ik ben jarig, nou ja soort van.

23 januari blijft voor mij een bijzondere datum, een soort verjaardag. 7 jaar geleden zat ik (22 januari) opgenomen in het ziekenhuis te wachten op een grote operatie, nier en bijnier moest worden verwijderd, ze zouden er een werkdag mee bezig zijn had men vertelt. Ik was bloednerveus maar de kanker zou uit mijn lichaam gehaald worden waardoor mijn levenskansen van 3 maanden tot een jaar misschien anderhalf zou veranderen in 10% leeft nog na 5 jaar, de eerste twee jaar overlijden de meeste. Het was van het begin af aan duidelijk dat uitgezaaide nierkanker niet te genezen is.

Maar hier zit ik dan 7 jaar verder en ondanks alle beperkingen geniet ik nog dagelijks van mijn leven, de ene dag wat meer dan de andere.

Natuurlijk kijk ik nog wel eens om. Heel mijn leven ben ik slechthorend en ik heb altijd mijn best gedaan niet in een uitzonderingsregel te vallen. Ik geloof dat ik er aardig in gelukt ben. Diverse operaties, evenwichtsstoornis etc, maar telkens kwam ik weer terug..

In 2010 brak ik door een auto-ongeluk mijn nek op twee plaatsen, dat heeft veel impact op mij gehad, en uiteindelijk mijn baan gekost, maar op de een of andere manier ben ik daar ook weer goed uitgekomen, heb ik een goede revalidatie gehad waardoor ik zelfs weer kon fietsen. En een hele bijzondere vriendschap aan over gehouden.

Toen in november 2013 kanker werd geconstateerd was de oncoloog van begin af aan helder…ik schrok mij een hoedje. Na de operatie ben ik eigenlijk alleen bezig geweest om zo snel mogelijk weer sterk te worden. Helaas was er niet 1 maar 2 bijnieren verwijderd.. en dat betekende de ziekte van Addison. Dat die ziekte zoveel impact zou hebben wist ik echt niet. Je slikt dagelijkse meerdere keren hydrocortison ( stresshormoon) maar voordat we er achter waren hoe het kwam dat ik telkens een (bijna) crisis had werd pas 2 jaar geleden duidelijk. Sindsdien ligt mijn sonde in mijn darm.(Mijn maag is verlamd waarschijnlijk neuropathie door het diabeet zijn.) Sindsdien heb ik geen crisissen meer gehad, heerlijk! Ondanks dat ik door medicatie 50 kg ben aangekomen, een lage weerstand heb, mijn suikerwaarden geregeld van slag is, en wat meer fysieke ongemakken, geef ik mijn leven een 8.

Want:

Ondanks lockdown en aankomende avondklok heb ik genoeg om voor te leven, Mijn broers, neven en nichten, de kinderen daarvan, mijn vrienden en kennissen, mijn huisdier, de opkomende bollen (ja de eerste kopjes komen al uit de grond), het wordt al wat eerder licht in de morgen, we zijn op weg naar de lente. Kan ik zo genieten van spelende kinderen op het woonerf, de grappige appjes die ik krijg etc.

We zijn in een tijd gekomen waar sommige vinden dat onze vrijheden zijn beperkt, en ik denk alleen maar, hoop geen Corona te krijgen. Dat sommige vinden dat hun leven een stuk minder waard is nu, er zijn er die er depressief van worden etc.

Maar ik kijk naar de mogelijkheden, we kunnen er gewoon op uit, misschien niet op het moment dat jij dat wil, en die 7 uur dat iets niet mag, ach dat neem ik op de koop toe.

Ik kan mij goed vermaken en misschien is dat wel mijn geluk, en heeft niet iedereen dat. Ik vermaak me met de kat te knuffelen, ze komt nog steeds dus ze zal het ook wel fijn vinden, tv kijken, Netflix, ben weer aan het breien geslagen en teken nog steeds ansichtkaarten. Kan nog steeds actief zijn in het vrijwilligerswerk, jawel thuis, alleen achter de pc, de ene keer met Teams en de andere keer met Zoom de volgende keer overdenk ik wat onderwerpen.

Ik vier verjaardagen van mensen die mij aan het hart gaan gewoon thuis, de ene keer met Zoom, de andere keer proost ik via de telefoon.

Ik omarm het leven, wil zeker nog niet dood. (Moet op zijn minst mijn 65 jaar vieren) En ik hoop dat ook jij wat vindt om te omarmen… we komen deze tijd wel door.

Ik kijk uit naar mijn verjaardag, ik word 65 jaar, wie had dat gedacht, ik niet.. hoop dat ik het in de Ardenne kan vieren met mijn familie en als dat niet lukt dan maar verderop in het seizoen.

Verjaardagskaarten - Verjaardagskaart - Uil - Zie ik het goed? Jarig?

Eigenlijk heb ik mij heel mijn leven laten leiden door mogelijkheden en kon ik vreselijk boos worden als andere je beoordeelde op je onmogelijkheden. Dus waarom zou ik dat nu veranderen?

Nee morgen is het 7 jaar geleden, het voelt als een verjaardag, ik neem er zeker een alcoholvrije borrel op…. Zo bijzonder ,,op naar de 8 jaar!

Margriet

22 januari 2021

januari 22, 2021 3

Negativiteit, ik kan er slecht tegen.

Een trigger voor mij, ik merk zelfs dat ik er wat boos om wordt. Vandaag zijn de eerste vaccinaties gezet, natuurlijk geeft de pers daar aandacht aan, nieuwswaarden. Nu geeft de pers aan veel dingen aandacht en het ene interesseert mij wel en het andere niet.

Maar vandaag viel het me op dat mensen vooral negatief hun gevoelens uiten. De aandacht van de pers is niet goed, waarom wordt de koning en koningin niet als eerste gevaccineerd, je ziet zo dat wij proefdieren zijn. Het ergste van alles vind ik dat we elkaar proberen te overtuigen. Nou ja, dat doen met name de tegenstanders. Sommige zeker met goede argumentatie die geldt voor hun situatie, andere oordelen over mensen met onderliggende ziektes wat allemaal hun eigen schuld zou zijn. De volgende denkt dat we allemaal gechipt worden en er zijn er zelfs die denken dat deze injectie je dood om de overbevolking tegen te gaan.

Opvallend is het dat dit overwegend degene zijn die tegen iets reageren, zelden lees je dat iemand iets positiefs schrijft. Het lijkt wel, als jij je wel laat vaccineren, je moet verdedigen. Als je al een reactie geeft word je afgemaakt met niet misverstaande woorden..beledigend, onder de gordel etc. Dus daar leer je snel van, tenminste ik wel.

Persoonlijk vind ik dat een ieder zijn gezonde verstand moet gebruiken. De situatie waar je in zit, wel of geen onderliggende ziekte, overgewicht (ook al zoiets om lekker negatief over te schrijven en vooral de dikkerds zijn daar zelf de oorzaak van…nooit gehoord van overgewicht door medicatie, het missen van een hormoon of zo…nee eigen schuld). Je leeftijd, waar sta jij in het leven, je beroep etc zijn overwegingen die je mee mag nemen in je denken.

Voor mij ligt het echt anders, overgewicht ( en niet zo’n beetje ook, door medicatie helaas) meerdere onderliggende ziektes, en inmiddels 64 jaar. Ik laat mij vaccineren, ik neem de eventuele bijwerkingen op de koop toe, alles beter dan aan COVID te overlijden. Overigens kom ik niet op de IC, daar kies ik zelf voor, dus geen triage door mij. Het duurt op zijn vroegst nog tot maart gezien het kaartje, dus blijf ik zoveel mogelijk in mijn bubbel.

Maar terug naar het onderwerp, negativiteit. Ik weet het niet, zijn de lontjes werkelijk korter door de situatie rondom Corona? Of was of is dit (latent) aanwezig bij de mensen? Waarom reageren we zo negatief op welke berichtgeving dan ook? Zelfs als iemand een mooie geldprijs wint, had dat beter verdeeld kunnen worden over meerdere mensen, zou men ook zo reageren als zijzelf die prijs hadden gewonnen?

Onze regering is slecht, Nederland is een verrot land, sommige hebben het over dictatuur en andere vergelijken het met de tweede wereld oorlog (En dat vind ik echt not done!). De volgende ontkent het bestaan van het virus of vind het maar een griepje. Er is in mijn idee nog nooit zoveel gedemonstreerd als in het afgelopen jaar. Er zijn telkens demonstratie waar de 1,5 meter niet wordt gerespecteerd, geen mondkapjes (want dat is ook onzin…zegt men, over de hele wereld lopen mensen met mondkapjes maar die zijn dus allemaal achterlijk)… Je moet er toch niet aan denken dat jouw geliefde, broer, zus, vriend, vriendin etc mee demonstreert en jou besmet met het Corona virus?

Ik kom er niet uit waarom de negatieve reacties (die vaak heel heftig en over de grens zijn) zo de boventoon voert. Hoe komt het dat die mensen zo negatief reageren? Zijn ze boos, gevoel van niet gehoord worden? Ik weet het niet, jij wel?

Ik ben een grote voorstander van open discussie met respect voor elkanders mening. Ik ken diverse mensen in mijn omgeving die om voor hun zeer zeker goede redenen zich niet laten vaccineren. Ik heb daar respect voor. Waar ik slecht tegen kan is de broodjes aap verhalen die rond gaan, de reacties die echt bedoeld zijn om elkander bang te maken.

Voor mij mag het allemaal een stuk liever , we werken zo polarisatie alleen maar in de hand. Voor en tegenstanders in een open discussie, die wel netjes gevoerd wordt op grond van argumenten en geen broodje aap verhalen. Er gaat al een week of zo een foto van Hugo de Jonge rond waarin hij geïnjecteerd zou zijn met een dopje op de spuit…. Het vaccin was toen nog niet in Nederland, maar het werd massaal gedeeld…. Waar blijft het gezonde verstand?

Het voordeel van negativiteit voor mij is dat ik alles een stuk positiever ga zien. Ik wil me er niet boos om maken (dus schrijf je een blog en ben je het kwijt) Ik heb er immers geen invloed op. Dus sluit ik het graag af met wat positieve berichtgeving.

● Nog een maand of 3 en we zitten in de lente, komen de bolletjes weer uit, en krijgen de meeste mensen weer een beter humeur.

● Hoop ik in april “gewoon” 65 te worden, wie had dat gedacht, en ben ik in mijn hoofd plannen aan het maken.

● Is de verwachtte sneeuw uitgebleven… ( fijn voor mij minder fijn voor de kinderen)

Wens ik jou een fijne dag!

Margriet

6 januari 2021

januari 6, 2021 2

2020 een bijzonder jaar

Zo op het einde van 2020 kijk je toch even terug. Het was een vreemd jaar. We maakte kennis met het Coronavirus, en zoals ik momenteel veel in mijmeringen lees, een negatief jaar met veel nare ervaringen. In mijn optiek is dat natuurlijk ook zo, je zal maar iemand verloren hebben aan dit virus, je zaak failliet, geen werk, of overwerkt omdat je in de zorg zit etc. Maar voor mij ligt het toch anders.

In maart was ik nog samen met familie in Villers-sur-Lesse in de Ardenne. België ging in die week in een lockdown. Alles dicht behalve de bakker, slager, apotheek, dierenspeciaalzaak en supermarkten. Ik schrok mij een hoedje, dacht dat het alleen in China was…en later in Italië.

te huur zie http://www.vakantiehuisloonvoorst.nl

We zijn nog nooit op zo’n stille autoweg weer naar Nederland gereden, tussen de vrachtwagens. We hebben nog overwogen om daar langer te blijven, veiliger kon niet..

In de Ardennen vernamen we dat door Corona de oma zeggende kinderen met hun ouders zouden vertrekken uit Amerika naar hun huis in Breda om daar definitief te blijven. Niet leuk voor hun om zo op stel en sprong te vertrekken uit Portland, ze zouden pas in juli terugkomen, maar oh wat was ik blij en opgelucht dat ze in Nederland in hun eigen huis waren…

In Nederland gingen we een week later in een intelligente lockdown, weet nog steeds niet wat er zo intelligent aan was.

In April vierde ik mijn 64 ste verjaardag, ( wie had dat 7 jaar geleden gedacht, ik niet) buiten in de tuin, bezoek kwam om beurten via de poort. Wat een mooi weer hadden we in maart en april… en ik had een leuke verjaardag.

Eind april ben ik begonnen met het leegruimen van de beneden verdieping, er kwam een nieuwe vloer, alles geschilderd en een traplift, superluxe nieuw bed voor beneden, en nieuwe eetkamertafel met stoelen.

Ik kan weer mijn was zelf doen, boven slapen en elke dag douchen. Er waren vele mensen om mij te helpen…

gelukkig. Daarbij had ik weer goed weer, heb 2 weken buiten gebivakkeerd en dat ging prima. Veel met de scootmobiel de omgeving nog eens extra verkend, wat woon ik toch mooi. Ik heb een leuk huis terug gekregen.

In juli zijn we nog een keer naar de Ardenne gegaan, met mondkapjes op in de auto, was in België verplicht…naar de winkel met een mondkapje..het wende snel. Weer prachtig weer gehad.

In de zomer werd Kiek geboren, die na een spannende zwangerschap gezond op de wereld kwam, de dochter van mijn nichtje. Ik heb nog steeds geen kennisgemaakt, inmiddels 6 maanden oud…een wolk van een kind met prachtige sprekende ogen. Gelukkig zijn er veel foto’s.

In juli/augustus even een tussenstop gemaakt in het Tweestedenziekenhuis voor een kuur. Dat was toen de mussen van het dak vielen en ik in een kamer met airco zat te tekenen. Bezoek dat er kwam waren blij met de verkoeling. In het ziekenhuis kwam ik erachter dat ik kan tekenen en dat doe ik dus nog steeds. Weer wat geleerd.

In september ging het fout doordat bepaalde medicatie was veranderd naar een andere firma. Nooit geweten dat dit zoveel voeten in aarde zou hebben. Corona was weer aardig in opmars en ik wilde liever niet opgenomen worden, Gelukkig vond de arts dat ook. Ik kreeg en krijg een uitstekende begeleiding vanuit het ziekenhuis door de endocrinoloog en diëtiste.. wat een service. Sinds enkele weken kan ik zeggen dat het echt beter met mij gaat. Ondanks dat ik niet lekker was heb ik wel veel getekend. Het is heerlijk om te doen.

Nu zijn we alweer bij het einde van het jaar, ondanks met bijna een jaar Corona, heb ik echt nooit nare dingen meegemaakt. Zeker in de eerste lockdown was er veel aandacht voor elkaar, kwamen er bloemen, zelfs van Ali B. (Niet om gevraagd hoor) stonden mensen te zwaaien voor het raam, deden kinderen een berenjacht. Community-zin bij uitstek. Nu in de tweede golf is dit zeker veel minder geworden maar nog steeds zie ik mooie initiatieven. We hebben met kerst gegeten van een plaatselijke restaurant die een kerstbox had samengesteld, zie je nieuwe bedrijven in opmars komen die juist de Coronatijd gebruiken om te innoveren. Maar ik zie ook de polarisatie, de twijfel en de angst. Ik stop mijn hoofd niet in het zand. Niet iedereen denkt hetzelfde over de aanpak, of zelfs de ernst van dit virus, maar je hebt recht op je mening. Maar laten we elkaar wat meer respecteren.

Ik heb heel mijn leven aan Jan en Alleman gevraagd niet te kijken naar mijn beperkingen maar naar mijn mogelijkheden. Dus ben ik niet van plan om in deze tijd daar van af te wijken. Natuurlijk hoop ik op een gemakkelijker 2021. Maar zolang het nodig is hou ik mij aan de spelregels en verblijf ik zoveel mogelijk in mijn bubbel.

Ik hoop voor alle mensen die werken in de zorg, in en buiten het ziekenhuis dat de situatie snel normaliseert, ik blijf voor jullie applaudisseren. Ik wens alle ondernemers en hun werknemer toe dat ze het hoofd boven het water kunnen houden of zo innovatief zijn hun hoofd omhoog te houden en iets anders te starten of aan een nieuwe uitdaging te beginnen.

Ik hoop dat een ieder vrij blijft van dit nare virus, mijn familie en vrienden natuurlijk het meest, maar dat zal iedereen begrijpen.

Laten we in ieder geval nu stil staan bij dit jaar, even achteruit kijken, leren en doorgaan naar 2021 met alle ervaringen. En laat de wereld wat liever worden….

Margriet

30 december 2020

december 30, 2020 0

Daar gaan we weer!

Een harde Lockdown, geen intelligente deze keer, alhoewel voor mij nog steeds niet duidelijk is voor wie dat intelligente telde.

Direct zie je dat iedereen die geraakt wordt op zoek gaat naar de achterdeur. Heel begrijpelijk natuurlijk, het zal jouw bedrijf maar zijn. Maar ook het individu begint direct te klagen en te zoeken naar welke escapes er nog zijn.

We gaan er aan voorbij dat het virus hard om zich heen slaat, Er snel vele mensen besmet worden en hoe (over)belast de zorg nu al is, niet alleen in ziekenhuizen maar ook de verpleeghuizen. Er is telkens crisisoverleg nodig omdat ook personeel ziek wordt, de roosters steeds moeilijker sluitend te maken zijn.

Ik hoop oprecht dat de verpleeghuizen zoveel mogelijk open blijven zodat ze hun geliefde familie nog kunnen zien.

Ik hoop ook dat de ondernemers genoeg hulp krijgen om hun hoofd boven water te houden, Ik zie weer hele creatieve oplossingen. Een grote maten winkel in onze stad doet aan thuisservice en zo hangt er hier een jurk klaar voor de Kerst. Hoorde op het nieuws dat bedrijven een soort afhaalservice verlenen zodat cadeautjes toch bij de plaatselijke middenstand gekocht kan worden.

Die creativiteit, daar houd ik van. Laat je niet leiden door de beperkingen maar door je mogelijkheden, een spreuk die ik mijn hele leven al met me meedraag,

We mogen nog genoeg, we kunnen naar buiten, wandelen, fietsen, joggen of rennen als je dat wil. Je mag nog steeds naar de bakker, groenteboer en slager, en daar hebben ze alles al maanden corona proef. Ikzelf gebruik veel thuis bezorg functies en heb lieve familie die al vanaf maart mijn boodschappen regelen wat ik niet geregeld krijg.

We hebben zoveel geluk dat dit nu plaatsvindt en niet 25 jaar geleden waar niet iedereen toegang had tot internet, geen whatsapp groepen of Facebook, geen FaceTime etc. Een TV waar 24 uur per dag op een van de vele kanalen wel wat te vinden is en anders hebben we Netflix of wat dan ook. Dat scheelt toch echt wel veel.

We mogen, als je dat zou willen, nog steeds 2 mensen ontvangen en met Kerst 3. Persoonlijk vind ik het prima om niet zoveel mensen te ontvangen, ik zit liever in mijn bubbel om te voorkomen dat ik Corona krijg. Maar goed het mag wél.

Ik begrijp dat sommige doelgroepen harder worden geraakt. Je zal maar een jongeren zijn, er ligt een vergrootglas op ze, van wat ze wel en niet mogen, en als ze dan eens wat verkeerd doen dat meten we dat graag in de media groot uit. Je zal maar degene zijn die toch al eenzaam is, wat niet te verwarren is met alleen zijn. Dus toch al het gevoel hebben dat je alleen op de wereld bent, je rot voelen. Dan is het zeker lastig om naar de mogelijkheden te kijken.

Was Corona maar alleen maar een social virus! #humor #afbeeldingen #uhpardon

Of degene die in een verzorgingshuis of wat dan ook woont, waar men beperkingen oplegt met bezoek omdat er zoveel Corona gevallen op de afdeling zijn… Ik hoorde laatst iemand zeggen, ik ga liever dood aan Corona dan aan eenzaamheid.

Dat zijn wel de dilemma’s van het huidige leven. Ikzelf raak mijn humeur niet echt kwijt, ik heb het eigenlijk nog steeds prima naar mijn zin alhoewel ik af en toe zeker de omhelzing mis, of de hand op mijn schouder. Virtueel voelt het toch anders.

Maar zoals eerder gesteld kijk ik mijn hele leven al naar mogelijkheden en ben ik niet van plan om me door dit virus naar mijn onmogelijkheden te kijken. Ik kijk uit naar de Kerst waar 2 mensen die me zeer aan het hart gaan hier komen eten. Wel verzorgd door een plaatselijke restaurant, een soort kerstbox. Je hoeft het alleen op te warmen of wat kleine handelingen doen. Nou dat kan ik wel… Ze leveren hier ook nog wat voor mijn trouwe hulpen die ik met Kerst ook even wil bedanken.

Ik kijk nog meer uit naar het voorjaar, want heel eerlijk met de intelligente lockdown hadden we wel geluk dat het mooi lente weer was, ik heb heel wat buiten gezeten. Nu kijk ik vanachter mijn raam naar de vogeltjes in mijn tuin…En ook dat is leuk hoor…maar zit liever in de tuin…nog een maand of 3 en dan kan dat ook weer.

Ik hoop ook zo voor jou dat je naar de mogelijkheden kunt kijken, je wat kunt vinden wat je motiveert. Want echt, een glas dat halfvol is, voelt echt beter aan dan een glas dat half leeg is.

Laten we elkaar vooral niet de put in praten, maar de mooie kant er van zien, want die is er… laten we toch maar eens applaudisseren naar degene die het gevaarlijke werk doet, naar de mensen die elkaar helpen. Naar hen die de moed er in houden, hun ouder(s) verzorgen, hulp bieden aan zij die het nodig hebben etc…… en ik?…Ik blog en teken door, en maak er elke dag wat van….

Maak er wat van en stay safe!!!!

Margriet

15 december 2020

december 15, 2020 0

leren van en leren over

Nou nou, staan er wéér mooie bloemen in de kamer. Dit keer gekregen van AVANS hogeschool. Ik werk namelijk mee aan een deeltje van het onderwijs van verpleegkundige die een deeltijd opleiding volgen op HBO niveau. Zo super leuk. Enkele weken geleden vroeg men of ik misschien mee zou willen werken… Natuurlijk wil ik dat, ik leer er van en andere misschien ook!

Er werd een eerste contact via Teams gelegd waarin de uitleg kwam. Er zou een anamnese (Verpleegkundige anamnese: het verzamelen van gegevens van de verpleegkundige bij de zorgvrager tijdens het verpleegproces.) waarin mijn ziekte geschiedenis aan bod zou komen maar ook de sociaal emotionele kanten etc. Het opnemen van het filmpje ging makkelijk, immers put je uit je eigen ervaringen van je ziek zijn en wat het met je doet.

De studenten zouden dit filmpje dan eerst zien en daarna zouden er vragen aan mij gesteld worden en wellicht zou er nog wat advies uitkomen.

Gisterenavond was het zover. Ik zat op tijd klaar met mijn Macbook keurig met volle accu, afwachtend wat er zou komen. Kopje koffie er bij…en laat het maar beginnen.

Voor ik het wist werden er vragen op mij afgevuurd waarin telkens werd gezegd…als je het niet wil antwoorden dan is het goed hoor. Nu ben ik langzamerhand op een punt gekomen dat ik me niet echt meer schaam over mijn ziek zijn en de gevolgen daarvan. Dat wil niet zeggen dat ik alles leuk vind en het zomaar accepteer. Naarmate de tijd verstreek werden de vragen steeds persoonlijker. Wat ik echt knap vond… van;” Wat doet het met u dat u zoveel beperkingen ervaart tot het bespreekbaar maken van de dood. Heeft u een euthanasieverklaring? Niet behandelplan, niet reanimeren etc”. Ik vond het echt knap dat deze studenten het durfde te vragen. Zijn toch geen onderwerpen die heel gewoon zijn.

Ik heb van hun geleerd, hun professionaliteit (het zijn allemaal mbo geschoolde verpleegkundige met diverse goed gevulde rugzakken) het empatisch vermogen, zelfs via een scherm wat toch even anders is dan life contact. Die tact waarmee ze de vragen stelde, eerst schroom voetend en later met meer vertrouwen, immers was alles bespreekbaar.

Ze trekken conclusies die ik helemaal begreep, niet dat het allemaal klopt maar ik kon bedenken waarom ze de conclusie hadden getrokken. Een was dat men dacht dat ik eenzaam was, nee dat ben ik niet, wel alleen (met kat) maar eigenlijk vind ik dat heerlijk. Ik kan doen en laten wat ik wil, hoef met niks en niemand rekening te houden Ik heb een warm sociaal netwerk en ondanks de corona periode zijn er veel (digitale) contacten. Andere vroegen zich af of ik wel met iemand kon praten etc.

Mooie conclusies en zeker zet ook dat mij aan het denken.

De begeleider schreef op linkend-in dat het haar niet zoveel energie kostte, maar dat was voor mij wel anders.

Na de chat kreeg ik het volgende lieve briefje

Ha Margriet,Wat doe je dat toch goed! Echt waar, complimenten en dank. Het gemak waarmee jij eventuele drempels bij studenten weghaalt is echt top. Hierdoor durven ze van alles te vragen en dit helpt hen enorm. Super trots op je

Hierbij wat er in de chat nog zoal terug kwam/ gezegd is: ik vond het filmpje heel interessant Super mooi dat dit zo gedeeld mag worden en heel fijn dat je er zo open over kan praten met ons Dank je wel Margriet. Fijn om dit zo te kunnen doen. Dank u wel voor uw openheid en tijd! Enorm bedankt voor de openheid! ik hoop dat u nog lang de regie mag behouden Bedankt voor je aanwezigheid en je openheid. Wens je verdere gezondheid en liefde toe! Heel erg bedankt, komt over als een enorm sterke vrouw! Bedankt voor je tijd margriet! fijn dat je zo open bent over je ziekteproces Heel erg bedankt Margriet. Bedankt voor je openheid en voor u tijd! Veel geluk, gezondheid en liefde toegewenst Margriet hartstikke bedankt, heel fijn dat je zo open bent. Was heel leerzaam Bedankt voor u openheid; empathie is ook heel belangrijk en staat bij mij ook hoog op mijn lijstje. Veel goede gezondheid gewenst. Met vriendelijke groeten, LIsanne leuke invulling van de les! Nodigt uit om meer actief betrokken te zijn en lekker in de “praktijk” aan de slag te gaan met de geleerde stof!

Inderdaad mee eens! Leuke en leerzame les zo.

Net gaat de bel, wordt er een prachtige bos bloemen afgegeven met een lief kaartje erbij van AVANS.. en dan te weten dat ik de helft er pas heb op zitten, morgen weer.

Ik heb er nu alweer zin in….

Margriet

8-12-2020

december 8, 2020 2

Maatwerk?

Ik hoor weer van alle kanten geklaag. Corona krijgt overal de schuld van, en daar zal zeker een grote oorzaak liggen, maar het is maar net hoe jij er mee omgaat. Zelf ben ik al weken niet erg lekker, zit ik in mijn bubbel maar kan er prima mee omgaan. Ik teken wat, slaap of Netflix wat af. Lees veel over voorstanders van het beleid met betrekking tot Corona maar ook de tegenstanders. Sommige houden er allerlei theorieën op na, ander maken zich (terecht) druk om de economie. Horeca mensen hebben het hard te halen, de evenementen wereld, muzikanten en aanbieders van diensten etc. Het is voor niemand een pretje, nou ja bijna niemand. Sommige varen er goed bij.

Maar het is een feit dat er een naar virus rondwaard, ik hoor steeds meer dertigers en veertigers geveld zijn door Corona. En sommige zijn doodziek en krabbelen maar moeizaam op. Aan de andere kant hoor ik mensen zeggen het is maar een griepje, maar ik denk dat ze niet in hun direct nabijheid een Corona-patiënt die goed ziek is, of zelfs is overleden kennen. Natuurlijk overlijden er jaarlijks ook mensen aan de griep, maar wereldwijd zoveel? Nee in mijn optiek is dit niet zomaar een griep, als ik de verhalen van mijn overbuurman hoor, dan heeft hij het heel slecht gehad, 6 weken op de IC en sinds april aan het revalideren wat nog zeker een jaar gaat duren….

Ik hoorde een verhaal dat iemand heel boos is op de medische wetenschap, de artsen en ziekenhuizen. Er zou toch niet meer afgeschaald worden? De reguliere gezondheidszorg zou toch gewoon doordraaien? Een scan die hij moet ondergaan is afgezegd omdat het niet urgent is. Heel eerlijk ik blijf zoveel mogelijk weg uit die ziekenhuizen. Ik hoor steeds meer verhalen dat mensen die daar opgenomen hebben gelegen met Corona thuiskomen…moet er niet aan denken.

Alhoewel een opname in mijn situatie misschien het beste was geweest, een kuur zou mij goed doen. Maar ik durf dat echt niet en gelukkig is de arts er ook mee akkoord.

Dus heb ik nu een maatwerk begeleiding. Ik kan bellen, en wordt gebeld. Een appje sturen met een korte vraag en ik krijg antwoord. Alles om mijn situatie te verbeteren, zelfs in het weekend. Als dat geen maatwerk is?

Natuurlijk zijn er mensen die tussen de wal en schip vallen maar communiceren blijft echt het beste om te doen. En dan op een normale manier. Niet scheldend en eisend, alsof de arts of andere dienstverlener ijzer met handen kan breken.

Mijn ervaring is in ieder geval dat ik super goed geholpen wordt, en inderdaad een opname met een kuur zou beter zijn, maar ik roei graag met de riemen die ik heb.

Volgende week zaterdag is Sinterklaasavond, dat vier ik meestal met familie en kleinkinderen. Dit jaar moet ik er niet aan denken, enerzijds voel ik me echt niet erg lekker en fit, mis ik de energie, aan de andere kant wil ik ook niet zoveel mensen ontmoeten. Dus hebben we ook hierin maatwerk bedacht. De rest gaat samenkomen en eerst gourmetten, hier wordt een schaaltje afgegeven en op de zolder staat een gourmetstel. (Niet vergeten te vragen om naar beneden te halen) Met teams of zoom wordt er contact gelegd. En de surprise met gedichten en cadeautjes worden ook zo in beeld gebracht, ben ik er toch bij! Echt maatwerk dus, en het voelt heel goed. Je kan het jezelf net zo moeilijk maken als je wenst. Ik kies graag de makkelijke weg.

Kerstmis weet ik nog niet, maar een jaartje geen kerstmis overleef ik ook wel, en wie weet bedenken we daar ook nog wat maatwerk voor.

Hoe vergaat het jou?

Margriet

28 november 2020

november 28, 2020 2

het is zoals het is…..

Er is al heel wat gezegd over mondkapjes. De een denkt dat hij hersenbeschadiging krijgt, de ander vindt het niet bewezen en de volgende krijgt het benauwd. Mijn overbuurman die in maart Corona heeft gehad zegt,;”weet je wat benauwd is? Corona…. Denk daar maar eens over na”. Hij mag het zeggen, hij heeft weken aan de beademing gelegen en is nog steeds aan het revalideren.

Maar er zitten toch ook wel grappige kanten aan die mondmaskers. Zoals je weet hoor ik niet optimaal maar met hoortoestellen red ik me aardig. Maar op de een of andere manier ga ik harder praten als ik dat kapje op heb. Nu versta ik mezelf ook minder dus dat zal het zijn. Ik heb zo’n sticker op mijn mondkapjes om aan te geven dat ik slechthorend ben, echter begrijpen vele het symbool niet. Ze vragen of ik een bijzonder merkkapje heb, ik heb van die wegwerpdingen…die je per 50 of 100 aanschaft. En daar plak ik een sticker op. Er is nog wat te doen om het symbool bij de mensen duidelijk te maken.

Mensen vergeten vaak dat ze het kapje op hebben, zo komt hier iemand die mijn chocolade “steelt” Maar hoe vaak ze dat op wil eten zonder het kapje af te doen? Te grappig.

Een arts vertelde me dat hij er geen probleem mee had om heel de dag met een neus-mond-masker op te lopen. Hij vindt het wel een kliederboel omdat hij koffie krijgt aangeboden en deze dan wil drinken met masker op… alles onder de koffie. Ja zegt hij, dat wordt dan weer een wandeling om een nieuwe jas te halen. Dat gaat met een pasje en hij verwacht nog een rekening van de stomerij, het overkomt hem vaker….

Ikzelf heb de meeste lol om de dingen die ik verkeerd versta en dat is nu veel meer dan anders…. Hoe is het met je hond? Ik heb geen hond… nee je wond, wijzend op mijn buik.

Ach, ik lach er maar om. Kan me niet overal druk over maken.

Vandaag zag ik een filmpje over een jongetje in het buitenland die een masker in zijn hand had en druk doende was om het stokje van zijn Lollie er doorheen te steken, probleem opgelost en at zijn Lollie verder op.

Wat ik echt grappig vind is dat mensen een mond-neus-masker dragen en dan hun neus eruit laten steken, alsof het virus alleen ontglipt via de mond…. Handen wassen heeft dan ook geen zin. Als ze erop aangesproken worden dan kijken ze meestal met een blik van, bekijk het, ik doe wat ik wil.

Alhoewel in het ziekenhuis erop toegezien wordt bij binnenkomst of je je handen desinfecteert en je een mond-neus-masker draagt, zie je verderop in de gang de mensen dit weer af doen of ze trekken het onder hun kin…en dat begrijp ik echt niet.

Nee het is ook allemaal niet leuk, en het heeft veel nadelen maar het is even niet anders, we kunnen overal tegen protesteren en om bewijzen vragen, maar heel eerlijk er zijn wel meer dingen die ik niet snap en toch doe. Ik vul jaarlijks een belastingformulier in, gelukkig met hulp…maar ik begrijp er niks van. Zolang ik terug krijg maak ik me daar vooral geen zorgen om.

1 december worden ze dan verplicht, dan moeten we ze gaan dragen in openbare binnenruimte winkels etc. En we gaan handhaven, dat laten we de politie en boa’s doen want die hebben tijd zat.

Ik accepteer op dit moment dat ik niet alles goed versta, draag mijn neus-mond-masker als het nodig is en pas me aan…zonder morren en mij alsmaar vragen te stellen van waarom,nee dat doe ik niet…leeft even een stuk makkelijker…

Ook ik ben Coronamoe, nu hopen dat Corona ook snel moe wordt.

Margriet

15 november 2020

november 15, 2020 2

Het is met toch wat.

Zoals iedereen langzamerhand wel weet is mijn gezondheid niet erg geweldig. De laatste tijd word ik geconfronteerd met een hele hoge glucosewaarden. Daar word je niet vrolijk van. Erg dorstig, voel me ook niet echt lekker. Moe en futloos. Maar een opname zie ik niet zitten en de arts gelukkig ook niet. Al weken zijn we aan het experimenteren, doe eens dit of doe eens dat. Maar mijn lichaam schijnt er wat vanaf te zijn en wil niet meewerken. Sinds net, (10.00 uur) ben ik voor 24 uur nuchter, kijken wat dat doet. Nu mag ik koffie, water én bouillon, dus dat ga ik wel redden.

De reguliere zorg wil men zoveel mogelijk op niveau houden, ook al is dat heel lastig. Veel gaat via de telefoon, wat niet altijd mijn sterkste kant is. Maar als ik weet dat ze bellen heb ik mijn ringleiding om en dan gaat het prima. Het blijft natuurlijk erg lastig allemaal.

Omdat ik me niet lekker voel ben ik al weken thuis, kom de deur hooguit uit om naar een arts te gaan of bloed te prikken. Ik leef dus in een bubbel maar vermaak mij prima met tekenen, Netflix en slapen. Vervelen komt dan ook niet in mijn woordenboek voor.

Corona

De mensen in de zorg werken enorm hard om alles te regelen, kijken hoe ze de reguliere zorg op peil houden en ze spreken hun zorgen uit dat mensen de zorg mijden voor de angst om Corona te krijgen. Nu herken ik dit wel, ik maak me daar ook zorgen om, als je al niet gezond bent moet je natuurlijk geen Corona krijgen.

Hoe anders was het geweest als er afgelopen zomer stappen waren gemaakt. Ziekenhuizen die leeg staan omtoveren tot Covid afdelingen bijvoorbeeld (hier in Waalwijk staat ook een nagenoeg leeg ziekenhuis) Artsen en verpleegkundige die daar werken, werken niet met andere zorgvragers of zorgverleners. Dan zou je het dus kunnen isoleren. Of het leger, ze geven aan binnen no time IC units te kunnen opzetten, niet leuk en mooi natuurlijk maar wel functioneel. Maar helaas zijn er afgelopen zomer door de regering daar geen besluiten over genomen.

Corona zit nu in de ziekenhuizen, het aantal zorgmedewerkers met Corona is hoog, er is nog meer druk ontstaan op degene die nog wél kunnen werken. De zorg had al een tekort aan medewerkers maar nu is het nijpend. Ik hoor al verhalen van verpleegkundige die extra diensten draaien. Maar ik verneem ook verhalen dat als men getest is, afwachtend de uitslag toch (moeten komen) werken.

Hoe komt het toch dat wij van die gematigde beslissingen nemen terwijl landen om ons heen niet schuwen om strengere maatregelen te nemen? Of zijn wij slimmer dan andere? Natuurlijk zijn er mensen niet met welke beslissingen dan ook eens, maar dat is in het buitenland ook zo. Natuurlijk zijn er mensen die vinden dat Covid niet de economie mag stilleggen, maar met al die hulp die nu gegeven worden blijven ook niet levensvatbare bedrijven bestaan, uit eindelijk gaan ze toch omvallen en dan schuiven we het op Covid. Er zijn er zelfs die hele complottheorieën er op na houden. Van mij mag iedereen zijn mening hebben. Ik weet ook niet wat nu het beste is. Ik weet wel dat ik inmiddels veel mensen ken die besmet zijn met Corona, ook jonge mensen. De ene is minimaal ziek de andere wordt zelfs opgenomen of komt op de IC. Dat er een nare virus rondwaard is voor mij wel duidelijk.

Ik kan me zo voorstellen dat de kwetsbare doelgroep ook hun verantwoording neemt. Zichzelf in een bubbel plaatst om zo ook andere de ruimte te geven te leven. Ik ben namelijk van mening dat de jeugd wel een hele grote verantwoording op hun schouders krijgt.

Vanavond worden er weer wat nieuwe stappen gezet, opvallend hoe stil het is over mondkapjes trouwens, wel of niet verplicht? We gaan het zien.

Ik weet wel dat ook ik een soort slachtoffer van het beleid en Corona ben. Als het goed geregeld was geweest, was ik allang weer een stuk beter, voor nu experimenteren we maar wat… en ook daar sta ik achter…. Ik moet toch wat.

Hoe lang gaat dit nog duren? Ik denk heel lang…jij?

Margriet

3 november 2020

november 3, 2020 0

Polarisatie

lees hier wat polarisatie betekend:https://www.kis.nl/artikel/wat-is-polarisatie.

Gaan we nu net als de vorige keer klappen voor alle mensen die Corona patiënten verplegen? Of al die mensen die extra inzet geven? Gaan we nu net als de vorige keer vele mensen trakteren op bloemen die nog in een kas staan? Gaan we net als de vorige keer de buren helpen, boodschappen voor elkaar doen? Weer een extra gevoel van community zin ontwikkelen? Gaat Hugo De Jonge weer zeggen dat mensen in de zorg een bonus krijgen om dat vervolgens heel erg uit te kleden? Wat gaan we trouwens tegen de zorg zeggen? Dank je wel? Dank je wel dat je met gevaar voor je eigen leven mij verzorgt?

Gaat de horeca het trekken, bestellen we massaal afhaal maaltijden? Trekt de evenementen sector dit? De kermissen blijven die open? Als die in de herfst en wintermaanden er al waren? Wat gaat dit met de economie doen? Blijf jij je baan houden?

Gaan we massaal weer thuiswerken, nemen we 1,5 meter afstand goed in acht en dragen we mondkapjes zonder dat het bij de wet verplicht is? Wassen we onze handen nog steeds schraal en volgen we de opgedragen regels? Of wachten we tot alles bij wet is geregeld?

Ik heb er een treurig gevoel over, de polarisatie groeit. De tegenstellingen worden groter en groter. De ene denkt dat het Covid virus een verzinsel is om ons af te leiden van afschuwelijke zaken zoals macht en pedofilie, de ander vindt het een griepje, daar overlijden mensen ook aan. De NOS is er om ons te indoctrineren, alhoewel ik wel graag zou zien dat in actualiteiten programma’s er wat meer voor -en tegenstanders te zien zouden zijn.

De volgende vindt sowieso dat we beperkt worden in onze vrijheid. Dat ligt er natuurlijk wel aan hoe jij vrijheid interpreteert. Ik ben nog steeds vrij ook al ben ik thuis, ik schrijf blogs (die in China gelezen wordt , wie zal dat zijn?) ik mag mijn ongezouten mening geven, ik kan zelfs iets naars over Rutte zeggen als ik wil… dus wat is beperken van vrijheid?

Natuurlijk ligt het voor onze kinderen en jongeren heel anders, die ervaren vrijheid als naar buiten gaan en elkaar ontmoeten. Die ervaren alles nu als beperkt, en ze worden natuurlijk ook beperkt, kijk eens naar onze studenten die nog steeds via internet hun scholing krijgen. Geen gezellige samen etentjes als je ergens alleen op kamers zit etc, De kinderen die geen verjaardagsfeestjes kunnen geven of bezoeken. En zo zijn er vele voorbeelden, dat is hun vrijheid.

Deze afbeelding heeft een leeg alt-atribuut; de bestandsnaam is b3d82e78-41b2-4954-8f3c-c782e93ff5b8.png

Op het moment dat ik dit schrijf hoor ik dat in Den Bosch honderden demonstranten een mars lopen tegen de Coronawet, zonder afstand te houden of mondkapjes te dragen. Hoeveel besmette mensen zouden daar bij lopen die nu andere besmetten? Gelukkig is het buiten, dat scheelt weer.

De verschillen in de groepen wordt steeds venijniger, ik heb begrepen dat er al relaties stuk gegaan zijn, er ruzies in groepen vrienden is ontstaan. Sociologen verwachten dat er nog hele nare dingen gaan gebeuren door kleine groepen en individuen die dit weer aangrijpen om hun gelijk te halen of hun perverse wijze van protesteren ten toon te stellen.

Hoe komt het toch dat wij zo’n eigenzinnig volkje zijn? In vele landen op de wereld dragen mensen al maanden mondkapjes maar wij willen eerst bewijs zien of het wel of niet werkt, alsof al die miljoenen mensen allemaal achterlijk zijn. Gaan wij bij elke maatregel in discussie of het wel of niet moet, of er geen uitzonderingen zijn. En natuurlijk, als het jouw bedrijf hard raakt dan wil je dat niet, nee dat snap ik. Het recht op demonstratie hebben we de laatste maanden veelvuldig gebruikt, liefst zonder mondkapje en afstand houden. De kerken zitten vol, alhoewel ik nu hoop dat die zich ook aan de regels gaan houden, geen mondkapje, zingen, en denken dat God hen wel beschermd, (ik hoop dat ik niemand kwets.) zouden deze mensen wel door een arts geholpen willen worden? Een plekje op de IC willen hebben om hun te redden?

Mijn hart gaat uit naar alle mensen die inmiddels een geliefde hebben verloren aan dit virus, daar zijn ook mensen bij die met Corona patiënten gewerkt hebben.Mijn hart gaat uit naar alle mensen die met gevaar voor hun leven andere mensen helpen, en dan gaat dat verder dan alleen in het ziekenhuis.

Mijn hart gaat uit naar degene die hun baan kwijtraken, hun levenswerk zien kapot gaan. Ik leef zeker mee.

Maar heel egoïstisch, ik wil geen Corona, ik ben de doelgroep bij uitstek, onderliggende nare ziektes, overgewicht door medicatie, geen optimale natuurlijke weerstand. Ik kom niet op de IC, wil dat trouwens ook niet, wil ook niet naar het ziekenhuis maar de kans dat ik hier aan overlijd is groot. Kijk en dat wil ik nou graag nog wat uitstellen. Maar jij, degene die denkt dat het flauwekul is, brengt mij en mijn lotgenoten in gevaar…want het is maar een griepje…en daar sterven elk jaar mensen aan.

Margriet

17 oktober 20202

oktober 17, 2020 2

Als je ouder wordt, word je milder…toch?

En hoe zit het dan met flexibiliteit?

Ik ben de laatste tijd wat te vinden geweest in het Elisabeth ziekenhuis. Niet voor mijn gezondheid maar om mee te werken aan filmpjes voor nieuw personeel en verandering van procedures voor alle medewerkers. Ik vond het echt heel leuk om te doen. Vooral het nadenken over het onderwerp, wat wil je kwijt, wat vind je er van, wat zijn de plannen en hoe gaan ze er mee om. Daar ligt mijn passie, nadenken over en meewerken aan. Ik heb het al vaak gezegd dat ik vind dat vele mensen in ziekenhuizen zo’n behulpzame instelling hebben, ook de mensen van P&O of afdeling Zorgadviseurs, kwaliteit en veiligheid.

Cartoon digital photo camera with big lens and flash on tripod. Vector icon.

Afgelopen maandag ging ik weer, op naar het Elisabeth ziekenhuis in Tilburg. Ik ben daar niet geheel enthousiast over de parkeermogelijkheden voor invalide dus ik ga op tijd zodat ik een plekje dicht bij de deur kan vinden. Warempel ik heb geluk en schuif zo een plaatsje in. Veel te vroeg maar ach, muziekje aan en wat wordfeuten op de telefoon. In een mooi liedje van Art Garfunkel hield de radio er mee op. Er bekroop me al een akelig gevoel, ik herkende het…toch niet een lege accu hé? Ik probeer de auto te starten…prrrr prrrr tok. Oh helaas de accu is leeg. Het overkomt me de laatste tijd el vaker. Zou de accu stuk zijn of trekt er iets ergens veel stroom?

Gelukkig ben ik tegenwoordig voorbereid, ik heb namelijk startkabels…. Dus app ik een Tilburg wonende broer of die misschien rond half drie mij kan helpen. Hij kan…pff wat een geluk. Na de opname brengen de 2 die mij opgenomen hebben op de film mij naar de auto. Ze zijn behulpzaam. Gelukkig komt er naast mij een plaatsje vrij en mijn broer gaat daar met de auto staan. Motorkappen open, startkabels in de aanslag en op internet opzoeken wat je moet doen… wat handig is dat internet toch.

Helaas werkt het niet. Dus zei een van de medewerkers, zal ik mijn auto halen die heeft een sterkere accu. Na eventjes komt hij terug en wil in de open plaats naast mij rijden. Voor hem staat echter een meneer te loeren op dat plaatsje, de vrouwelijke medewerker loopt naar hem toe en legt de situatie uit. Of hij even ergens anders wil gaan staan dat ik geholpen kan worden…

Het was een wat oudere man…hij zei….heeft die auto dan een invalidekaart? Nee zei de medewerkster..hij gaat haar even helpen…. Nou dan mag hij daar niet staan en rijdt zo de parkeerhaven in. We waren met stomheid geslagen… nog een poging om het uit te leggen maar helaas meneer was niet te vermurwen. Hij schoof nog wel zijn auto een klein stukje op (nou nou) zodat we er bij konden… en loopt zo weg….

Gelukkig ging het net maar ook deze poging slaagde niet. Dus een garage gebeld. Toen startte de motor wel… of we hebben het niet goed gedaan of de kabels zijn dun. In ieder geval heb ik er géén verstand van.

Het moraal…Als je ouder wordt, word je milder zegt men toch? Geldt dit ook voor flexibiliteit? Helaas niet. Want in dit geval was de flexibiliteit totaal verdwenen en was het een loden deur…. Ik hoop dat als ik toch nog wat ouder mag worden dat ik toch milder en flexibel blijf…mocht dat niet zo zijn, wil je me dan waarschuwen???? Trouwens…ik heb een nieuwe accu….

Margriet

17 sept 2020

september 17, 2020 2

Dit delen:

Dit delen:

Dit delen:

Dit delen:

Dit delen:

Dit delen:

Dit delen:

Dit delen:

Dit delen:

Dit delen: