Ik woon al 3 jaar samen….

Je wist het niet, maar deze verstokte vrijgezel woont alweer 3 jaar samen. Ik heb altijd geroepen, samenwonen? Daar doe ik niet meer aan, daarvoor ben ik veel te lang alleen. Maar toch is het gebeurd. Het is geen man dit keer maar een vrouw, wist niet dat ik dat in me had. Ze is wel heel geduldig en makkelijk in de omgang. Stelt geen hoge eisen en lust bijna alles. Ideaal zou je zeggen. Helaas maakt ze er soms wel een puinzooi van en gaat ze gewoon op tafel zitten. En als er spullen op staan dan hebben die pech. Wat ze ook van me eist is dat ik de deur voor haar open en dicht doet, dat dan weer wel.  

Ze houdt van TV kijken en laat mij de keuze alhoewel haar voorkeur uit gaat naar dieren programma’s met dieren, liefst vogels, tennis en schaatsen. Maar als ik een keer wil Netflixen dan vindt ze dat goed.

Samen eten doen we eigenlijk niet, ik heb altijd op een ander moment honger dan zij. Maar samen slapen doen we dan weer wel. Ze gooit me soms bijna uit bed. Ze heeft sowieso meer slaap nodig dan ik. 

Ze heeft veel humor en dat heb ik ook, daarin lijken we op elkaar, Ze vindt mensen leuk en kinderen fantastisch, ik ook. 

Maar goed het is 3 jaar geleden dat ik de deur open deed voor haar. Ik moest haar wel ophalen bij Nijmegen. Een jonge tienermoeder. Grote ronde ogen, beetje groen en een donkere huid, op slag verliefd. Haar kinderen bleven in het opvang gezin…

Ja Manu mijn kat en ik wonen 3 jaar samen. 

Ze was op straat gevonden met haar kittens, uitgemergeld wist ze het te overleven. Het heeft even geduurd dat ze stopte met alle doosjes open te maken of de vuilniszak aan flarden te scheuren. Ze lustte zelfs aardappelschillen. Nu is het een verwende kat die bij slecht weer er zelf voor kiest niet de tuin in te gaan.  Bijzonder beest die Manu.

Toen Badutje, de kat ervoor van ouderdom overleed wilde ik niet meer aan een andere kat beginnen, Immers hoe lang blijf ik nog op deze aardkloot? Maar na weken van stilte dacht ik, eentje uit het asiel, een tweede kans te geven. Mag gerust een oma zijn.Via een vriendin die bij een asiel werkt als vrijwilligerster ben ik aan Manu gekomen, mijn eisen: geen kat die de hele dag de hort op is en mens gericht. Nou ik heb veel meer gekregen. Nu in de tijd van Corona, waarin je sociale leven nog minder is geworden, is Manu het lichtpuntje van de dag. Iets om voor te zorgen en iets wat gezelligheid geeft. ze houdt van aandacht en knuffelen….dus daar wordt ze aardig mee verwend… ik knijp in mijn handjes met Manu..zo makkelijke humorisctische, vrolijke kat… zo blij met haar.

3 jaar alweer, lijkt veel minder

Margriet.

3 februari 2021

Geef een reactie

Vul je gegevens in of klik op een icoon om in te loggen.

WordPress.com logo

Je reageert onder je WordPress.com account. Log uit /  Bijwerken )

Facebook foto

Je reageert onder je Facebook account. Log uit /  Bijwerken )

Verbinden met %s

Maak een website of blog op WordPress.com

Omhoog ↑

%d bloggers liken dit: