Gehospitaliseerd of hondengedrag?

Ik ben inmiddels al wat weekjes opgenomen in een ziekenhuis. Niet raar dat mijn blog daarover gaat. Mijn leven speelt zich momenteel af op een paar vierkante Meter. Kleur groen en wit op de muur… een bed en een TV, en een vierkant tafeltje van 60cm  en natuurlijk een stoel… Mijn uitzicht is de gang en een raam waar ik van der Valk kan zien…nou nou.

In de ochtend starten ze met het opnemen van temperatuur, bloeddruk en zuurstofgehalte. Ik til automatisch mijn arm omhoog, geef een vinger of haal mijn hoortoestel uit mijn oor…gehospitaliseerd gedrag? Over 24 uur moet ik elke 2 uur mijn bloedsuiker laten weten, dat kan tegenwoordig met een scan. Wel zo vriendelijk maar dat moet ik wel zelf doen. Ik word al automatisch om de 2 uur wakker. Soms gooien ze het in de war en verwachten ze elk uur mijn glucosegehalte… aanpassen dus…gehospitaliseerd?

Je kijkt uit naar het eten, niet dat ik veel eet, maar het is toch een breek in de dag… Gehospitaliseerd?

Dat telt voor dat kopje koffie, een gesprekje etc… Gehospitaliseerd?

Maar wat is dat nu gehospitaliseerd gedrag? 

Het komt voor bij mensen die voor langere tijd verblijven in een instelling zoals een ziekenhuis. De verpleging schrijft dan bijvoorbeeld op.; mevrouw is goed aangepast maar neemt geen initiatief. Dat niets meer doen is er dus een gevolg van, passiviteit. Men stelt zich vaak onderdanig op en nieuwe initiatieven worden er niet meer genomen. Als het heel erg wordt dan spreken ze over apathie en geestelijke afstomping…Men verliest interesse in van alles en nog wat, vindt dat alles moet gebeuren zoals zij dat willen op uur en tijd… (9 uur en mijn bed is nog niet opgemaakt, 12.00 uur en het eten is er nog niet etc) Men spreekt ook nog over emotionele vervlakking en het afwijzen van verandering of voorgestelde behandeling… Vaak kunnen deze mensen ook alleen maar over hun ziekte praten en zijn niet geïnteresseerd in andere.

Ben ik nu gehospitaliseerd?

Zoals ik het lees valt het wel mee. Heb ik meer last van hondengedrag, die doen ook van alles om de baas te verblijden in de hoop dat er een beloning komt. Zoals ik mijn arm uitsteek voor de bloeddruk meter zonder dat er om gevraagd wordt. Automatisch om de 2 uur braaf scan omdat weer door te geven. Wat zal de verpleging trots op mij zijn. 

Ik moet dus nog meer afvlakken geestelijk afstompen , geen initiatieven ontwikkelen, vooral niet akkoord gaan met een experimenteel behandelplan etc. Dus geen blogs schrijven, kaarten maken, FaceTimen en interesse tonen in andere. En…natuurlijk voor ik het vergeet, ik praat de hele dag over mijn ziekte…en alles wat daarbij betrokken kan worden, heb ik schone lakens gehad, etc,

Nee ik ben dus niet gehospitaliseerd maar heb last van hondengedrag

,,,of ik daar nu zo blij moet zijn?

Mocht ik wel gehospitaliseerd raken, vertel je me het dan? Ik zou dat echt niet willen…

Margriet

29 oktober 2021