Vrijheid, wat is dat nou?

Vandaag de dag hebben we het wel heel veel over vrijheden, wat voor de een vrijheid heet is voor de ander juist niet meer dan een gewoonte. Vandaag 4 mei herdenken wij de mensen die zijn overleden in de tweede wereld oorlog. Ikzelf herdenk meer dan dat, ik denk aan alle vluchtelingen die hun land door oorlog hebben moeten verlaten, de mensen die in gevangenschap leven ook al zijn zogenaamd vrij maar niet vrij mogen spreken. Ik denk aan mensen die vechten voor hun geaardheid, geloof of ongeloof, huidskleur etc. …afijn eigenlijk denk ik aan iedereen die is “gevallen” of niet vrij kunnen spreken of uitkomen voor wat ze zijn.

Het afgelopen jaar wordt het woord vrijheid steeds meer gebruikt. Zelfs Thierry Baudet laat dat middels, naar mijn idee, misplaatste poster zien. We hebben het nu over vrijheid over als wat gewoon is, we denken er niet meer aan hoe we dat verkregen hebben. Ondanks dat we momenteel door Corona wat beperkt worden leef ik in vrijheid.  

Een oom van mij die in de 90 mocht worden heeft zijn hele leven geleefd met de oorlog in hem. Duidelijk getraumatiseerd kwam in zijn stervensfase de tweede wereld oorlog heftig terug. Als hij vertelde over de oorlog verviel hij vaak in de Duits als het over de “ moffen” ging. Zijn broer, 17 jaar heeft het leven gelaten in een kamp in deze nare oorlog. 

Mijn ouders spraken er niet vaak over,  wel kreten als, laat het niet meer gebeuren, of verwijt het kind niet wat de ouders hebben misdaan kwamen veelvuldig langs, ook al snapte ik daar als  kind niks van. Daar bleef het wel bij. Er hing wat geheimzinnigheid over deze periode. Mijn vader zat, net zoals zijn broer bij knokploeg André. Maar wat daar nu gebeurd is, besproken of wat ze meegemaakt hebben heb ik grotendeels uit de boeken  of verhalen van andere mogen halen. Het mooie van de oorlog is dat mijn ouders elkaar hebben getroffen in Londen na de oorlog. Mijn moeder een vrijzinnig gereformeerde jonge vrouw uit Groningen en mijn vader een katholiek uit het donkere zuiden Waalwijk…. Het huwelijk heeft stand gehouden….

Nu hoor ik veel mensen zeggen, ik wil mijn vrijheid terug. Maar in principe vallen onze beperkingen nog wel mee. Kijk eens naar de landen om ons heen. Een Spaanse vriend vertelde me dat ze tijdens de grote lokdown niet naar buiten mochten, alleen essentieel beroepen in de dienstverlening en mensen die met hun handen werkten mochten naar hun werk. Hij werkt bij een bank. Zijn vrouw werkt ook op een kantoor en samen met hun 2 lieve dochters zaten ze vast in hun appartement. Kinderen mochten ook niet buiten spelen…school etc natuurlijk gesloten.

Om boodschappen te mogen doen moest je toestemming hebben etc… dus daar waren ze nog beperkter dan hier. 

Kijk naar de landen aan onze grenzen, heel wat strenger dan wij, maar wij  klagen erop los, demonstreren, lappen de regels aan onze laars, want we willen onze vrijheid terug… 

Vrijheid is voor mij vrij mogen denken, vrij mogen uitspreken zonder dat ik er voor opgepakt wordt. Het leven met de Corona regels is voor mij meer leven met beperkingen…ook ik hoop dat we snel weer afstand mogen doen van deze beperkingen. Maar het beperkt niet mij vrijheid, maar in mijn bewegingen. 

Voor vele zijn de beperkingen en nu beknotting van hun vrijheid. Ik moet zeggen dat ik de jeugd wel kan begrijpen. Ik had , toen ik zo oud was als hun, ook een drang om alles mee te willen maken. Geen tijd om iets te missen, rennen van het ene feestje naar het leuke andere. Dat is ze nu al meer dan een jaar ontzegd. Je zal maar net aan een studie begonnen zijn en online  je lessen moeten volgen…ik zou direct een probleem met mijn motivatie hebben,  Voor hen voelt het wel degelijk dat ze beperkt worden in hun vrijheden.

Vrijheid is dus lastig te definiëren, het zegt wat van je leeftijd en levensfase. Maar laten we vooral niet vergeten hoe we aan deze vrijheden komen, misschien wat minder mopperen en waarderen wat we hebben… vandaag herdenken we, morgen vieren we onze vrijheid.

Wat is voor jouw vrijheid?

Margriet

4 mei 2021