ziekenhuis en materialen ( uit de oude doos)

Materiaal

Het ETZ is hard aan de weg aan het timmeren met allerlei zaken. Tenslotte brengt een fusie met zich mee dat zaken afgestemd worden en beleid gelijk wordt uitgevoerd. Het kan niet zo zijn dat de ene afdeling  totaal anders dan de andere afdeling gaat werken of het ene ziekenhuis een ander beleid heeft dan het andere ziekenhuis.  Dus zijn ze druk met het inrichten van een Electronisch Patiënten Dossier wat  ze dus het  “EPD” noemen. 

Een patiënt kan straks in zijn dossier kijken voor bloeduitslagen, verpleegkundige verslagen, afspraken maken , uitslagen  en onderzoeken in zien etc. Ik heb er al mee gewerkt in het Radboudziekenhuis. Daar hebben ze dit systeem al een jaar of twee. Als je nu denkt dat het stopt bij dit systeem dan ben je abuis. Er zit van alles aan vast…. dus krijgen ze op de afdelingen andere medicatiekarren… ik weet niet of ze die dingen nog voort moeten duwen of dat er een “mover” gebruikt wordt zoals vitaal grijze Nederlanders dit gebruiken onder hun caravan. Zo’n ding wat je met een afstandsbediening gebruikt.  Ik denk dat de nieuwe karren sinds mijn blog van gisteren zeker stootbanden krijgen.

Eigenlijk gaat echt alles veranderen en moet alles via dat systeem. Zo ga je straks je maaltijden bestellen via een screen of tablet. In Nijmegen heb je een scherm naast je bed wat je tv is, internet is  én je regelt daar zo je eten.

Maar zover is het nog niet… 31 maart gaat het systeem trapsgewijs in werking en met een tikkie geluk zijn de nieuwe medicatiekarren dan aanwezig…zullen dan de patiënten nog steeds gescand worden met een armbandje, of wordt er een chip in je oorlel geschoten en komt alles naar je toe rollen? Een chip die weet welke medicatie je nodig hebt…die dan weer door de kar met “mover” gebracht worden, en daarachter de verpleegkundige als chauffeur? 

Als de patiënt de kamer verlaat wordt die gevolgd door de chip…dus  zou je de medicatie ook in het restaurant kunnen krijgen…die verpleegkundige spelen zo met de joystick dat de kar netjes naast je staat zodat je niet hoeft op te staan. Natuurlijk gaat er een laatje open en daar kan je dan je pillen en poeders uit halen… genoeg fantasie…terug naar de maaltijd.

Ze hebben op de afdeling vast een voorschot genomen op het systeem… dus geen papiertjes meer waar je het moet aankruisen wat je wil eten…. Nu komt het gastteam langs met een karretje met daarop een laptop… in dit geval is alles niet echt nieuw…het karretje is op hoogte verstelbaar, maar het is een ouwetje dus dat werkt niet meer. Zodra de voedingsassistenten haar hand van de kar haalt vliegt dat ding de lucht in…en dan moet je echt wel groot zijn om te kunnen zien wat er gebeurd. De laptop is ook ergens gevonden, de accu is niet meer de beste dus rent men van stopcontact naar stopcontact. Ze gaan alle kamers, en dus alle patiënten langs en vertellen elke keer wat het menu is… en de patiënt moet direct zeggen wat hij of zij overmorgen wil eten.. ..en dat is heel lastig…met je papiertje kreeg je de kans om er over na te denken en zag je het staan… maar nu moet ie het zo ineens  bedenken…nu zullen we niet omkomen van de honger maar toch…

Het is de bedoeling dat er dus een tablet of scherm gaat komen en op de een of andere manier heb ik het gevoel dat dit het sluitstuk gaat worden,,,dus de dames van het gastteam gaan nog heel vaak alle patiënten af om elke keer weer te zeggen wat er te eten valt…is dit dé vooruitgang?? Ik bedenk me nu dat het weer één  voertuig  is dat op de gang moet….en de gang is al levensgevaarlijk zoals je in mijn vorige blog hebt kunnen lezen. 

Ik denk toch dat verkeersregels, verkeerslichten en rotondes moeten komen voordat het nieuwe systeem in werking gaat. Ze hebben trouwens wel alles goed gestructureerd zag ik daarstraks. Op 

de grond is afgetekend wat waar moet staan, de “ broodkar” rechts, de “weegstoel “ links achter en de “verbandkar” ervoor… en op de kar is het ook al geregeld. Nu de verkeersregels nog,,,,of sla ik nu door???? Ik ben benieuwd hoe virtueel deze afdeling over 10 jaar is.   

Fijne dag Margriet die nog wat langer in het ziekenhuis mag blijven🤔

Januari 2018

update alweer heel lang geleden dit

Junk

Bekentenis
Ik beken…waar ik heel mijn leven voor gewaarschuwd heb is wat ik nu gebruik…met veel genoegen, ik kijk er naar uit, elke 4 uur weer…
Toen ik nog met jongeren werkte kon ik ze niet genoeg waarschuwen, begin er niet aan…het levert je op het einde niks op en een andere wordt rijk van je.

Maar gisterenmorgen zo rond de klok van elf keek ik ze recht in de ogen aan…mijn dealers…ze lachte vriendelijk naar mij en ik hing bijna aan hun lippen… ik gaf ze het briefje waarop wat en de hoeveelheden geschreven stond. Ik heb al heel mijn leven een soort verplicht abonnement op onder andere deze dealers..dus krijg het “gratis” mee…. Jeetje nooit geweten dat ik zo blij zou zijn van deze harddrug.

Ik beken, ik ben een junk en gebruik met veel plezier morfine die mooi door vier uren heen helpt en mij elke vier uur herinnerd dat ik weer mag…ik ben een junk. Nooit gedacht dat ik dat ooit zou zeggen…ik kijk ineens met hele andere ogen naar de apothekersassistentes… ze zijn mijn dealers en de zorgverzekering is de provider….in welke wereld ben ik nu toch terecht gekomen…in ieder geval één met een stuk minder pijn en veel slaapaanvallen….heel relaxed allemaal…ik rij maar even geen auto…als junk zijnde!

