Tag: #waalwijk

Ik ben een bofkont

Je glas kan halfvol zijn, half leeg of soms overstromen van geluk. Vandaag is de dag dat ik mijn geluk niet op kan. Ik ben een soort van jarig, Geen gebak of zo maar intens gelukkig zijn.

9 jaar geleden werd ik vandaag geopereerd, de pijn en ellende zijn grotendeels vergeten. Herinneringen aan die operatie heb ik wel. Buiten het feit dat het mijn leven aanzienlijk verlengd heeft ( eerste prognose 3 maanden tot een jaar misschien 1,5, tot 10% leeft na 5 jaar de meeste overlijden de eerste 2 jaar na de ingrijpende operatie.) kan ik mijn geluk niet op.

Ik herinner het me als de dag van gisteren, eerst een doodvonnis en toen een beetje hoop op een iet wat langer leven. Nu 9 jaar verder, heel wat kilo’s aangekomen, wat aandoeningen erbij gekregen, traplift rolstoel, scootmobiel etc. Maar ik adem, en geniet met volle teugen van het leven. En ondanks dat ik géén wintermens ben, aanschouw ik de sneeuw en de nu wat minder witte daken. Is het koud en staat de verwarming aan.

Ik leef met elke vezel in mijn lichaam. Ik kan van allerlei dingen genieten, misschien niet zoals toen ik nog gezond was, maar wel zeer intens in ieder geval veel bewuster. Gisteren nog een gezellige verjaardag van een 12 jarige tiener, die op en top jarig was. Van de week weer een etentje met de cliëntenraad van het ETZ. Dan weer een appje met een filmpje van een vierjarige achterneefje dat aan het skiën is… ik kan er zó van genieten.

Het leven is zo mooi, ondanks dat ik het echt wel eens anders wil. Ik ben met pensioen, ontvang AOW en geld van het pensioenfonds. Ik had het allemaal niet verwacht maar wél gekregen. 

In maart hoop ik weer naar de Ardennen te gaan, gezellig met 2 broers en schoonzus. Bedenk ik in mijn hoofd al mooie tochtjes in polder en bossen of gewoon langs de Maas. Zie ik de crocussen en tulpen alweer bloeien, nog even doorbijten. 

Het had allemaal zo anders kunnen zijn, ik ben dus echt een geluksvogel en vind het geen probleem om het nog wat langer vol te houden. Ik hoor mensen zeggen, je ligt nog wel vaak in het ziekenhuis, maar in maart is dat ook weer een jaar geleden, en ja een jaar geleden zag het er allemaal niet zo rooskleurig uit, maar dat is geweest, vizier op de toekomst.  

Ik omring me met mensen die mij helpen, en daar ben ik blij mee. Kan echt niet alles meer. Maar in mijn hoofd ben ik niet ziek, fiets en loop ik rond. In mijn hoofd zoek ik naar mogelijkheden om te blijven doen wat ik doe. Vergaderingetje hier of daar, met de nieuwere auto op stap, rolstoel er in en gaan. Vrijheid, doen wat je leuk vindt, dat is toch een mooi leven?

Ik ben blij met de mooie dagen en de wat mindere dagen onderga ik, er komen meestal, bijna altijd betere dagen. Ik wens jou dan ook een fijne dag, en denk eens aan waar jij blij van wordt. Meestal word ik blij van jou, mens, dier en natuur….

Fijne dag

Margriet 

22 januari 2023, 9 jaar verder….

4

Armoede, het blijft me bezig houden

Heel mijn leven heb ik mij ingezet voor mensen die het wat minder makkelijk hadden. Soms financieel maar ook heel vaak omdat ze de competenties missen om hun leven optimaal in te richten. Ik heb mijzelf dan ook altijd gelukkig geprijsd niet in hun schoenen te staan.

