En hoe zit het dan met flexibiliteit?
Ik ben de laatste tijd wat te vinden geweest in het Elisabeth ziekenhuis. Niet voor mijn gezondheid maar om mee te werken aan filmpjes voor nieuw personeel en verandering van procedures voor alle medewerkers. Ik vond het echt heel leuk om te doen. Vooral het nadenken over het onderwerp, wat wil je kwijt, wat vind je er van, wat zijn de plannen en hoe gaan ze er mee om. Daar ligt mijn passie, nadenken over en meewerken aan. Ik heb het al vaak gezegd dat ik vind dat vele mensen in ziekenhuizen zo’n behulpzame instelling hebben, ook de mensen van P&O of afdeling Zorgadviseurs, kwaliteit en veiligheid.

Afgelopen maandag ging ik weer, op naar het Elisabeth ziekenhuis in Tilburg. Ik ben daar niet geheel enthousiast over de parkeermogelijkheden voor invalide dus ik ga op tijd zodat ik een plekje dicht bij de deur kan vinden. Warempel ik heb geluk en schuif zo een plaatsje in. Veel te vroeg maar ach, muziekje aan en wat wordfeuten op de telefoon. In een mooi liedje van Art Garfunkel hield de radio er mee op. Er bekroop me al een akelig gevoel, ik herkende het…toch niet een lege accu hé? Ik probeer de auto te starten…prrrr prrrr tok. Oh helaas de accu is leeg. Het overkomt me de laatste tijd el vaker. Zou de accu stuk zijn of trekt er iets ergens veel stroom?

Gelukkig ben ik tegenwoordig voorbereid, ik heb namelijk startkabels…. Dus app ik een Tilburg wonende broer of die misschien rond half drie mij kan helpen. Hij kan…pff wat een geluk. Na de opname brengen de 2 die mij opgenomen hebben op de film mij naar de auto. Ze zijn behulpzaam. Gelukkig komt er naast mij een plaatsje vrij en mijn broer gaat daar met de auto staan. Motorkappen open, startkabels in de aanslag en op internet opzoeken wat je moet doen… wat handig is dat internet toch.
Helaas werkt het niet. Dus zei een van de medewerkers, zal ik mijn auto halen die heeft een sterkere accu. Na eventjes komt hij terug en wil in de open plaats naast mij rijden. Voor hem staat echter een meneer te loeren op dat plaatsje, de vrouwelijke medewerker loopt naar hem toe en legt de situatie uit. Of hij even ergens anders wil gaan staan dat ik geholpen kan worden…

Het was een wat oudere man…hij zei….heeft die auto dan een invalidekaart? Nee zei de medewerkster..hij gaat haar even helpen…. Nou dan mag hij daar niet staan en rijdt zo de parkeerhaven in. We waren met stomheid geslagen… nog een poging om het uit te leggen maar helaas meneer was niet te vermurwen. Hij schoof nog wel zijn auto een klein stukje op (nou nou) zodat we er bij konden… en loopt zo weg….
Gelukkig ging het net maar ook deze poging slaagde niet. Dus een garage gebeld. Toen startte de motor wel… of we hebben het niet goed gedaan of de kabels zijn dun. In ieder geval heb ik er géén verstand van.
Het moraal…Als je ouder wordt, word je milder zegt men toch? Geldt dit ook voor flexibiliteit? Helaas niet. Want in dit geval was de flexibiliteit totaal verdwenen en was het een loden deur…. Ik hoop dat als ik toch nog wat ouder mag worden dat ik toch milder en flexibel blijf…mocht dat niet zo zijn, wil je me dan waarschuwen???? Trouwens…ik heb een nieuwe accu….
Margriet
17 sept 2020
Ow ow Magriet, wat een ongelooflijke humor heb jij en ik zal je waarschuwen!!. Ik geniet elke keer weer van je blog zo vol positiviteit daar kan een ieder nog heel veel van leren of ze nu jong of oud zijn,,,,,
LikeGeliked door 1 persoon
Dank je wel, lief dat je dat schrijft
LikeLike