wereldkankerdag

Weer een blog
Ik ben alweer een paar dagen thuis. Het is even heftig geweest. Ik heb een bacterie en een virus opgelopen. Ik was nog geen 24 uur thuis en werd ziek…dus binnen 48 uur lag ik weer in het ziekenhuis. Maar nu gaat het weer beter…moet nog wat herstellen en energie opdoen maar ga er vanuit dat ik me weer ga voelen als vorige week maandag, ik voelde me toen steengoed . Ik ga toch maar door met blogs schrijven…als je er niks aan vindt gewoon niet lezen.
Vandaag is het wereldkankerdag…erg dat je een eigen dag moet hebben om aandacht te vragen voor kanker. Persoonlijk ben ik een voorstander van het KWF. Waarom? Omdat ik er soms onpasselijk van wordt dat elke kankersoort een eigen dag heeft. Dat ze het doen snap ik prima, er is veel geld en aandacht nodig om onderzoeken te doen. Maar het houdt direct ook in dat het een kankersoort betreft die vele mensen treffen. Bijvoorbeeld borstkanker. Pink Ribbon is een goed geoliede machine die zorgt dat door aandacht en emoties er veel geld vrijkomt. Heel begrijpelijk…maar je zou bijvoorbeeld een kankersoort hebben waar de groep klein van is…. Het KWF verdeeld de geldstromen die binnen komen en zodoende kunnen ook groepen met minder bekende kankersoorten geld krijgen voor onderzoek. Vandaar dat ik liever heb dat er een eerlijke verdeelsleutel is zodat alle kankersoorten daarvan kunnen profiteren…
Wereldkankerdag en de kreten van strijden en winnen worden weer veelvuldig gehoord en…en daar kan ik nou zo pissig over worden. Ik ga uiteindelijk dood aan mijn kanker, ben ik dan een lozer? Heb ik dan niet voldoende strijd geleverd? Nee natuurlijk niet…er valt namelijk niks te strijden, en je hebt geen winnaars of wat dan ook. De kankersoort (en wat andere dingen) die je treft bepaald of je mag blijven leven of niet. Bij borstkanker is dat steeds meer kans op genezen, een reden om daar heel blij mee te zijn, maar bijvoorbeeld met alvleesklierkanker heb je vette pech, niercelcarcinoom met uitzaaiingen, darmkanker met uitzaaiing…allemaal einde verhaal… nee er is geen strijd te strijden de kunst is vooral de dag te plukken en zoveel mogelijk te genieten van de goede en mooie dagen.
Gelukkig ben ik gezegend met een positief karakter en kan ik meestal wel de positieve kant zien…dan hoor je weer…daar zou die en die een voorbeeld aan moeten nemen…maar ook dat is natuurlijk de grootste onzin. Een ieder ervaart en beleeft het op een eigen manier.. er is geen goed of fout. En ben nou eerlijk…als bij iemand heel zijn leven zijn glas half leeg is geweest, zou die dan met de diagnose kanker ineens een halfvol glas krijgen??? Tuurlijk niet… en als iemand achter de geraniums gaat zitten, en wellicht slachtoffer gedrag vertoont is dat dan erg? Nee natuurlijk niet…probeer je eens in zijn of haar schoenen te plaatsen…nee hoor, een ieder beleeft en gedraagt zich zoals hij/zij dat wenst…geen goed of fout.
Ik ben een gast bij Inloop Huis Toon Waalwijk, elke dinsdagochtend drinken de dinsdag dames (DD) daar koffie…en ik kan je zeggen, we lachen wat af.. iedereen met kanker of iemand in zijn/haar omgeving met kanker is daar welkom. En ik raad het je aan… http://www.inloophuistoon.nl/lotgenoten hier lees wat ik van Toon vind!
Er zijn vele activiteiten, vaak gratis of tegen betaling van materiaal… en ook daar bepaal jij waarover je praat…misschien moet jij daar maar eens de drempel overgaan.. je zult versteld staan.
Geen grappige blog vandaag, geen hersenspinsels om grapjes te maken…maar wie weet de volgende keer wel?

Margriet

Januari 2018

hier lees je wat ik van inloophuis Toon vind!

 

 

waarom schrijf ik blogs?

Ik heb de laatste jaren van alles meegemaakt, leuk, verdrietig, gezellig, pijnlijk, etc. In januari was ik voor een paar weken opgenomen en kon niet zo goed slapen. Ik ben toen begonnen met blogs schrijven. Gezellige blogs, serieuze blogs maar meestal met een twist, niet altijd. Het zijn zaken die me bezig houden. Tot nu toe publiceerde ik ze op Facebook en kreeg daar leuke reacties. Facebook is zo vluchtig dat ik besloten heb het wat serieuzer aan te pakken. Er wordt gefluisterd dat ik maar een boek moet uitbrengen maar dat lijkt me toch echt te hoog gegrepen… ik vind het leuk om te schrijven, alhoewel er zeker taalkundige fouten in zullen staan, een d of een t? ik weet het vaak niet. Ik heb ook nooit geleerd te ontleden dus snap er niet zoveel van…eigenlijk was ik ook beter in de wiskundig-achtige vakken…en geschiedenis… dus…als je het stoort vooral niet lezen zou ik zeggen.Ik heb namelijk geen zin meer om me daar druk om te maken…ik doe het op gevoel en zit er wel eens naast. Het is niet mijn werk (waar ik zinnen zo maakte dat er vooral geen d of t vraagstukken waren).

Ik ben begonnen met de oude blogs te plaatsen en tussendoor komen er zeker nieuwe. Het zijn zeer zeker geen wijsheden maar gewoon verhaaltjes. Ik hoor graag wat men er van vindt, maar als je dat teveel gedoe vindt, vooral niet doen.
Ik houd van vrijheid blijheid en sinds ik niet meer werk probeer ik vooral te genieten van het mooie…zoek vooral niet te ver, het is dichterbij dan je denkt heb ik ondervonden…nou ja…ik zou zeggen, veel lees plezier,

Margriet van Loon
18 juli 2018,

Maak een website of blog op WordPress.com

Omhoog ↑