ik ben jarig, nou ja soort van.

23 januari blijft voor mij een bijzondere datum, een soort verjaardag. 7 jaar geleden zat ik (22 januari) opgenomen in het ziekenhuis te wachten op een grote operatie, nier en bijnier moest worden verwijderd, ze zouden er een werkdag mee bezig zijn had men vertelt. Ik was bloednerveus maar de kanker zou uit mijn lichaam gehaald worden waardoor mijn levenskansen van 3 maanden tot een jaar misschien anderhalf zou veranderen in 10% leeft nog na 5 jaar, de eerste twee jaar overlijden de meeste. Het was van het begin af aan duidelijk dat uitgezaaide nierkanker niet te genezen is.

Maar hier zit ik dan 7 jaar verder en ondanks alle beperkingen geniet ik nog dagelijks van mijn leven, de ene dag wat meer dan de andere.

Natuurlijk kijk ik nog wel eens om. Heel mijn leven ben ik slechthorend en ik heb altijd mijn best gedaan niet in een uitzonderingsregel te vallen. Ik geloof dat ik er aardig in gelukt ben. Diverse operaties, evenwichtsstoornis etc, maar telkens kwam ik weer terug..

In 2010 brak ik door een auto-ongeluk mijn nek op twee plaatsen, dat heeft veel impact op mij gehad, en uiteindelijk mijn baan gekost, maar op de een of andere manier ben ik daar ook weer goed uitgekomen, heb ik een goede revalidatie gehad waardoor ik zelfs weer kon fietsen. En een hele bijzondere vriendschap aan over gehouden. 

Toen in november 2013 kanker werd geconstateerd was de oncoloog van begin af aan helder…ik schrok mij een hoedje. Na de operatie ben ik eigenlijk alleen bezig geweest om zo snel mogelijk weer sterk te worden. Helaas was er niet 1 maar 2 bijnieren verwijderd.. en dat betekende de ziekte van Addison. Dat die ziekte zoveel impact zou hebben wist ik echt niet. Je slikt dagelijkse meerdere keren hydrocortison ( stresshormoon) maar voordat we er achter waren hoe het kwam dat ik telkens een (bijna) crisis had werd pas 2 jaar geleden duidelijk. Sindsdien ligt mijn sonde in mijn darm.(Mijn maag is verlamd waarschijnlijk neuropathie door het diabeet zijn.) Sindsdien heb ik geen crisissen meer gehad, heerlijk! Ondanks dat ik door medicatie 50 kg ben aangekomen, een lage weerstand heb, mijn suikerwaarden geregeld van slag is, en wat meer fysieke ongemakken, geef ik mijn leven een 8.

Want:

Ondanks lockdown en aankomende avondklok heb ik genoeg om voor te leven, Mijn broers, neven en nichten, de kinderen daarvan, mijn vrienden en kennissen, mijn huisdier,  de opkomende bollen (ja de eerste kopjes komen al uit de grond), het wordt al wat eerder licht in de morgen, we zijn op weg naar de lente. Kan ik zo genieten van spelende kinderen op het woonerf, de grappige appjes die ik krijg etc. 

We zijn in een tijd gekomen waar sommige vinden dat onze vrijheden zijn beperkt, en ik denk alleen maar, hoop geen Corona te krijgen. Dat sommige vinden dat hun leven een stuk minder waard is nu, er zijn er die er depressief van worden etc. 

Maar ik kijk naar de mogelijkheden, we kunnen er gewoon op uit, misschien niet op het moment dat jij dat wil, en die 7 uur dat iets niet mag, ach dat neem ik op de koop toe. 

Ik kan mij goed vermaken en misschien is dat wel mijn geluk, en heeft niet iedereen dat. Ik vermaak me met de kat te knuffelen, ze komt nog steeds dus ze zal het ook wel fijn vinden, tv kijken, Netflix, ben weer aan het breien geslagen en teken nog steeds ansichtkaarten. Kan nog steeds  actief zijn in het vrijwilligerswerk, jawel thuis, alleen achter de pc, de ene keer met Teams en de andere keer met Zoom de volgende keer overdenk ik wat onderwerpen.

Ik vier verjaardagen van mensen die mij aan het hart gaan gewoon thuis, de ene keer met Zoom, de andere keer proost ik via de telefoon.

Ik omarm het leven, wil zeker nog niet dood. (Moet op zijn minst mijn 65 jaar vieren) En ik hoop dat ook jij wat vindt om te omarmen… we komen deze tijd wel door. 

Ik kijk uit naar mijn verjaardag, ik word 65 jaar, wie had dat gedacht, ik niet.. hoop dat ik het in de Ardenne kan vieren met mijn familie en als dat niet lukt dan maar verderop in het seizoen. 

Eigenlijk heb ik mij heel mijn leven laten leiden door mogelijkheden en kon ik vreselijk boos worden als andere je beoordeelde op je onmogelijkheden. Dus waarom zou ik dat nu veranderen?

Nee morgen is het 7 jaar geleden, het voelt als een verjaardag, ik neem er zeker een alcoholvrije borrel op…. Zo bijzonder ,,op naar de 8 jaar!

Margriet

22 januari 2021