudingen zouden veranderen. In de vorige raadsperiode vond ik vaak tenen krommend en ver onder het niveau. De oppositie met de hakken in het zand en de coalitie maar aanvallen. Zelfs onderwerpen waar de oppositie , partij afhankelijk, het eigenlijk mee eens was kon dan ineens 100 graden draaien. Gelukkig waren er toch nog partijen, ook van de oppositie, die op zoek gingen naar verbinding en het leveren van constructieve brijdragen.

Dinsdagavond had ik al naar het afscheid van de vorige raad gekeken en woensdag de installatie van de nieuwe raad online gekeken. Ik had een beetje de hoop gehad dat het nu echt anders zou gaan. Op zoek naar een andere manier van omgaan met elkaar en werkelijk eens nadenken over het betrekken van de bevolking. In de gemeente Waalwijk zijn 42% van de stemgerechtigde mensen gaan stemmen en dat houdt in dat 58% het niet gedaan heeft. Het is moeilijk om nu nog te rechtvaardigen dat je een volksvertegenwoordiger bent. Maar afijn er zijn partijen die zeggen dat ze dat wél zijn. Misschien is de kiezer, de 58% wel gewoon tevreden….

In de eerste raadsvergadering werd de sfeer weer snel zuur. Er was een raadslid die op elk voorstel wel een vraag had, soms ook goede vragen hoor, maar het is de toon die de muziek maakt en die toon kreeg hij niet zo goed gevonden. Al snel bleek de mogelijke oppositie weer tegen elk voorstel te zijn. Ik bedacht me op dat moment… “maar goed dat er niet veel mensen kijken, je zou direct als kiezer afhaken”. Als pragmatisch denkende persoon was ik aan het denken “ wat heeft deze raad nodig om wel samen te kunnen werken?” En eigenlijk haakte ikzelf bij deze gedacht al af. Als er al geen zelfreflectie is , wat mag je dan verwachten? Hoe kan men dan respectvol constructief opstellen zonder dat je overal mee eens hoeft te zijn?

Deze raad gaat wel bepalen wat goed is voor Waalwijk en haar inwoners, ik heb er weinig vertrouwen in. Dat vertrouwen heb ik ook verloren in onze landelijke regering. Ook ik vraag me steeds meer af, waarom zou ik stemmen? Het vorige kabinet is gevallen wegens de belastingfraude. Iedereen erkent dat hier onschuldige burgers de dupe van zijn geworden. Het kabinet neemt ontslag, onder druk van de tweede kamer. Functie elders toch? Nee hoor we gaan gewoon door, we halen er wat meer mensen bij, beloven dat er een andere bestuurscultuur komt en alles blijft bij het oude, er verandert niets. Je zou als burger toch mogen verwachten dat juist nu het moment is om de verandering door te voeren. Maar zowel landelijk als op plaatselijk niveau blijft alles bij het oude. ( en helaas zijn de hoofdpijndossiers zoals Groningen en de belastingfraude etc. nog steeds niet opgelost en kan het nog jaren duren…)

Wat ik zie is dat de kloof tussen arm en rijk groter wordt met alle gevolgen van dien. Veel mensen komen steeds meer in de (financiële) problemen, de energie rekening is niet meer te betalen, de  dagelijkse boodschappen zijn erg duur, de huurverhoging komt er weer aan. De kansarmen krijgen minder en minder kansen. Je hoort steeds meer mensen klagen dat ze in financiële problemen komen. Dat mensen nu, die nog nooit schulden hebben gehad, in financiële problemen komen is ook een gevolg van de stijgende energie en voedselprijzen en is het gevolg van de inflatie. Dát komt er extra bij, waardoor de armen en nu ook nog mensen uit de middenklasse in financiële problemen komen.

In de Corona tijd werden vele bedrijven financieel gesteund, er was genoeg geld. Ook hele grote bedrijven zoals Booking.com en KLM  kregen heel wat miljoenen toegeschoven. Nu de bevolking in de problemen komt lijkt van de genereuze overheid weinig over. 800 euro voor de lage inkomens om hun gastrekening te betalen. Hoor ik een inwoner zeggen, alsof dat mijn enige schulden zijn…

Het vertrouwen in de overheid is gedaald, het vertrouwen de lokale overheid is gedaald. En in mijn optiek heeft het veel te maken met de wijze waarop we met elkaar omgaan, met belofte maakt schuld… Ook dat de politiek zich rijk rekent als zij een verkiezing winnen en niet kijken naar de opkomst. Zowel lokaal als landelijk opereert de politiek top-down en neemt de burger niet mee in haar denkwijze en de reden waarom besluiten genomen worden. Dit leidt tot het gevoel bij de kiezer dat het toch niet uitmaakt wie er aan de teugels trekt, want je hebt toch geen invloed. De burger is teleurgesteld door alle loze beloftes die zijn gemaakt. Als liegen en bedriegen mag dan druist dat in tegen je eerlijkheidsgevoel en vele, ik ook haken af. Je ziet dat wat de landelijke politiek doet gekopieerd wordt in andere (bestuurs)lagen. De wijze van omgaan met elkaar, de loze beloftes en de bestuurscultuur die niet verandert maakt dat de politiek niet geloofwaardig meer is. De bestuursstijl kenmerkt zich door een topdown manier van werken, maar ook door zich politiek rijk te rekenen.

Maar hoe zouden we het kunnen veranderen? Dat is natuurlijk heel complex, we moeten echt iets doen aan de kloof tussen arm en rijk en tussen kansarm en kansrijk, maar ook door de bevolking te betrekken. 

  • Het minimum inkomen moet flink omhoog, dus ook de uitkeringen, want blijven we projecten bedenken hoe we mensen uit de schuld halen. We kunnen beter bedenken hoe we kunnen voorkomen dat ze er überhaupt in de schulden komen met alle gevolgen vandien. (Armoede is het kwaad van veel, (kinder-)mishandeling en zelfs misbruik, ongelijke kansen, ongelijke ontwikkeling, meer gebruik van de gezondheidszorg  en hulpverlening etc.)-
  • Er zou mijn inziens een balans gevonden moeten worden in het top-down en bottom-up denken en doen. De diverse overheden zouden na moeten gaan denken over hun handelswijze.  Welk effect heeft ons besluit op de bevolking? Waarin herkent de burger zich? Hoe krijgen we de burger in beweging zonder vooraf te beslissen wat te doen? Wat is inspraak? etc.
  • Maar ook zou regering en raad zich eens achter de oren moeten krabben… ben je echt een volksvertegenwoordiging? Nadenken over hun voorbeeldfunctie, want die is het niet altijd erg positief. Op dit moment is Hugo de Jonge zich aan het verontschuldigen over de mondkapjes affaire, het feit dat liegen schijnbaar mag in de politiek zou niet geaccepteerd moeten worden.
  • De bestuurscultuur moet veranderen. Daar zal het betrekken van de burger een grote rol in moeten spelen. Het wordt tijd om van het pluche af te komen en met beide voeten op de grond te gaan staan.
  • De regering maar ook de raad zou eens na moeten denken hoe ze met elkaar omgaan, over de normen en waarden die ze hanteren. Alles wat zij doen heeft een gevolg. Het omgaan met elkaar houdt ook in dat men kan kijken naar de overeenkomsten en zich daarop profileerd in plaats van (de vaak negatief beladen) verschillen.
  • er zulen nog vele andere mogelijkheden en ideeen zijn wellicht kan jij er ook wat bedenken.

Het gaat in ieder geval niet goed in Nederland, en dat liet niet alleen de verkiezingen zien. Het vertrouwen is weg, vele mensen hebben weinig of geen toekomstperspectief en het gevoel “ik doe er niet toe” groeit. Daar werken de hoge energiekosten, de dure boodschappen en inflatie nauurlijk niet aan mee. de kloof tussen arm en rijk wordt groter de kansarmen hebben steeds minder kansen, tijd voor verandering zou ik zeggen..

Wat vind jij er van en nog belangrijk wat zou volgens jou de oplossing(en) kunnen zijn?

Margriet van Loon

13 april 2022

0

Wat is leeftijd nou eigenlijk?

Vroeger was ik erg onder de indruk van blauwe ogen, echt blauwe ogen, die vond ik altijd zo helder en mooi. Zeker die heel diep blauw waren konden mij onder de indruk brengen. Nu heb ikzelf groen/bruine ogen, beetje afhankelijk van het licht. Maar ik heb er vaak wel een twinkeling in, en dat is ook leuk. Nu zijn ze trouwens ook blauw, maar dan meer er omheen.

Als je ouder wordt krijg je kwalen zegt men. Gaat alles wat meer hangen en zakken. Nou bij mij is dat al jaren zo hoor. Ik denk dat het verval al voor je veertigste begint, Je ziet dan de eerste rimpels komen en als je in de ochtend opstaat spring je niet meer zo uit je bed als toen je 18 was. 

Als je jong bent vind je trouwens iedereen die ouder is als jij al behoorlijk oud. Zo werkt dat toch? Toen mijn moeder 65 werd vond ik haar zo oud. En vertelde ik overal, ze is al 65…nu sta ik op de nominatie om 66 te worden…Mijn vader overleed met zijn 53 ste, ook oud in mijn ogen. Maar als je zelf die leeftijden bereikt dan denk je…mmm zo oud is het toch allemaal niet. Jaja het verval zet door maar geestelijk ben je nog net als toen je dertig was, alleen wat meer levenservaringen en wat wijzer. Oud zijn is dus een relatief begrip. Het is de fase in je leven die bepaald of het oud is…of niet. 

Met mijn verjaardag kreeg ik deze kaart toegezonden…”je denkt nog lekker goed in de tegenwoordige tijd” ze was toen 12 jaar, inmiddels de respectabele leeftijd van 13. Wat zal zij mij oud vinden.

Sommige mensen doen er alles aan om het verval tegen te gaan. Ze spuiten botox, laten van alles opvullen en liften. Doen er ook alles aan om zo gezond mogelijk te zijn, sporten, wandelen, joggen etc…er zijn er zelfs die een “personel trainer” hebben. Sporten en zo is natuurlijk goed, opletten wat je eet etc…maar doen alsof je jong bent terwijl je dat niet bent….kijk eens naar Marijke Helwegen…alhoewel ik voor haar wel respect op kan brengen omdat ze er zo open over is. Maar dat telt niet voor iedereen… Zo heb ik een enorme hekel aan de mevrouw van de reclame van decupré, van die matrassen. Deze mevrouw vind zichzelf in ieder geval erg jong en mooi. En ik denk…joh doe normaal dan doe je al gek genoeg. Ik heb er zelfs zo’n hekel aan dat ik daar nooit een matras zal kopen.

Op TV zie je ook van die mensen die er zo jong mogelijk uit willen zien, met een dikke laag make-up, dat is nodig voor het licht, presenteren zij zichzelf. Op Tiktok, Snapchat, Instagram etc kan je allerlei filters vinden om jezelf mooier te maken dan je bent. Ik kan daar zelfs mijn gezicht smaller maken en dan lijkt het alsof ik enorm afgevallen ben…

Nee ik ben niet zo, ik laat niks aan mij veranderen en ik denk ook echt niet dat ik 30 ben… Als je me trouwens uit bed ziet komen dan denk je …vast 80….

Maar goed, hoe kom ik dan aan die mooi blauwe ogen….nou ik heb het toch gedaan. Ik heb een ooglid correctie gehad.Nu was het niet cosmetisch hoor maar mijn ogen werden kleiner en kleiner en het zicht minder en minder, ik keek door mijn wimpels heen en in de avond was het alsof ik stokjes nodig had. Nu doe je dat bij een plastisch chirurg en die mevrouw vond ook dat mijn wenkbrauwen wat afgezakt waren dus stelde meteen een voorhoofdlift voor…daar heb ik maar voor gepast. Sinds afgelopen donderdag heb ik dus dikke blauwe ogen maar heel eerlijk, het wordt al beter. Ik zie al weer wat meer en ooit komt het goed. De zwellingen en het blauwe weg en ik ben weer gewoon Margriet.

Maar dat ik dit zou doen dat had ik van mijzelf niet verwacht… dus wat heb je geleerd? Als je er last van hebt is het een reden, schijnbaar.

Heb jij al iets laten verbouwen? 

Margriet

29 maart 2022

4

Maak een website of blog op WordPress.com

Omhoog ↑

%d bloggers liken dit: