Categorie: mijn idee

Democratie? participatie?

Soms zie ik door het bomen het bos niet meer. zeker als het gaat om (semi)overheid die contact wil met de burger of zoals men populair zegt de kloof wil dichten. Ik moet eerlijk zeggen dat zowel op landelijk als gemeentelijk niveau ik niet echt blij wordt hoe de individuen in de politieke sector met elkaar omgaan. Dat ze een voorbeeld functie hebben en zo ook met hun gedrag de samenleving beïnvloeden lijkt ze niet te deren. Vraag me überhaupt af of ze er zijn voor hun achterban of voor zichzelf. Je moet een (bij)baantje in de raad of kamer en regering toch echt ambiëren. Lijkt mij dat het zelfs leuk moet zijn om je motivatie vast te houden. Maar ik zie juist politici die verzuurd zijn, grof in de mond en beledigend naar elkaar toe. Afgelopen week keek ik WNL op zondag een verkiezingsdebat. Moet zeggen dat GL en CDA nog enigszins genuanceerd en correct gedrag vertoonde, dat kon ik van vele andere niet zeggen. Zeker Ja21 en de PVV waren ronduit onbeschoft en bezig hun gram te halen. De een was bozig de ander hautain.

Ook in de raad van Waalwijk zie ik dat gedrag. Sommige blijven correct alhoewel ze soms zich laten verleiden. Maar er zijn er bij die, via de burgemeester, gewoon beledigend zijn. Er wordt gesproken dat de coalitie geld verkwanseld en niet aan de achterban denkt, terwijl men zelf schriftelijke vragen stelt waardoor zeker1 of 2 ambtenaren aan het werk gehouden worden, hoezo is dat geen gemeenschapsgeld? Het schijnt dat de raad al langere tijd probeert het tij te keren en zoals een van de raadsleden zei, spreek me er niet van ik heb er de broek van vol. Dus wat hem betreft hoeft het niet meer. Nu heb ik altijd geleerd dat het de toon is die de muziek maakt. Misschien moeten ze zingend gaan debatteren maar ik ben bang dat het een kakofonie van diverse stijlen wordt, kerkelijk engelengezang zal het in ieder geval niet zijn.

Nu komt er in onze wijk vergunningen parkeren. Niet dat de wijk er over bevraagd is want ik weet van niets. Nee de raad heeft dat in hun wijsheid besloten na het klagen van een aantal mensen. DE klagers worden weer gehoord denk ik dan. Een heel stuk in het Brabants dagblad want de wijk heeft last van het parkeren van winkelend publiek. Maar dat is helemaal de issue niet, het personeel van het centrum parkeert overdag hier omdat het gratis is. Nu verplaats je met het vergunningsstelsel het probleem, maar oké wellicht iets voor te zeggen. Maar is er wel eens iemand geweest die een onderzoek gedaan heeft naar het parkeren in deze wijk? Waarschijnlijk niet want dan komt eruit dat er gewoon teveel auto’s zijn ten opzichte van het aantal parkeerplaatsen. En is het probleem het grootst in de avonduren en de weekenden.

Maar goed we willen dat de bewoner mee gaat praten want dat is belangrijk om draagvlak te krijgen, toch? Maar de beslissing is al gevallen…. dus de inspraak richt zich nu op waar de bordjes voor het vergunning parkeren moeten komen te staan… dát verstaan ze dus onder democratie of participeren of hoe je het wil noemen. Persoonlijk vind ik het een kluif om de bewoners stil te houden.

En dan vragen we ons telkens af hoe het komt dat politiek, “de” gemeente, “de” regering, kabinet etc maar geen aansluiting krijgen met de burger. Nu hoor ik je zeggen, de mensen zijn toch gekozen die dit beslissen? Klopt helemaal mee eens, helaas zijn na de verkiezingen de beloftes grotendeels verdwenen én lijkt het erop dat mensen op persoonlijke titel zitten…. In ieder geval ben ik het vertrouwen aardig kwijt en ga ik 15 maart niet stemmen…ik heb namelijk compleet geen idee wat er met mijn stem gedaan wordt…helaas. Wellicht kom ik na de verkiezingen tot inkeer voor de volgende verkiezingen….

Margriet

28 februari 2023

0

Orange the world

Ik was gisterenavond in het plaatselijk theater “de Leest” voor een bijeenkomst over intimiteit, mishandeling, seksuele mishandeling etc. van vrouwen. Deze week is het Orange the world waar daarvoor nadrukkelijk aandacht voor gevraagd wordt. Op 9 december wordt er een documentaire “Belaagd” op NPO 3 uitgezonden. Ik zou iedereen willen oproepen om daar naar te kijken, niet alleen vrouwen. https://www.2doc.nl/documentaires/2022/12/Belaagd.html

Het was een indrukwekkende avond, tijdens de documentaire kreeg ik het zo koud, dagelijkse dingen als sissen en fluiten hebben een grote impact, seksuele getinte opmerkingen missen hun uitwerking niet, schaamte, vooral veel schaamte en het gevoel te hebben dat je alleen bent. Nog maar te zwijgen over misbruik en mishandeling. 

Het wordt tijd dat we een vuist maken, kijken wat we kunnen doen, het is niet normaal dat je als vrouw bang moet zijn. Heel eerlijk ben ik ook wel eens bang. Zit in een scootmobiel en durf eigenlijk in de avond niet achterom te gaan. Dus vaak zet ik de scootmobiel bij de voordeur vast aan de regenpijp. En als ik dan toch een keer lef toon zit mijn hart in de keel, open de poort en probeer zo snel mogelijk naar binnen te gaan. Nu moet ik wat steken want de dam is te smal, gooi de deur achter mij dicht en gooi de scootmobiel in zijn achteruit. Kan de deur zeker niet open en sluit dan de poort. Maar hoe meer je erover nadenkt hoe belachelijker het is. 

Nu staat dit voorbeeld absoluut niet in verhouding met wat vele vrouwen overkomt. Op de avond was Ilona Brekelmans, GZ psycholoog van Sterk Huis aanwezig die veel zinnige dingen vertelde zoals hoe het brein werkt, de fases van mishandeling etc. Olcay Gulsen, Orange ambassadeur en oud inwoner van Waalwijk, bracht op een luchtige manier ernstige zaken aan de orde. Ze interviewde Ilona op een prettige wijzen en ging in op vragen uit de zaal. Met de nodige humor. In de zaal waren niet alleen professionals maar ook slachtoffers en mensen zoals ik…. Onze wethouder Dilek Odabassi zet dit met veel enthousiasme op de kaart en daardoor nam ze ons allen mee. Mooi dat dit in Waalwijk gebeurd. (Ik ben trouwens niet gewoon namen in mijn blogs te gebruiken maar in dit geval maak ik een uitzondering!)

Orange the world, voor gelijkwaardigheid, fatsoen, geen geweld of misbruik etc etc etc.

De avond was voor mij zo indrukwekkend dat ik er slecht van geslapen heb. Ook ik heb als sociaal werker te maken gehad met eerwraak, mishandeling, incest, misbruik etc. En heb me vannacht afgevraagd wat ik gedaan heb, was dat voldoende? Had ik het anders moeten doen? Wat heb ik allemaal gemist. Als je de cijfers in de documentaire ziet dan schrik je toch van, en dat zijn natuurlijk niet alle cijfers. Hoeveel vrouwen schamen zich en zoeken geen hulp?

Ik heb in ieder geval wel altijd een actie ingezet, misschien niet allemaal de juiste, maar heb wel wat gedaan. In de flat waar ik vroeger woonde was in de etage onder mij sprake van mishandeling van moeder en kind. Toen ik aangifte deed zei de agent tegen mij, ik geef ook wel eens een corrigerende tik aan mijn kind….Ik weet nog dat ik hem gezegd hem dat ik hoop dat wat ik vertel niet waar is. Dat ik een grote duim zou hebben, helaas had ik wél gelijk.

In de periode dat ik bij een wooncorporatie werkte als sociaal beheerder werd de urgentie regel afgeschaft. Kreeg een hulpverleningsnetwerk de kans om per jaar 5 wooneenheden weg te geven aan mensen die dat nodig hadden. We hadden per bijeenkomst wel 30 casussen van mensen met zware problematiek. Voor de meest urgente zaken deden we een beroep op de regeling, en die werd ons niet altijd gegund… Ik weet nog dat een jonge vrouw verkracht was in haar appartement op de begane grond, ze wilde graag een leeggekomen appartement op de bovenste verdieping hebben. Het werd haar niet gegund om dat het precedenten zou scheppen. Ik snapte er niet van, haar woning kwam dan toch vrij…nee was het antwoord dat doen we niet.

Na gisterenavond bedacht ik me dat die mensen die zo in de problemen zitten huis en haard verlaten om naar een opvang te gaan en uiteindelijk blij moeten zijn als hun elders weer wat gegund wordt om hun leven op te bouwen… ze blijven gestraft worden. Dus niet wij als individu kunnen wat doen, we moeten ook kijken naar alle organisaties die er bij betrokken zijn, gewild of ongewild. 

Nou ja, geen positieve kwinkslag deze keer, daarvoor ben ik te veel onder de indruk. Maar wat wél waar is, op TV lijk je echt veel dikker, wat is Olcay toch een spinnetje…..

Margriet 

30 november 2022

0

Armoede, het blijft me bezig houden

Heel mijn leven heb ik mij ingezet voor mensen die het wat minder makkelijk hadden. Soms financieel maar ook heel vaak omdat ze de competenties missen om hun leven optimaal in te richten. Ik heb mijzelf dan ook altijd gelukkig geprijsd niet in hun schoenen te staan.

Armoede heeft vele vormen en ik zie dat de tweedeling in onze samenleving groter en groter wordt. De huidige energie crisis, de enorme stijging van de boodschappen raakt de onderkant van onze maatschappij het hardst. Nu zelfs de mensen met een modaal inkomen. Maar nog steeds raakt degene met het minst het hardst. We hebben onze mond vol van gezonde voeding maar heffen flink wat belasting hierop, ze maken meer gebruik van het zorgstelsel, hoe zou het toch komen? En zouden minder moeten roken, dat is ook onbetaalbaar, ze zouden meer moeten sporten, ook dat is niet echt goedkoop. Ze zouden hun prioriteiten anders moeten leggen …. Ze zouden.

Maar staan we echt wel eens stil bij het feit waarom juist deze mensen een ongezonde levensstijl hebben? Staan we werkelijk wel eens stil waarom voedselbanken in ons rijke land noodzakelijk zijn en het beroep daarop zal zeker groter worden.  Dat komt, heel simpel, doordat de rijker rijker worden en de armen armer… Wat we ooit een mooi systeem vonden, de rijkere dragen meer af dan de armen en zo houden we wat mogelijkheden…is al lang niet meer. De meeste regels die dit kabinet de laatste jaren gemaakt heeft daar profiteren de rijken het meeste van. Diverse belasting voordelen wordt het meest door de rijken van geprofiteerd…Kijk naar de energieoplossing, vermindering van belasting op de benzine…maar wie rijdt er nu het meest? Niet Jan met de Pet die een klein autootje voor de deur heeft staan…die laat hem zo veel mogelijk staan, terwijl de ander er mee naar de sportschool rijdt bij wijze van spreken.  Overigens vangt de overheid momenteel ook aardig wat belasting op bijvoorbeeld de benzine, het tijdelijke kwartje van Kok is er nog steeds. Het huidige kabinet is niet in staat het tij te keren door hun eigen beleid.  Shell maakt enorme winsten maar we belasten ze minimaal. Etc etc. Je kunt er zelf vast nog een paar bedenken.

Onlangs kwam er uit een onderzoek dat de laaggeletterdheid toeneemt in Nederland. Men gaat uit van maar liefst 2,5 / 3  miljoen Nederlandsers die laaggeletterd zijn en het neemt jaarlijks toe. De grootste groep laaggeletterden bestaat uit (45%) ouderen met een Nederlandse achtergrond en een middelbaar opleidingsniveau (CBS). Ze zijn in verhouding vaker werkeloos, ook in deze tijd, ze vinden het moeilijk een sollicitatiebrief te schrijven en als ze een baan hebben is het lastig  deze te behouden. Ze hebben meer problemen met hun gezondheid. Bijvoorbeeld het lezen van een bijsluiter is moeilijk waardoor medicatie verkeerd gebruikt wordt etc.

Niet alleen de laaggeletterden lopen tegen dingen aan ook een groep mensen die niet digitaal vaardig zijn of de competentie missen. Men gaat ervan uit dat 30% van de mensen niet leerbaar (meer) zijn. Dit zijn overigens niet alleen oudere mensen maar ook mensen met een laag IQ niveau.

Nu is er in deze tijd door krapte op de arbeidsmarkt Jan en Alleman aan het zoeken naar oplossingen. Die zitten momenteel niet in het aanvullen van de handen die te kort zijn. Dus zijn we genoodzaakt verder te kijken. Momenteel wordt met name digitalisering als één van de oplossingen gezien. Ook in de Gezondheidszorg. De ziekenhuizen kampen met enorm te kort aan arbeidscapaciteit en zoekt het in digitalisering en afstoten van taken naar bijvoorbeeld andere organisaties zoals huisartsen en wijkverpleging. Maar ook die hebben op hun beurt een veel te vol bord en te weinig arbeidscapaciteit dus die kijken ook rond, juist ja digitalisering en afstoten van taken naar andere…het beroep op de Mantelzorger wordt groter en groter, en daar hebben we ook van gelezen dat vele overbelast zijn. We verschuiven het probleem. 

Is digitalisering nu echt zo erg zou je zeggen?

Nee zeker niet voor ongeveer 70% van de mensen is het geen probleem. Die zijn digitaal vaardig of zijn leerbaar, iets minder dan  6.000.000 mensen kunnen niet meedoen en dat is toch wel schrikken. Bijna 1/3 van de Nederlandse inwoner kan niet mee in de huidige veranderingen of de veranderingen die op stapel staan. Wat gaan we daarmee doen? Het lijkt wéér een vorm van armoede en treft grotendeels de groep die al eerder besproken is…de mensen met een klein inkomen. 

Ik maak me daar echt zorgen over. Het mooie aan Nederland vond ik dat we voor elkaar zorgden, de laatste decennia  zie je een verschuiving naar Ik eerst en dan de rest…Niet alleen bij de rijken hoor, ook de armen denken zo. Treurige conclusie toch?

Nu ben ik mijn hoofd aan het breken hoe het anders zou kunnen.wat is eerlijker… In ieder geval moeten de rijker niet rijker worden en de armen juist wat rijker en dat klinkt met de huidige problematiek toch wel heel gek…… Heb jij een oplossing?

Margriet

29 augustus 2022

2

Afhankelijkheid-rolstoel-vragen…pfff

In september 2021 vroeg ik aan de ergotherapeut of er mogelijkheden waren om wat vrijheid terug te krijgen. Ik heb een rolstoel, maar het “hoepelen” was voor mij niet meer mogelijk. Er zit wel een ondersteuning op , elektrisch die degene die “duwt” kan gebruiken. Nu was het een hele heisa om die ondersteuner tussen de wielen te plaatsen, maar vooral in de Ardenne hadden we daar veel plezier van. In plaats van in huis of in de auto te wachten kon ik mee om te “wandelen”. Wel volledig afhankelijk van degene die achter je loopt en de route bepaald. Uiteraard ook altijd de nodige geintjes…

Zo zijn in Villers sur Lesse 3 bruggen vernield door het overtollige water van vorig jaar. In de Ardenne is op vele plaatsen schade toe gebracht, dus ook hier. Afijn mijn broer duwt me, met ondersteuning daar naar toe en zet mij, uiteraard zou ik haast zeggen op het randje… grappig…voor hem en de andere dan. Ik hang daar op dat randje en kijk de diepte in.. Maar niet klagen want je bent al blij dat je mee mag… Of ze laten je midden in een winkel staan en zeggen ..tot straks…grapjas..

dit huis is nog te huur, zo prachtig

Na wat maanden, er is bij de gemeente een wachtlijst voor de keukentafelgesprekken, eindelijk een gesprek gepland, word ik opgenomen in het ziekenhuis. Maar gelukkig begin december vond het gesprek plaats. Er waren mogelijkheden en de beschikking viel echt heel snel in de brievenbus. In januari kwam een meneer van Medipoint met een vertegenwoordiger voor de aanpassingen mij bezoeken. De ergotherapeuten van Samen sterk was er ook bij. 

Een vernuftig systeem met een joystick zou mijn vrijheid terug gaan geven, in ieder geval een flink gedeelte en in bepaalde dagen zou een ander de ondersteuner vanachter de rolstoel kunnen besturen. Top. De vertegenwoordiger gaf aan een week of 1,5 nodig te hebben. Medipoint zou dan mijn rolstoel voor aanpassingen ophalen, zo zei deze man, en dan dezelfde dag terug brengen. Ik zag mijn vrijheid weer in beeld komen. Maar dat mocht zo niet zijn. Eind januari ontving ik een brief dat de aanpassingen wegens problemen met de levering van de wielen in april zou zijn teleurgesteld zette ik de knop om en dacht, op naar april. Maar het bleef stil, heel stil…geen brief , geen berichten, niks…. De ergotherapeut (wat moet ik zonder haar) nam contact op, en kreeg het verhaal dat door leveringsproblemen, het begin mei zou worden. Focus op begin mei… weer was het stil. Intussen had ik de gemeente op de hoogte gesteld van deze uitstellingen en de regisseur reageerde kordaat. 

Ook zij belde met medipoint, en liet het het mij weten, Corona, problemen met chips, personeelstekort, leveringsproblemen, alles wat je eigenlijk de laatste tijd vaker hoort was het probleem maar er zou alles op alles gezet worden de levering te kunnen doen.

Toch raar dat de communicatie zo verloopt. Ik als klant hoor niks maar via via krijg je informatie.

12 mei werd de rolstoel opgehaald, dat op een dag halen en terug brengen moet je met heel wat korreltjes zout nemen… heel veel korreltjes

Maar er kwam goed nieuws, 25 mei 2022 wordt uw rolstoel geleverd tussen 11.00-17.00 uur. De ergotherapeut had haast om de dag met Medipoint gebeld.. Ik was er wat gespannen over, eindelijk, mijn vrijheid wordt werkelijkheid, 9 maanden na de eerste aanzet gaat het lukken… 

De beste man komt met een blij gezicht binnen, ik belde mijn broer om bij de uitleg te zijn, 2 weten meer dan één… en intussen vertelde ik de man wat deze rolstoel voor mij zou betekenen…vrijheid. Niet telkens vragen en organiseren, nee zelfstandig. De wielen, die zwaar zijn kunnen eraf en die leg je los in de auto..nou met wat oefenen en hulp gaat dat lukken. Zou ik nu eindelijk zelfstandig weg kunnen? Niemand die me hoeft te duwen? Niemand vragen… nee. Helaas, hij is weer terug, er loopt iets niet goed bij het draaien…. Maar ik ga er vanuit dat dit nu geen maanden gaat duren.

Waarom is vragen toch zo moeilijk. Ik vind dat ik echt wel dingen durf te vragen maar ik voel me er zo bezwaard door. Laatst mocht ik bij AVANS in Breda en in Den Bosch als ervaringsdeskundige een bijdrage in de les geven. Organiseer eerst dat de rolstel in de auto komt, mail de betreffende persoon of ze me wil ophalen (uit de auto halen gaat me wel goed af) blijkt op de dag deze persoon ziek, weer mailen, een ander regelen, afijn iedereen helpt mee, dáár ligt het niet aan. In Den Bosch ging het crescendo maar ik moest daarna naar de Clientenraad in Tilburg, broer geregeld die me naar binnen kon duwen om een profiel foto maken, daar weer een mede-clientenraad-lid gevraagd die me naar de vergadering duwde en weer naar de auto… 

Vragen vragen vragen…en voor veel mensen is het niet teveel, maar ik voel me bezwaard. Ik zie me al rondrijden in een museum zonder dat mijn vriendinnen me moet duwen, ik zie me zelfstandig naar vergaderingen gaan, hoef alleen te regelen dat men me helpt om het in de auto te krijgen… ohhh wat kijk ik daar naar uit… 

Of in de Ardenne mee “ wandelen” en ik bepaal mijn tempo en route, word niet meer op het randje geduwd , nou ja als ze van het knopje op de duwsteunen niet gebruiken….want dan ben ik wéér overgeleverd aan de grapjes van mijn lieve familie….

Ik ben benieuwd wanneer het gaat lukken…en wat heb ik er zin in.

Margriet

26 mei 2022

1

Het is soms echt komisch, of zelfs hilarisch.

Ik ben vanaf geboorte slechthorend, vroeger gaven ze niet zo snel hoortoestellen omdat men van mening was dat daardoor de oren lui zouden worden. Overigens was ik al 7 jaar voor men echt ontdekte dat ik slechthorend was, van te voren was ik gewoon lui. Als enig meisje tussen 4 broers noemde ze dat ook gauw verwend. Dat je dan als kind veel mist en ook je ontwikkeling anders verloopt was toen nog niet bekend (ik ben van 1956).

Ikzelf heb nooit een probleem gemaakt van mijn slechthorendheid. Ik wist immers niet beter. Wel heb ik de fases doorlopen die alle boeken beschrijven van achterdochtig “ ze fluisteren over mij” tot “ik hoor er niet bij”. Maar al dat is gewoon overgegaan. 

Ik kan mijn eerste hoortoestellen nog herinneren, een wereld ging open. Toen versterkte die dingen alles nog, intussen zijn ze behoorlijk geavanceerd. Maar echt goed horen mét een of twee hoortoestellen is bijna niet mogelijk. Dit in tegenstelling tot een bril. Ik erger me dan ook dood dat er reclames zijn die  zeggen dat je alles verstaat ook in een rumoerige omgeving…. Vraag me altijd af of zo’n audiciën / acteur echt wel weet wat het inhoudt om slechthorend te zijn.

Slechthorend zijn geeft ook vele voordelen. Zo kon ik prima examens maken, zette die dingen gewoon uit, mezelf concentreren of slapen terwijl het feest nog volop aan de gang was? geen probleem. Pas op latere leeftijd begreep ik dat vermoeidheid door slechthorendheid erbij hoorde. Ik was echt al volwassen toen ik die link legde. Maar veel aandacht gaf ik er niet aan. Vanaf mijn 18de kreeg ik last van tinnitus, dát had echt impact op mijn leven. Daar hoort ook vermoeidheid bij. Later, veel later word ik chronisch ziek en daar word je dus ook moe van… driedubbel gezegd dus.

Mijn televisie en muziek staat wat harder als bij andere, maar mijn buren zijn of ook slechthorend of de huizen zijn goed geïsoleerd maar ze zeggen dat ze me niet horen….(of ze zijn gewoon superlief!) ze vragen ook altijd of ik hun hoor….ik moet dan wat grinniken …nee dus.

Vandaag stond deze tekening op de site van www.stichtingHoormij.nl en dat bracht me bij dit onderwerp. Deze tekening geeft een beeld van hoe het gaat, wat versta je nu eigenlijk? Ik denk dat ik niks onzinnigs zeg als ik zeg dat elke slechthorende veel gokt. Niet bewust maar onbewust, je vult gewoon in. En dat gaat soms mis en ontstaat er meestal een hilarisch of lachwekkend moment, en heel soms is het gênant. Een audioloog zei ooit tegen me, je bent echt een gokker, ik zie het aan je gezicht maar je gokt vaak goed. Je krijgt bij een test dan woordjes te horen die je moet nazeggen. En dat gaat dus schijnbaar vaak goed, terwijl het audiogram iets heel anders laat zien. Soms zeggen mensen ook tegen mij, je merkt niet dat je slechthorend bent…en ik vind dat dus echt een compliment. Maar de eerlijkheid gebied me om te zeggen dat het me niet altijd interesseert wat iemand verteld. Een stukje is voldoende en als het me niet boeit kijk ik schijnbaar interessant. (Of ik maak het verhaal in mijn hoofd compleet) Dit in tegenstelling tot mijn puberteit want toen wilde ik juist alles verstaan. Hoe ouder hoe wijzer denk ik dan maar. Nu spreek ik ook nog gewoon dus merkt men het niet aan mijn uitspraak, Dat was vroeger ook al zo (alhoewel de sch voor mij schijnbaar sj was, dus sjool, sjoen etc) maar toen ik Engels moest gaan praten was ik de lach van de klas. De leraar bleef maar woordjes herhalen en ik maar zeggen wat ik hoorde en dat was schijnbaar zo lachwekkend dat de klas dubbel lag. Gelukkig was dat met Frans niet zo want dat kende niemand, daardoor werd ik ook beter in Frans dan in Engels. Dat is trouwens later ook allemaal goed gekomen

zeer duidelijk en leuk filmpje over hoe hoor je eigenlijk….

Ooit had ik met doof.nl een interview met de wethouder van de gemeente Waalwijk en de medewerker die gaat over inclusieve samenleving over toegankelijkheid voor slechthorende en doven mensen. Want daar is echt nog veel op te winnen (niet alleen in openbare gebouwen maar ook ziekenhuizen , winkels etc.). De wethouder had gedacht dat het een moeilijk gesprek zou worden met mensen die elkaar niet goed verstaan, en dat het wel handen en voeten gesprek zou zijn. Verbaasd was ze dat we gezellig, met onze hulpmiddelen, stonden te keuvelen. Ik vind dat niet erg, eerder komisch en ik vind daarbij dat het aan de slechthorende en dove medemens is om zelf vooral duidelijkheid te scheppen. En dat hebben we in dat gesprek dan ook gedaan. Bleken we toch gewoon mensen te zijn 🙂

Net was hier iemand van Enexis, ik heb nog steeds geen slimme meter. Ik heb die via de website aangevraagd. Na wat weken kreeg ik keurig via mail antwoord dat het ingepland wordt. Ik had in mijn vraagstelling gevraagd om te mailen en dat ik een fictief telefoonnummer heb ingevuld (0612345678, en nu maar hopen dat niemand die heeft) De beste man die hier net was vertelde dat ze al vaak gebeld hadden maar geen gehoor kregen…zucht. Maar er werd direct een afspraak gemaakt en hij vroeg of hij mijn telefoonnummer mocht hebben. Ik zei bel je anoniem? Ja zei hij, dan heeft het geen zin want die neem ik niet op (behalve als ik weet dat bijv. een arts belt dan heb ik mijn ringleiding om). Ach zei hij, prima zo, u ontvangt nog een bevestiging van de afspraak. Nog geen 2 seconden later ontving ik de mail met bevestiging…dan snap ik niet dat ze niet eerder een mail gestuurd hebben dat ze me telefonisch niet konden bereiken…Nu werd deze man hier naar toegestuurd… Maar goed in de mail staat dat je kunt bellen als de afspraak niet doorgaat… nou die afspraak gaat door hoor.

Ik heb van mijn slechthorendheid nooit een halszaak gemaakt, heel soms wel als excuus gebruikt, maar ach ik ben ook een mens. Voor mij is het gewoon, waarom zou ik me dan druk maken. Ik kan me voorstellen dat het heel anders is dan dat je op latere leeftijd slechthorend of doof wordt (het betert er bij ook niet op…maar gelukkig zijn de hoortoestellen wel steeds beter). Ik heb altijd gevraagd mij te beoordelen op mijn mogelijkheden en niet op mijn beperkingen en dat zal ik blijven doen. Ik denk dat elk mens wel eens wat heeft….

Margriet

14 april 2022

0

Snotneuzen zijn het

Je kent ze wel, de twee oude mannetjes bij de Muppetshow, Waldorf en Statler. Zet mij daarbij… Ik zit bij hen op het balkon, wel wat minder chagrijnig maar  o jee wel oud…en mijmerend…en heel oud. Dus Waldorf, Statler en Margriet… Ik zit in het midden denk ik, kan ik ze goed verstaan. 

Ik lig  dus weer in het ziekenhuis. Word weer perfect verzorgd, geen klachten daarover. Hoe ouder je wordt hoe jonger de verzorgende en artsen zijn. Ik realiseerde maar al te goed dat ik ouder word en dat daardoor de relatie gaat veranderen. Ook al ben je in je hoofd jong, voor een  verpleegkundige in opleiding zeg maar 18-19 jaar oud ben je gewoon een oude muts. 

De artsen die bijvoorbeeld zaalarts zijn, dus afgestudeerd als arts hopen nu dat ze mogen gaan specialiseren maar moeten wachten op een plaatsje.

ADHD

Als ze van het VWO komen zijn ze ongeveer 18/19 jaar oud, de studie geneeskunde is ongeveer 6 jaar als ze het snel doen, dan kun met 24/25 jaar al arts zijn. Voor mij zijn het echte broekies, snotneuzen zeiden ze vroeg tegen mij toen ik die leeftijd had

Maar ook de specialisten (specialiseren kost minimaal 5 jaar) zijn jonger en jonger en jij dus ouder en ouder. Het lijkt wel of de verschillen daardoor groter en groter worden, je lichamelijk verval, de zwaartekracht die zijn werk doet, je oogleden die voor je pupillen hangen en over je borsten maar niet te spreken.

Het brengt je terug naar je eigen jeugd jaren. Ik had zeker de wijsheid in pacht, en door de jaren heen heb ik nog meer geleerd 🙂

Als 18 jarige ging ik met nog 4 andere 18-19 jarige een week op zomerkamp met 35 kinderen. We vonden onszelf volwassen genoeg en verantwoordelijk genoeg, alhoewel sommige ouders ons ook zagen als snotneuzen die achter hun oren nog niet droog waren. En dat was natuurlijk ook zo. Het was nou ook niet dat we helemaal geen verantwoordelijkheid konden dragen. Maar als ik er nu op terugkijk zou ik het nu niet meer zo doen. Door je ervaringen goed of slecht is je perceptie ook veranderd. 

De verpleegkundige van nu, hebben zo hun verantwoordelijkheden, lijkt wel of ze meer verantwoordelijk zijn dan ik op hun leeftijd. Ik hing als jongvolwassenen aan elkaar van feesten en partijen en vooral leuke dingen doen, daar tussendoor je studie (en dat ging niet altijd goed). Nu hoor ik ze hier zeggen dat ze weinig leuke dingen doen omdat hun studie zo belangrijk is…

Ergens is dus de perceptie veranderd. Is het nu zo dat de jongeren van nu verantwoordelijker zijn of is mijn geheugen die me door ouderdom in de steek laat? Of was ik werkelijk verantwoordelijk maar ben ik dat vergeten?

Tja, het zijn broekies, jonkies en snotneuzen maar ik heb wel vertrouwen in hun expertise, in hun deskundigheid. Begin nu te twijfelen of ik nu volledige gehospitaliseerd ben of meer kan berusten…?

Hoe we het draaien of keren, ik heb wel vertrouwen in deze snotneuzen dat ze uiterste best doen het mij zo aangenaam mogelijk te maken, dat ze met hun kennis op zoek gaan naar oplossingen, in overleg met de oudere, maar soms wel jonge specialisten. De jeugd heeft de toekomst en ik kijk met Waldorf en Statler terug en hang ik over het balkon heen met mijn verhaal over vroeger….Het mopperen laat ik graag aan hun over.

Margriet

13 oktober 2021

0

Ik hou mijn hart vast

Vaccineren of niet? Wat mij betreft is dat een persoonlijke keuze. En als je over je keuze hebt nagedacht is het een goede keuze. Ikzelf ben gevaccineerd, volledig, wel met de AstraZeneca waarin men nu zegt dat het misschien verstandig is een Pilzer er achteraan te doen. Ik wacht maar af waar de geleerden mee komen en zal dan mijn keuze maken. 

Wat weten we nu eigenlijk van Corona en vaccinatie? Ikzelf niet bijster veel. Voel me nog steeds een leek als het hierover gaat. Ik hoor voorstanders van vaccineren en tegenstanders. Maar wat me het meeste bezighoudt is dat er steeds meer een morele druk komt. Of zelfs verplichtingen. En dat druist tegen mijn gevoel van democratie en vrije keuze in. Mensen moeten en mogen hun eigen keuze maken dat is ook democratie. Het “ overhalen “ van de partijen om je wel of niet te laten vaccineren wordt steeds meer opgevoerd. Op gronden van feiten her en der van internet geplukt, nieuwsactualiteiten, krant of YouTube etc

De beide kanten komen argumenten, artikelen en onderzoeken. Als ik op internet intik tegen Corona vaccins komen er allerlei onderzoeken naar boven die pleiten om het niet te doen, allemaal met cijfers en onderzoeksgegevens. Maar dat telt ook als ik intik vóór Corona vaccins. Wie heeft er nu gelijk? Welk onderzoek moet ik wel of niet geloven? Wat is fictie of wat is waarheid. Wat is een combinatie van die twee?

Ikzelf gebruik daarvoor dus mijn gevoel en gezond verstand maar ook ik ben geïndoctrineerd door wat ik hoor en zie. Maar probeer vooral vanuit mijn ik, mijn positie mijn mening te vormen. Als chronisch zieke, met een enorm overwicht (nee nee niet eigen schuld dikke bult) is de kans dat ik Corona overleef is klein. 

Ik kan enorm respect opbrengen voor een vriendin die zich niet laat vaccineren omdat ze vind dat ze een gezond leven leidt, veganist is, van alles doet om gezond te leven. Voor haar voelt het niet goed om zich te laten vaccineren. Maar ze ontkent niet dat er een virus is  die om zich heen grijpt en slachtoffers maakt en zal zich aan allerlei voorwaarden houden. Kwam bij mij op bezoek met mondkapje etc etc. 

Laat ik voorop stellen dat ik niet geloof dat de wereldleiders dit doen om de macht over te nemen. Ik geloof niet in de Klaus Schwab Theorie dat de wereldleiders de populatie wil verminderen en uiteindelijk de macht overnemen over het denken en  het ‘zijn’  van de mensen. Ik geloof er niet in dat er een chip in mijn arm zit waardoor ik nu gestuurd kan worden door derden. Maar dat is natuurlijk mijn overtuiging. Zo geloof ik ook niet in een God en daar ben ik vrij in.  Ik woon in een democratie met grondrechten. 

Ik vind Corona meer dan een griepje en heb gesprekken gevoerd met mensen die Corona hebben overleefd, nabestaanden en zorgprofessionals. Ik geloof hun woorden en ervaringen.  

Of we er goed aan hebben gedaan om in lockdown te gaan of dat we  het hadden moeten laten gebeuren dat vele mensen zouden overlijden net zoals als met de Pest in de 14e eeuw is denk ik voor mij wel duidelijk. Ik denk dat het goed is dat er wat geprobeerd is. Dat er andere wegen zijn die naar Rome leiden, zeker. Maar ik ben bang dat we nog wel een kans krijgen om een andere methodiek uit te proberen.

 (Wereldwijd wordt het aantal doden door de Pest op 75 miljoen geschat, waarvan tussen de 20 en 50 miljoen in Europa.)

Ikzelf ben een voorstander van dat niet de overheid bepaald wat de beste weg is gebaseerd louter de drukte op de IC (laten we niet vergeten dat in de kabinetten Rutte er enorm bezuinigd is op de gezondheidszorg, de IC drastisch zijn verkleind) maar zou graag een team van crisismanager zien die een afweging maken op divers gebied en daarmee met een advies komen. Maar goed… wellicht gaat dat nog gebeuren.

Maar wat me nu erg bezighoud is polarisatie … Ik zie nu wel dat mensen die anders denken gedwongen worden om zich te laten vaccineren. Nog niet zo  erg in Nederland als in landen om ons heen. Alhoewel in Nederland de discussies ook in volle gang zijn. 

In Frankrijk moeten alle zorgmedewerkers verplicht gevaccineerd zijn anders zijn ze hun baan kwijt , in New York mag je alleen naar een restaurant als je gevaccineerd bent. etc. Etc. Organisaties eisen van hun medewerkers dat ze gevaccineerd zijn en willen daar ook duidelijkheid over. Het gaat mij veel te ver om dit te vergelijken met een jodenster, want dat staat echt niet in verhouding en is een belediging voor de holocaust. 

We zijn bezig onze maatschappij te splitsen in gevaccineerden en niet gevaccineerden. 

En dat druist tegen al mijn gevoel van eigen recht en vrijheid in. Ik hoef het niet eens te zijn waarom iemand zich wel of niet laat vaccineren, ik hoef niet eens te zijn met de theorieën die men daarvoor gebruikt maar ik vind wel dat je recht hebt op je mening.  We hebben onze mond vol over een maatschappij waar iedereen een plaats heeft inclusiviteit noemen we dat. Daarmee bedoelen we dat we een onderlinge verbondenheid hebben, dat mensen oog hebben voor elkaar en elkaar zien staan en zitten. Met daarin ruimte voor diversiteit. Waar is die nu?

Door het scherp stellen van wel of niet vaccineren zijn we hard op weg naar een polariserende samenleving waar de ego belangrijker is dan het collectief. En daar word ik echt verdrietig van. 

Ik durf bijna niet meer mijn mening te geven over Corona of vaccinatie omdat er zoveel tegenstelling zijn die op een dreigende manier wordt geuit. Nu hoor ik in de grote groep die wel voor vaccineren is maar je zal maar tegen zijn. Denk jij dat we het tij nog kunnen keren?

Margriet

6augustus 2021

2

Klachten indienen? Niet mijn specialiteit!

Klacht indienen? niet mijn specialteit. Ik doe het liever niet, maar nu heb ik het gedaan. Ben ik wel een klant bij een wooncorporatie? Of denkt men daar in bezit en het scheppen van precedenten? Lees mijn blog en vorm je mening.. Margriet 1 juli 2021

Ik heb het gedaan, een klacht ingediend tegen mijn wooncorporatie. En eigenlijk vind ik het verschrikkelijk dat ik zoiets heb moeten doen. Mijn dakgoot is stuk. Hij is schoongemaakt voor het eerst dat ik hier woon(16 jaar). De man die kwam schoonmaken was wat bijzonder, gewapend met een emmertje en ladder ging hij de klus aan. Als het emmertje vol was, door de brandgangen weer naar de straat om het emmertje te legen, dat deed hij drie keer bij mijn dakgootje. Afijn hij zal wel geen tijdsdruk kennen. Twee dagen later ging het regenen en liep de dakgoot over. Natuurlijk direct een melding gemaakt maar de “crisisdienst” vond het niet zo erg. Maandags weer contact gezocht met de wooncorporatie Casade  en er kwam een bedrijf kijken. Die constateerde dat de dakgoot doorgebogen was. Hij vroeg of ik in de dakgoot had gestaan of dat ik er aan gehangen had…nou al zou ik willen, ik kan dat niet eens. Maar goed de man constateerde dat er een nieuwe dakgoot in moest en dat Casade dat moest goedkeuren. Twee weken later, half april was de goedkeuring er en vanaf dat moment is het stil….heel stil. 

Half Mei vraag ik een update, de opzichter laat me weten dat de opdracht al lang is vergeven en dat ze het nogmaals zou navragen… Wederom oorverdovend stil. Ik hoor niets meer. Op mijn mailtjes rechtsreeks naar de opzichter komt geen antwoord, ook niet als ik nadrukkelijk om vraag. Op 4 juni stel ik de  wooncorporatie aansprakelijk wegens nalatigheid voor de schade  aan mijn luifel, vochtvlekken en het weer zit er in. Ondanks het vele drogen tussen door heb ik toch schade. Ik stuur nog een filmpje van de situatie.  Wederom geen reactie. En nu heb ik het gedaan, ik heb een officieel klacht ingediend. Vorige week maandag gedaan, en dat druist tegen mijn principes en gevoel in. 

Hoe meer ik erover nadenk hoe meer ik tot de conclusie kom dat veel draait om de woordjes communiceren en klant. De wooncorporatie  gaat niet uit van de klant maar van hun bezit. 

Als de opzichter of andere medewerker nu gewoon zou reageren, even een update, zo staat het er voor dat zou dat al veel helpen. Wellicht is er iets aan de hand, ik zou daar begrip voor hebben. Dan neem je de klant serieus. 

Het zegt het wat over de grondhouding van deze wooncorporatie Het lijkt erop dat de klant hier niet de koning is.  Stel dat ik een klacht had over een goede slager, een goede audicien of wat dan ook, dan zouden die direct contact opnemen omdat ze niet zouden willen dat hun goede naam besmeurt wordt. Immers is een klacht of het niet oplossen van een klacht negatieve reclame. 

Nu heb ik zelf een arbeidsverleden bij een wooncoöperatie en het irriteerde me toen al dat men over “ons bezit” sprak. (Ik deed daar sociaal beheer, overlast klachten, burenruzies en bijzonder doelgroepen etc dus geen vastgoed) Klagende huurders werden vaak bestempeld als zeurders, en de klacht was  bijvoorbaat niet gegrond.  Mensen van niet Nederlandse afkomst met schimmel ventileerde niet goed, en de goedkoopste oplossing werd gezocht. Het ging niet over de huurder maar over het eigen bedrijf, de wooncorporatie. Er werd direct in een collectief gedacht. Schept het precedenten? Dan niet doen. Stel dat de buren dit ook gaan bedenken. De huurder als individu is niet zichtbaar. Ik had gehoopt dat het bij Casade anders zou zijn, tegen beter weten in. Want ik hoorde bij meerdere wooncoöperatie hetzelfde verhaal.

Nu hoor ik je zeggen, er is toch een HuurdersBelangenVereniging?(HBV) Jazeker die is er, maar die heeft, net zoals andere HBV’s  het contact met hun achterban verloren. Ze krijgen weinig of geen respons van de achterban en weten dit tij ook niet te keren. De mensen die daar actief zijn doen hun best maar werken op persoonlijke titel.  Eigenlijk zouden zij zich hard moeten maken voor de huurders, de klant. Zij zouden juist hierin wat kunnen betekenen.

De klant is duidelijk niet de koning bij een wooncorporatie.

De klant is koning - Online tegeltjes bakken

Ik denk dat de meeste klachten ontstaan door elkaar niet te begrijpen of door het niet communiceren en door de grondhouding van de wooncorporatie. En dat is nou zo jammer. Je komt toch in een niet prettige sfeer terecht. Zelf ben ik van het communiceren, en ik denk dat ik ook best begrip op kan brengen als men daarom vraagt, als het maar duidelijk is… maar helaas dat is het niet. Ik ben dan wel een klant, goed voor heel wat eurootjes per jaar, maar ben zeker geen koning.

Terwijl ik dit schrijf komt er een mail binnen. Van de wooncoöperatie, de opzichter. Met excuses. Ze heeft weer aan de bel getrokken bij de aannemer en hoopt op een snelle oplossing en wil na de reparatie naar mijn luifel komen kijken om te komen tot een passende oplossing.. Ik ben er blij mee…maar nu het al 3 maanden duurt vind ik dat ik deze blog best mag plaatsen.

Margriet 

30 juni 2021

0

Ben ik nu echt de enige?

Nederland heeft gewonnen, en is nummer één van zijn poule geworden. Poeh poeh. Op de Radio en TV kunnen ze er niet over uitgepraat komen, en natuurlijk is het een mooie prestatie. Alhoewel ik ook kritieken hoor, ze zouden geluk hebben met hun poule en als ze een sterkere tegenstander krijgen dan….

Nederlandse vlag op GIF's. 20 gratis bewegende beelden

En eigenlijk interesseert het me geen biet. Ik geef echt niks om voetbal. Teveel opgedrongen gekregen in mijn jeugd denk ik. Als enig meisje tussen 4 broers (nou ja 1 vond het ook niet alles) én een vader die voorzitter was van een plaatselijke voetbalclub én dan nog een moeder die alle sporten wel leuk vond is het echt niet leuk geweest. Op vrijdagavond ging de TV aan voor Duits voetbal en op zondagavond laat sloten we af met voetbal. Op zondagmiddag moest ik mee naar de plaatselijke voetbalclub WSC omdat dan mijn moeder wat quality tijd had.  In de pauze speelde we drumbandje met Jantje Cools ,een man met het downsyndroom. Hij liep voorop en wij erachteraan, Met een beetje geluk kreeg je ook nog een kwatta…  

En of ze nu gewonnen hadden of verloren men ging nog “even“ de kantine in om na te praten. Samen met wat andere kinderen speelde we in en om de tribune… een ding waar men toen echt heel trots op was, niet elke club had dat. Jantje Cools kreeg een sinas en tegen hem zeiden ze dan…”Niet zat worden Jan..” Ook wij kregen wel wat te drinken hoor, of een zakje chips en op de bodem lag dan een klein driehoekje met zout wat je erover heen kon strooien. 

Ik heb gewoon teveel voetbal gehad in mijn jeugd. Ze zeggen toch altijd waar “ te” voor staat is niet goed.

Op oudere leeftijd probeerde ik echt wel mee te gaan in de flow en was ik van de partij als Nederland speelde… maar man man wat duurde het toch lang zo’n wedstrijd. Als jongere deed ik wel graag mee aan de feesten na het voetbal…. Tja dat dan weer wel.

Vorige week was ik in de Ardenne in een familiehuis. De eerste wedstrijd van Nederland werd gespeeld en er was een beamer met een scherm, lekker buiten. Na de BBQ ging de wedstrijd van start, men zat er wat gespannen bij, het leek er eerst op dat ze gingen winnen, dan weer niet, dan weer gelijk maar uiteindelijk wonnen ze toch. Gelukkig want ik weet niet hoe het gezelschap was geweest als ze verloren hadden.

Hoe komt het toch dat het lijkt of mensen ineens bezeten zijn van voetbal? Ook mensen die normaal niet zo’n voetbalfan zijn? Ik weet het niet, jij misschien?

Persoonlijk kijk ik uit naar de Olympische spelen en de Paralympics. Zelf ben ik als vrijwilliger betrokken geweest bij de Paralympics/wereldspelen in Nederland. Eenmaal in Arnhem en de andere keer in Assen. Tegenwoordig wordt het gehouden in het land waar ook de Olympische spelen worden gehouden. Dat is ook beter. Sinds dat ik als vrijwilliger betrokken ben geweest heb ik een enorm respect gekregen voor de Paralympiërs. Het zijn topsporters.

Er gebeurden natuurlijk ook hele grappige dingen. Ik weet nog dat we in een kazerne in Arnhem zaten en daar reed een treintje rond die de sporters naar de accomodaties brachten, Daar hing dan een hele lange rij rolstoelgebruikers achter, en een lol dat ze hadden. Op een dag stond in de Olympic daily of de rolstoelgebruikers zich wilde houden aan de maximum snelheid (15 km) want er waren 2 blinden aangereden….

het is goed dat ik dat vrijwilligerswerk heb gedaan. het was leuk maar bovenal ook leerzaam. Ik zag ze niet als zieligers maar als sporters. Als mensen die het beste uit hun leven haalden… mooie ervaring.

Maar goed, nog een paar weken dan is het voetbal over, de toer de France al gestart (ik vind de omgevingsplaatjes zo mooi) en zijn de Olympische spelen gestart. De sportliefhebbers komen deze zomer goed aan bod. en ik kan er ook wel van genieten hoor…. hoop voor het Nederlandse voetbal dat ze ver gaan komen…

Margriet

22 juni 2021

2

Bejaardengeleuter

Of moet ik het seniorenpraat gaan noemen? Oordel zelf na het lezen van deze blog. 

Afgelopen week was ik aan het face-timen met een bijna leeftijdsgenoot. We zeiden tegen elkaar weet je nog dat de mobiele telefoons kwamen? We vonden het allemaal onzin , immers had je thuis een telefoon. Nu ken ik niet zoveel mensen meer zonder een mobiel maar wel steeds meer mensen zonder een vaste telefoon. 

Ik weet nog dat de eerste autotelefoon er kwam, iemand die als beroep vertegenwoordiger was , wat we nu een salesmanager of een accountmanager noemen, had zo’n ding in zijn auto, een heel apparaat, een soort kast met een handvat (zwaar) en op de kast zat een draaischijf, dan een draad en dan een ouderwetse telefoonhoorn. We waren onder de indruk.

Uiteraard zouden we er niet aan beginnen, goed voor mensen die de hele dag onder weg waren maar niet voor het individu. Nu bellen de meeste (naar ik hoop) handsfree met hun mobiel in de auto, op straat, en thuis ..altijd bereikbaar want we zouden toch eens een telefoontje missen…

Met ons mobieltje konden we sms-en, korte berichtjes naar elkaar sturen, dat doen we nu massaal via whatsapp wat gratis is, en daar houden wij Nederlanders wel van.

Ooit zaten we te mijmeren, ik denk in de periode dat de Jetsons op de TV kwam (als je niet weet wat dat is, googelen)..

8 Far-Out 'Jetsons' Contraptions That Actually Exist Today

ik denk in de late jaren 60, begin jaren 70, daar liep een robot rond, werd het huishouden door apparaten gedaan en ze belde elkaar zodat ze elkaar konden zien, beeldbellen. Chriet Titulaar liet het in het huis van de toekomst ook zien.. Mensen belde elkaar op en konden elkaar zien. Wat hebben wij erom gelachen en onze fantasie sloeg op hol.. jaja zit je op de toilet en gaat je telefoon, kom je uit bed met je haren door elkaar, liggen mensen in bad met elkaar te beeldbellen…wat een lol… en nu? 30/40 jaar later , facetimen we, soms met onze haren in de war…en vinden we het heel normaal.

Ik ben 65 jaar, een oude muts voor de jongere generatie, maar als ik kijk wat ik allemaal heb mogen meemaken aan ontwikkeling dan is dat wel heel groots geweest. De eerste homecomputer een commodore waar je dagelijks met een floppy en later een disk het programma moest laden voor je aan de gang kon.

De eerste printers die soms gaatjes in het speciale computer papier sloeg. De eerste PC op het werk en vrij snel daarna thuis. Wat handig was dat, geen scriptie schrijven op een typemachine met correctielak, geen handmatige opfleuring van bijvoorbeeld grafiekjes en tekeningen. Nee je typt en als je niet tevreden over een zin bent haal je het weg en typ je het opnieuw. Grafiekjes van je onderzoek maak je op de PC en die integreer je in je werk… fantastische vooruitgang. Oké er liepen heel wat draden door je huis maar daar heb je vandaag de dag ook geen hinder meer van. Mijn printer staat in een voorraadkast en ik stuur nu gewoon een print opdracht er naar toe en het werkt..nu ja ik moet het nog wel zelf ophalen uit de kast. We hebben geen floppy’s meer, geen losse disk, nee we hebben de cloud en misschien nog een externe harde schijf. De meeste laptops (ook al zon prachtige uitvinding) heeft geen cd rom meer, programma’s download je gewoon. Sommige mensen gebruiken nog usb sticks, wat ouderwets.

Nu rijden we op elektrische fietsen, auto’s waarvan sommige al zelf kunnen rijden, of de auto parkeert zichzelf op een parkeerplaats, vliegen we de wereld rond, wordt het gras van je tuin door een apparaat gedaan, stofzuigen? Nee joh je neemt gewoon een computertje die dat doet. De afwas in de vaatwasser, een magnetron, air fryer etc

De wereld komt letterlijk de huiskamer in, via TV, tablet, telefoon of je computer. Ik weet nog dat we onze eerste TV kregen, zwart wit met een paar zenders, maar oh wat waren wij er blij mee. Paulus de boskabouter, Fabeltjeskrant, okkietrooi, Ivanhoe, kapitein Zeppos, tante Hanny die naar ons zwaaide en wij zwaaide terug. Om acht uur het nieuws en dan moest je stil zijn. De TV stond niet altijd aan, in de programmagids werden strepen gezet wat we

illustratie

wilde zien…en de meeste stemmen gelde behalve als het voetballen was, dan was er gewoon voetballen… (ik was samen met een andere broer die voetballen niet leuk vond, mijn andere broers en ouders wél, en nog steeds kan het mij niet bekoren)

We konden hier de Belg op onze tv krijgen en sommige Duitse zenders… nu zappen we door de hele wereld heen en omdat we nog niet genoeg hebben kopen we er nog wat abonnementen bij zoals Netflix , Videoland, apple TV etc. 

Ons leven is door die apparaten en mogelijkheden een stuk makkelijker geworden maar ook complexer. In mijn kinder-en jeugdjaren was het de koude oorlog die ons bezig hield. We waren bang dat de bom (atoombom) zou vallen. Ik hoopte als ze die af zouden schieten hij precies op ons huis zou vallen en direct dood zouden zijn, want leven op een wereld waar van alles radioactief is en je ziek zou maken leek me helemaal niks. We waren onder de indruk van de kindertjes uit Biafra (onafhankelijke staat aan de baai van Biafra en maakt nu deel uit van Nigeria) Dit waren kindertjes die de hongerdood in de ogen keken, we deden daar acties voor. Nu komen dagelijks natuurrampen, oorlogen en allerlei andere nare dingen onze kamers in. Het lijkt ons steeds minder te doen.

Nu weet ik het natuurlijk niet zeker, maar ik heb het idee dat ik als kind veel ongecompliceerde leefden dan de kinderen nu die zoveel zien en horen… Vooruit gang is zeker fijn, ik zou niet terug willen, maar het heeft ook zo zijn nare kanten…wat vind jij hier eigenlijk van?

Margriet

7 juni 2021

5

Maak een website of blog op WordPress.com

Omhoog ↑

%d bloggers liken dit: