Meneer Rutte?

Ik lig weer eens in het ziekenhuis voor een soort onderhoudsbeurtje. Niet ernstig ziek maar ter voorkoming van. Ik vermaak me wel hoor, teken en kleur wat en ben begonnen met handletteren, dat zijn sierletters maken…dat valt dan weer niet mee

Ik merk dat ik de gang van zaken op deze afdeling wel ken. In de vroege ochtend ontbijt en de controles, je bloeddruk, temperatuur etc. Ik steek al automatisch mijn arm uit voor de bloeddruk, verwijder mijn hoortoestel voor de temperatuur en geef mijn vinger voor de controle van de zuurstof, een beetje aangeleerd gedrag. Gisteren vertoonde ik echt gehospitaliseerd gedrag. De infusen moesten een schone lijn krijgen en de verpleegkundige opperde om dan even te gaan douchen zonder slangetjes, dus vrij van de paal die je overal mee naar toe sjouwt, Heerlijk gedoucht zonder de infuuslijnen en ook de sonde had ik afgekoppeld. Echt fijn.

Na het afdrogen kleed ik me aan.  Onderbroek aan en broek aan, BH en trui kunnen niet omdat daar de infuuslijnen eerst doorheen moeten. Ik bel voor hulp. De verpleegkundige vraagt, wat kan ik voor je doen? Ik zeg aankleden. Aan haar pretogen zag ik dat ik iets heel doms zei…er waren geen infuuslijnen dus ik kon mezelf aankleden. We moesten er hartelijk om lachen maar het schaamrood stond op mijn kaken.

Naast me op de kamer ligt een humoristische vrouw, die helaas naast allerlei beslommeringen ook nog een ontsteking in haar voet heeft. Lopen is geen optie. Dus heeft ze naast haar bed een po-stoel. Dat liep vanmorgen wat minder goed af…ze heeft diaree van de antibiotica en dat ruikt erg onfris…had ik net mijn ontbijtje voor mijn neus…. Daarnaast snurkt ze al van kinds af aan, en dat doet ze hard…ben ik blij dat ik slechthorend ben…ik heb er geen last van.

Tijdens de opname werken er diverse verpleegkundige die mij kennen ( Ik ben een BZG-er, een Bekende Ziekenhuis Ganger) en diverse die mij nog niet zo goed kennen. Het valt op dat ze allemaal lief zijn. Eigenlijk telt dat ook voor alle mensen die ons voorzien van een natje en een droogje. Er zit in dit team ook veel humor, en zoals je weet houd ik daar wel van.

Opvallend is dat eigenlijk bijna iedereen hard zie werken. Ze lopen letterlijk de benen onder hun billen vandaan, hebben tijd, tenminste dat maken ze, voor een praatje. Hoe later op de dag hoe meer tijd men heeft. Er ontstaan mooie gesprekken, hele mooie gesprekken. In december heb ik nog meegewerkt aan een symposium en daar herkennen degene die ik wat minder ken me weer van. Bijzonder dat zoiets is blijven hangen. Nu was de spreekster voor mij ook heel nadrukkelijk, ze was boos en teleurgesteld en vertelde dat met veel emotie, haar dochter deed daar nog een schepje bovenop. Ze had Addison en ervaarde de ziekte als een naar monster. En de artsen en verpleegkundige deden het allemaal niet goed. Ook ik heb Addisson (googelen) en vind dat ook niet echt feestelijk, ik herken me alleen niet in haar boosheid of haar mening over het zorgteam.

In de gesprekken komt vaak Corona als onderwerp naar voren. Ze, de medewerkers, hebben allemaal een extra beentje voor gezet, waren blij met het applaus en de aandacht die hun beroepsgroep eindelijk kreeg. Maar zeggen ze, het lijkt wel of de hype weer voorbij is. Mensen zitten weer hutje mutje op elkaar en gaan weer overal op vakantie, ze houden hun hart vast. Wat echt pijn doet is dat de beloning nog steeds onder de maat is. Ze zien andere bedrijven miljoenen en miljarden krijgen om het bedrijf boven water te houden, maar voor hen komt er mogelijk een kleine eenmalige bonus. 

We zijn niet meer in beeld, zei een van hen, we worden niet meer gezien.

Vanuit mijn positie, opgenomen in het ziekenhuis zie ik het wel, hele hardwerkende mensen die het beste voor hebben met hun patiënten, die hun hart geven om het zo goed mogelijk te doen…Meneer Rutte een kleine percentage verhoging moet toch kunnen? Ik weet het de zorgkosten rijzen de pan uit, maar wellicht kan er eens goed gekeken worden naar de organisatie structuur,.. want er zitten duren mensen veel te verzinnen war het niet altijd een verbetering is.

Margriet

3 augustus 2020