2020 een bijzonder jaar

Zo op het einde van 2020 kijk je toch even terug. Het was een vreemd jaar. We maakte kennis met het Coronavirus, en zoals ik momenteel veel in mijmeringen lees, een negatief jaar met veel nare ervaringen. In mijn optiek is dat natuurlijk ook zo, je zal maar iemand verloren hebben aan dit virus, je zaak failliet, geen werk, of overwerkt omdat je in de zorg zit etc. Maar voor mij ligt het toch anders.

In maart was ik nog samen met familie in Villers-sur-Lesse in de Ardenne. België ging in die week in een lockdown. Alles dicht behalve de bakker, slager, apotheek, dierenspeciaalzaak en supermarkten. Ik schrok mij een hoedje, dacht dat het alleen in China was…en later in Italië. 

We zijn nog nooit op zo’n stille autoweg weer naar Nederland gereden, tussen de vrachtwagens. We hebben nog overwogen om daar langer te blijven, veiliger kon niet..

In de Ardennen vernamen we dat door Corona  de oma zeggende kinderen met hun ouders zouden vertrekken uit Amerika naar hun huis in Breda om daar definitief te blijven. Niet leuk voor hun om zo op stel en sprong te vertrekken uit Portland, ze zouden pas in juli terugkomen, maar oh wat was ik blij en opgelucht dat ze in Nederland in hun eigen huis waren…

In Nederland gingen we een week later in een intelligente lockdown, weet nog steeds niet wat er zo intelligent aan was. 

In April vierde ik mijn 64 ste verjaardag, ( wie had dat 7 jaar geleden gedacht, ik niet) buiten in de tuin, bezoek kwam om beurten via de poort. Wat een mooi weer hadden we in maart en april… en ik had een leuke verjaardag.

Eind april ben ik begonnen met het leegruimen van de beneden verdieping, er kwam een nieuwe vloer, alles geschilderd en een traplift, superluxe nieuw bed voor beneden, en nieuwe eetkamertafel met stoelen.

Ik kan weer mijn was zelf doen, boven slapen en elke dag douchen. Er waren vele mensen om mij te helpen…

gelukkig. Daarbij had ik weer goed weer, heb 2 weken buiten gebivakkeerd en dat ging prima. Veel met de scootmobiel de omgeving nog eens extra verkend, wat woon ik toch mooi. Ik heb een leuk huis terug gekregen.

In juli zijn we nog een keer naar de Ardenne gegaan, met mondkapjes op in de auto, was in België verplicht…naar de winkel met een mondkapje..het wende snel. Weer prachtig weer gehad.

In de zomer werd Kiek geboren, die na een spannende zwangerschap gezond op de wereld kwam, de dochter van mijn nichtje. Ik heb nog steeds geen kennisgemaakt, inmiddels 6 maanden oud…een wolk van een kind met prachtige sprekende ogen. Gelukkig zijn er veel foto’s.

In juli/augustus even een tussenstop gemaakt in het Tweestedenziekenhuis voor een kuur. Dat was toen de mussen van het dak vielen en ik in een kamer met airco zat te tekenen. Bezoek dat er kwam waren blij met de verkoeling. In het ziekenhuis kwam ik erachter dat ik kan tekenen en dat doe ik dus nog steeds. Weer wat geleerd.

In september ging het fout doordat bepaalde medicatie was veranderd naar een andere firma. Nooit geweten dat dit zoveel voeten in aarde zou hebben. Corona was weer aardig in opmars en ik wilde liever niet opgenomen worden, Gelukkig vond de arts dat ook. Ik kreeg en krijg een uitstekende begeleiding vanuit het ziekenhuis door de endocrinoloog en diëtiste.. wat een service. Sinds enkele weken kan ik zeggen dat het echt beter met mij gaat.  Ondanks dat ik niet lekker was heb ik wel veel getekend. Het is heerlijk om te doen. 

Nu zijn we alweer bij het einde van het jaar, ondanks met bijna een jaar Corona, heb ik echt nooit nare dingen meegemaakt. Zeker in de eerste lockdown was er veel aandacht voor elkaar, kwamen er bloemen, zelfs van Ali B. (Niet om gevraagd hoor) stonden mensen te zwaaien voor het raam, deden kinderen een berenjacht. Community-zin bij uitstek. Nu in de tweede golf is dit zeker veel minder geworden maar nog steeds zie ik mooie initiatieven. We hebben met kerst gegeten van een plaatselijke restaurant die een kerstbox had samengesteld, zie je nieuwe bedrijven in opmars komen die juist de Coronatijd gebruiken om te innoveren. Maar ik zie ook de polarisatie, de twijfel en de angst. Ik stop mijn hoofd niet in het zand. Niet iedereen denkt hetzelfde over de aanpak, of zelfs de ernst van dit virus, maar je hebt recht op je mening. Maar laten we elkaar wat meer respecteren.

Ik heb heel mijn leven aan Jan en Alleman gevraagd niet te kijken naar mijn beperkingen maar naar mijn mogelijkheden. Dus ben ik niet van plan om in deze tijd daar van af te wijken. Natuurlijk hoop ik op een gemakkelijker 2021. Maar zolang het nodig is hou ik mij aan de spelregels en verblijf ik zoveel mogelijk in mijn bubbel. 

Ik hoop voor alle mensen die werken in de zorg, in en buiten het ziekenhuis dat de situatie snel normaliseert, ik blijf voor jullie applaudisseren. Ik wens alle ondernemers en hun werknemer toe dat ze het hoofd boven het water kunnen houden of zo innovatief zijn hun hoofd omhoog te houden en iets anders te starten of aan een nieuwe uitdaging te beginnen.

Ik hoop dat een ieder vrij blijft van dit nare virus, mijn familie en vrienden natuurlijk het meest, maar dat zal iedereen begrijpen.

Laten we in ieder geval nu stil staan bij dit jaar, even achteruit kijken, leren en doorgaan naar 2021 met alle ervaringen. En laat de wereld wat liever worden….

Margriet

30 december 2020