Armoede heeft vele vormen en ik zie dat de tweedeling in onze samenleving groter en groter wordt. De huidige energie crisis, de enorme stijging van de boodschappen raakt de onderkant van onze maatschappij het hardst. Nu zelfs de mensen met een modaal inkomen. Maar nog steeds raakt degene met het minst het hardst. We hebben onze mond vol van gezonde voeding maar heffen flink wat belasting hierop, ze maken meer gebruik van het zorgstelsel, hoe zou het toch komen? En zouden minder moeten roken, dat is ook onbetaalbaar, ze zouden meer moeten sporten, ook dat is niet echt goedkoop. Ze zouden hun prioriteiten anders moeten leggen …. Ze zouden.

Maar staan we echt wel eens stil bij het feit waarom juist deze mensen een ongezonde levensstijl hebben? Staan we werkelijk wel eens stil waarom voedselbanken in ons rijke land noodzakelijk zijn en het beroep daarop zal zeker groter worden.  Dat komt, heel simpel, doordat de rijker rijker worden en de armen armer… Wat we ooit een mooi systeem vonden, de rijkere dragen meer af dan de armen en zo houden we wat mogelijkheden…is al lang niet meer. De meeste regels die dit kabinet de laatste jaren gemaakt heeft daar profiteren de rijken het meeste van. Diverse belasting voordelen wordt het meest door de rijken van geprofiteerd…Kijk naar de energieoplossing, vermindering van belasting op de benzine…maar wie rijdt er nu het meest? Niet Jan met de Pet die een klein autootje voor de deur heeft staan…die laat hem zo veel mogelijk staan, terwijl de ander er mee naar de sportschool rijdt bij wijze van spreken.  Overigens vangt de overheid momenteel ook aardig wat belasting op bijvoorbeeld de benzine, het tijdelijke kwartje van Kok is er nog steeds. Het huidige kabinet is niet in staat het tij te keren door hun eigen beleid.  Shell maakt enorme winsten maar we belasten ze minimaal. Etc etc. Je kunt er zelf vast nog een paar bedenken.

Onlangs kwam er uit een onderzoek dat de laaggeletterdheid toeneemt in Nederland. Men gaat uit van maar liefst 2,5 / 3  miljoen Nederlandsers die laaggeletterd zijn en het neemt jaarlijks toe. De grootste groep laaggeletterden bestaat uit (45%) ouderen met een Nederlandse achtergrond en een middelbaar opleidingsniveau (CBS). Ze zijn in verhouding vaker werkeloos, ook in deze tijd, ze vinden het moeilijk een sollicitatiebrief te schrijven en als ze een baan hebben is het lastig  deze te behouden. Ze hebben meer problemen met hun gezondheid. Bijvoorbeeld het lezen van een bijsluiter is moeilijk waardoor medicatie verkeerd gebruikt wordt etc.

Niet alleen de laaggeletterden lopen tegen dingen aan ook een groep mensen die niet digitaal vaardig zijn of de competentie missen. Men gaat ervan uit dat 30% van de mensen niet leerbaar (meer) zijn. Dit zijn overigens niet alleen oudere mensen maar ook mensen met een laag IQ niveau.

Nu is er in deze tijd door krapte op de arbeidsmarkt Jan en Alleman aan het zoeken naar oplossingen. Die zitten momenteel niet in het aanvullen van de handen die te kort zijn. Dus zijn we genoodzaakt verder te kijken. Momenteel wordt met name digitalisering als één van de oplossingen gezien. Ook in de Gezondheidszorg. De ziekenhuizen kampen met enorm te kort aan arbeidscapaciteit en zoekt het in digitalisering en afstoten van taken naar bijvoorbeeld andere organisaties zoals huisartsen en wijkverpleging. Maar ook die hebben op hun beurt een veel te vol bord en te weinig arbeidscapaciteit dus die kijken ook rond, juist ja digitalisering en afstoten van taken naar andere…het beroep op de Mantelzorger wordt groter en groter, en daar hebben we ook van gelezen dat vele overbelast zijn. We verschuiven het probleem. 

Is digitalisering nu echt zo erg zou je zeggen?

Nee zeker niet voor ongeveer 70% van de mensen is het geen probleem. Die zijn digitaal vaardig of zijn leerbaar, iets minder dan  6.000.000 mensen kunnen niet meedoen en dat is toch wel schrikken. Bijna 1/3 van de Nederlandse inwoner kan niet mee in de huidige veranderingen of de veranderingen die op stapel staan. Wat gaan we daarmee doen? Het lijkt wéér een vorm van armoede en treft grotendeels de groep die al eerder besproken is…de mensen met een klein inkomen. 

Ik maak me daar echt zorgen over. Het mooie aan Nederland vond ik dat we voor elkaar zorgden, de laatste decennia  zie je een verschuiving naar Ik eerst en dan de rest…Niet alleen bij de rijken hoor, ook de armen denken zo. Treurige conclusie toch?

Nu ben ik mijn hoofd aan het breken hoe het anders zou kunnen.wat is eerlijker… In ieder geval moeten de rijker niet rijker worden en de armen juist wat rijker en dat klinkt met de huidige problematiek toch wel heel gek…… Heb jij een oplossing?

Margriet

29 augustus 2022

2

De zorg in de knel?

Afgelopen week mocht ik op een MBO opleiding als ervaringsdeskundige komen vertellen over onder andere de ziekte van Addison (googelen). De groep was er die dag voor het laatst, de meeste hadden hun opdrachten afgerond en zitten nu te wachten op hun diploma. Ik vind het leuk om te doen. Een soort win-win situatie. Ik leer van hun, en hopelijk ook zij van mij. Ik werk ook graag samen met AVANS en lever daar ook graag mijn bijdrage als ervaringsdeskundige. Kan dan wel niets meer beteken voor de arbeidsmarkt (bijna met pensioen maar ook al 8 jaar in de WIA) ik kan me nog wél nuttig maken. Immers ben ik lichamelijk ziek en niet in mijn hoofd. Dus blijf ik op diverse fronten als vrijwilliger actief. Tegenwoordig wel veel zorg georiënteerd. En die staan voor een enorme uitdaging.

We horen overal dat er tekort aan arbeidskrachten is. Dit is natuurlijk niet alleen door Corona gekomen, 25 jaar geleden was het al heel duidelijk dat de arbeidspiramide zou omdraaien, steeds minder mensen werken en een steeds grotere groep senioren leven langer. Toen werd er nog ingezet dat robots van alles zou overnemen maar dat is niet helemaal uitgekomen.

Nu spelen er natuurlijk nog veel meer factoren, bijvoorbeeld is de zorg zwaar overbelast en haken steeds meer mensen af en zoeken een andere uitdaging. Financieel is het ook nog steeds niet erg in orde met de salarissen. Tja zeggen we dan…we moeten de zorg betaalbaar houden. Laatst hoorde ik (ben tegenwoordig lid van de cliëntenraad van het ETZ) de mogelijke plannen voor de toekomst. Hoe hou je de zorg betaalbaar, hoe zorg je voor voldoende bekwaam personeel etc. En van alles wat er speelt word je niet echt vrolijk. Allerlei instanties op plaatselijk regionaal en landelijk niveau denken na over “ hoe hou je de zorg betaalbaar”. Ik hoor allerlei scenario’s voorbij komen, zelden hoor ik daarbij dat onze handen aan bed beter beloond zouden moeten worden… We hebben wat afgeklapt in de eerste corona golf om ze vervolgens weer uit te foeteren omdat er regels kwamen voor bezoek etc. En daar zit voor mij dan ook één van de uitdagingen. We kunnen zeker van alles bedenken om de zorg betaalbaar te houden, maar dan mogen we óók verwachten dat de gebruiker zelf ook een aanpassing ondergaat.

  • Een patiënt wil het ziekenhuis niet verlaten omdat de thuiszorg pas in de vroege middag kans ziet haar te wassen. (Uiteraard ging het ziekenhuis niet op haar eis in)
  • Patiënt eist van de fysiotherapeut wat massage want ze heeft nog recht op 4 behandelingen. Aanleiding of klacht zijn er niet (fysiotherapeut laat haar hard sporten in de oefenruimte patiënt komt niet meer terug )
  • Thuisverpleging wil de inzet afbouwen omdat de patiënt in staat is om zelf dit over te nemen. Familie vinden dit niet nodig en eisen voortzetting van de zorg.
  • Thuisverpleging adviseert een ergotherapeut in te zetten zodat de patiënt zelfstandiger wordt en minder zorg nodig heeft, patiënt geeft aan daar niet aan mee te willen werken.
  • Op de SEH staat een man te gillen omdat zijn vrouw NU geholpen moet worden, mevrouw heeft haar pols gebroken. Personeel geeft aan dat er momenteel ernstige zieken eerst zorg nodig hebben, de beveiliging moet ingrijpen
  • Man in wachtkamer wordt naar zijn idee te laat geholpen en dreigt van alles…

En zo kunnen we doorgaan. Ik hoor het ook vaak terug van de gemeente waar de WMO, Jeugdzorg etc onder valt. “ ik heb recht op…….” Maar ook daar zijn personeelstekorten.(niet alleen bij de gemeente maar ook bij de uitvoeringsinstanties)  Bij de verandering van de eigen bijdrage van afhankelijk van je vermogen naar 19.00 per maand werd er een enorm beroep gedaan op de thuishulpen… ik heb er namelijk recht op. Mensen adviseren elkaar het huis niet te te stoffen en alles erger te maken zodat er wél hulp moet komen . Je zou de beoordelaar maar zijn…

Ik ben van mening dat als je werkelijk wat nodig hebt we zeker moeten kijken hoe het geregeld kan worden met professionals en andere mogelijkheden, maar ook dat degene die hulp vraagt beseft dat het geen recht is. Je hebt ook recht op een blindendarm operatie of als je huis afbrand dat de verzekering je helpt… maar dan ga je toch niet je huis in de fik steken?

Dus, we moeten niet alleen inzetten op allerlei ideeën om de zorg betaalbaar te houden, we mogen ook veranderd gedrag zien van de gebruiker. Het mag niet zo zijn dat degene die het hardst gilt en dreigt het meeste krijgt en daar gaan we langzamerhand steeds meer naar toe.

Ik merk dat ik nog steeds van eerlijkheid duurt het langst ben, maar weet ook dat dit helaas niet meer waar is. Ik ben ook nog steeds van communiceren met elkaar en dat dreigen en al het andere geen goed idee is. Toch krijgt de dreiger en de schreeuwer meer en meer wat hij of zij wil hebben. Als we dat willen veranderen moeten we toch echt aan de bak. Elkaar proberen aan te spreken of net als ik aan de bel trekken in de hoop dat een ander dit ook naar buiten brengt. Je mag deze blog dan ook zeker delen. Laten we een maatschappij maken waar normaal gedrag beloond wordt en agressief en asociaal gedrag niet getolereerd wordt…waar gezond verstand en begrip boven “ ik heb recht op…”

Ik heb gesproken

Margriet

23 juni 2021

1

Hoe komt het toch?

De verkiezingen zijn al even achter de rug. De opkomst was dramatisch, vele mensen gingen op zoek naar de oorzaak. De Volkskrant probeerde in een analyse hierover helderheid te krijgen, zoals meerdere kranten. Ook Wopke Hoekstra beloofde dat het kabinet het zou onderzoeken.

Vorige week volgde ik online de raad van Waalwijk. Ik had gehoopt dat na de verkiezingen de onderlinge verhoudingen zouden veranderen. In de vorige raadsperiode vond ik vaak tenen krommend en ver onder het niveau. De oppositie met de hakken in het zand en de coalitie maar aanvallen. Zelfs onderwerpen waar de oppositie , partij afhankelijk, het eigenlijk mee eens was kon dan ineens 100 graden draaien. Gelukkig waren er toch nog partijen, ook van de oppositie, die op zoek gingen naar verbinding en het leveren van constructieve brijdragen.

Dinsdagavond had ik al naar het afscheid van de vorige raad gekeken en woensdag de installatie van de nieuwe raad online gekeken. Ik had een beetje de hoop gehad dat het nu echt anders zou gaan. Op zoek naar een andere manier van omgaan met elkaar en werkelijk eens nadenken over het betrekken van de bevolking. In de gemeente Waalwijk zijn 42% van de stemgerechtigde mensen gaan stemmen en dat houdt in dat 58% het niet gedaan heeft. Het is moeilijk om nu nog te rechtvaardigen dat je een volksvertegenwoordiger bent. Maar afijn er zijn partijen die zeggen dat ze dat wél zijn. Misschien is de kiezer, de 58% wel gewoon tevreden….

In de eerste raadsvergadering werd de sfeer weer snel zuur. Er was een raadslid die op elk voorstel wel een vraag had, soms ook goede vragen hoor, maar het is de toon die de muziek maakt en die toon kreeg hij niet zo goed gevonden. Al snel bleek de mogelijke oppositie weer tegen elk voorstel te zijn. Ik bedacht me op dat moment… “maar goed dat er niet veel mensen kijken, je zou direct als kiezer afhaken”. Als pragmatisch denkende persoon was ik aan het denken “ wat heeft deze raad nodig om wel samen te kunnen werken?” En eigenlijk haakte ikzelf bij deze gedacht al af. Als er al geen zelfreflectie is , wat mag je dan verwachten? Hoe kan men dan respectvol constructief opstellen zonder dat je overal mee eens hoeft te zijn?

Deze raad gaat wel bepalen wat goed is voor Waalwijk en haar inwoners, ik heb er weinig vertrouwen in. Dat vertrouwen heb ik ook verloren in onze landelijke regering. Ook ik vraag me steeds meer af, waarom zou ik stemmen? Het vorige kabinet is gevallen wegens de belastingfraude. Iedereen erkent dat hier onschuldige burgers de dupe van zijn geworden. Het kabinet neemt ontslag, onder druk van de tweede kamer. Functie elders toch? Nee hoor we gaan gewoon door, we halen er wat meer mensen bij, beloven dat er een andere bestuurscultuur komt en alles blijft bij het oude, er verandert niets. Je zou als burger toch mogen verwachten dat juist nu het moment is om de verandering door te voeren. Maar zowel landelijk als op plaatselijk niveau blijft alles bij het oude. ( en helaas zijn de hoofdpijndossiers zoals Groningen en de belastingfraude etc. nog steeds niet opgelost en kan het nog jaren duren…)

Wat ik zie is dat de kloof tussen arm en rijk groter wordt met alle gevolgen van dien. Veel mensen komen steeds meer in de (financiële) problemen, de energie rekening is niet meer te betalen, de  dagelijkse boodschappen zijn erg duur, de huurverhoging komt er weer aan. De kansarmen krijgen minder en minder kansen. Je hoort steeds meer mensen klagen dat ze in financiële problemen komen. Dat mensen nu, die nog nooit schulden hebben gehad, in financiële problemen komen is ook een gevolg van de stijgende energie en voedselprijzen en is het gevolg van de inflatie. Dát komt er extra bij, waardoor de armen en nu ook nog mensen uit de middenklasse in financiële problemen komen.

In de Corona tijd werden vele bedrijven financieel gesteund, er was genoeg geld. Ook hele grote bedrijven zoals Booking.com en KLM  kregen heel wat miljoenen toegeschoven. Nu de bevolking in de problemen komt lijkt van de genereuze overheid weinig over. 800 euro voor de lage inkomens om hun gastrekening te betalen. Hoor ik een inwoner zeggen, alsof dat mijn enige schulden zijn…

Het vertrouwen in de overheid is gedaald, het vertrouwen de lokale overheid is gedaald. En in mijn optiek heeft het veel te maken met de wijze waarop we met elkaar omgaan, met belofte maakt schuld… Ook dat de politiek zich rijk rekent als zij een verkiezing winnen en niet kijken naar de opkomst. Zowel lokaal als landelijk opereert de politiek top-down en neemt de burger niet mee in haar denkwijze en de reden waarom besluiten genomen worden. Dit leidt tot het gevoel bij de kiezer dat het toch niet uitmaakt wie er aan de teugels trekt, want je hebt toch geen invloed. De burger is teleurgesteld door alle loze beloftes die zijn gemaakt. Als liegen en bedriegen mag dan druist dat in tegen je eerlijkheidsgevoel en vele, ik ook haken af. Je ziet dat wat de landelijke politiek doet gekopieerd wordt in andere (bestuurs)lagen. De wijze van omgaan met elkaar, de loze beloftes en de bestuurscultuur die niet verandert maakt dat de politiek niet geloofwaardig meer is. De bestuursstijl kenmerkt zich door een topdown manier van werken, maar ook door zich politiek rijk te rekenen.

Maar hoe zouden we het kunnen veranderen? Dat is natuurlijk heel complex, we moeten echt iets doen aan de kloof tussen arm en rijk en tussen kansarm en kansrijk, maar ook door de bevolking te betrekken. 

  • Het minimum inkomen moet flink omhoog, dus ook de uitkeringen, want blijven we projecten bedenken hoe we mensen uit de schuld halen. We kunnen beter bedenken hoe we kunnen voorkomen dat ze er überhaupt in de schulden komen met alle gevolgen vandien. (Armoede is het kwaad van veel, (kinder-)mishandeling en zelfs misbruik, ongelijke kansen, ongelijke ontwikkeling, meer gebruik van de gezondheidszorg  en hulpverlening etc.)-
  • Er zou mijn inziens een balans gevonden moeten worden in het top-down en bottom-up denken en doen. De diverse overheden zouden na moeten gaan denken over hun handelswijze.  Welk effect heeft ons besluit op de bevolking? Waarin herkent de burger zich? Hoe krijgen we de burger in beweging zonder vooraf te beslissen wat te doen? Wat is inspraak? etc.
  • Maar ook zou regering en raad zich eens achter de oren moeten krabben… ben je echt een volksvertegenwoordiging? Nadenken over hun voorbeeldfunctie, want die is het niet altijd erg positief. Op dit moment is Hugo de Jonge zich aan het verontschuldigen over de mondkapjes affaire, het feit dat liegen schijnbaar mag in de politiek zou niet geaccepteerd moeten worden.
  • De bestuurscultuur moet veranderen. Daar zal het betrekken van de burger een grote rol in moeten spelen. Het wordt tijd om van het pluche af te komen en met beide voeten op de grond te gaan staan.
  • De regering maar ook de raad zou eens na moeten denken hoe ze met elkaar omgaan, over de normen en waarden die ze hanteren. Alles wat zij doen heeft een gevolg. Het omgaan met elkaar houdt ook in dat men kan kijken naar de overeenkomsten en zich daarop profileerd in plaats van (de vaak negatief beladen) verschillen.
  • er zulen nog vele andere mogelijkheden en ideeen zijn wellicht kan jij er ook wat bedenken.

Het gaat in ieder geval niet goed in Nederland, en dat liet niet alleen de verkiezingen zien. Het vertrouwen is weg, vele mensen hebben weinig of geen toekomstperspectief en het gevoel “ik doe er niet toe” groeit. Daar werken de hoge energiekosten, de dure boodschappen en inflatie nauurlijk niet aan mee. de kloof tussen arm en rijk wordt groter de kansarmen hebben steeds minder kansen, tijd voor verandering zou ik zeggen..

Wat vind jij er van en nog belangrijk wat zou volgens jou de oplossing(en) kunnen zijn?

Margriet van Loon

13 april 2022

0

Wat drijft jou zo?

en wat doet u ermee?

Ik schreef er al eerder over. In de week van 4-8 oktober is de week van de toegankelijkheid. Op diverse plaatsen in Nederland wordt hier aandacht aangegeven, ook in mijn woonplaats. Riep ik in een van mijn blogs op om met mij in contact te komen kan ik melden dat de gemeente Waalwijk dat gedaan heeft. Inmiddels zijn er gesprekken gevoerd en ben ik zitting gaan nemen in een werkgroep op weg naar een goed functioneren werkgroep die de VN resolutie nog beter tot uitvoer gaat brengen. Niet alleen de openbare gelegenheden maar ook plaatselijk. In dat laatste ligt nog een hele uitdaging. Hoe zou bijvoorbeeld het Kruidvat toegankelijk kunnen zijn voor rolstoelen maar ook voor doven en slechthorend, visueel beperkten etc. Wat zouden we kunnen doen aan de achtergrondmuziek die soms wel erg hard staat. De obstakels in de gangpaden etc.

Je ziet dat schrijven van een blog en daar ruchtbaarheid aan geven niet tegen dovemansoren is gezegd . Nu hoop ik dat het Elisabeth-Tweesteden-Ziekenhuis (ETZ) ook nog contact opneemt zodat slechthorende daar bijvoorbeeld ook televisie met geluid kunnen kijken of naar de radio te luisteren. Nog mooier zou zijn dat er op alle poliklinieken versterkers aanwezig zouden zijn zodat het gesprek met arts of verpleging soepel zou kunnen verlopen. Natuurlijk zijn er schrijf -en gebaren tolken en die hebben een zwijgplicht, maar soms zijn de gesprekken wel erg intiem.. Hoe fijn zou het zijn dat er dan een alternatief is. 

Soms voel ik mij de roepende in de woestijn maar nu heb ik in ieder geval wat resultaat. Kijken wat we werkelijk kunnen veranderen in Waalwijk en hopelijk ook het ETZ. Overigens gaat doof.nl ook nog aandacht aan dit onderwerp geven. Mooi resultaat toch?

Sommige mensen vragen aan mij waarom ik toch die drijfveer heb om bepaalde zaken aan de kaak te stellen. Nou eigenlijk is dat heel simpel. Ik hou niet van klagen. Natuurlijk kan klagen een functie hebben maar het geeft mij toch echt een beter gevoel om dingen te proberen te veranderen. Heel mijn leven heb ik gewerkt in het agogisch werkveld. (Agogiek is de leer van het begeleiden, aansturen of beleidsmatig mogelijk maken van veranderingsprocessen bij mensen opdat ze meer grip krijgen op hun leven. Deze sociale wetenschap bestudeert hoe mensen veranderen en geeft aanwijzingen over de manier waarop dit kan worden beïnvloed en begeleid.) Dus ik denk dat het daar vandaan komt. 

Ik kan niet zitten en toekijken, klagen. Daarbij ga ik er meestal vanuit dat mensen onwetend zijn, er niet aan gedacht hebben. Sinds ik in de werkgroep zit voor de VN resolutie en mensen zie met andere beperkingen heeft me dat zeker aan het denken gezet. Waar lopen zij tegen aan, wat is hun drijfveer. Ik ben er van overtuigd dat ze hun handicap hebben geaccepteerd maar kijken naar wat beter kan. Ach ik denk dat ik nog heel wat keren erover na zal denken en iets bedenken… Jij ook?

Margriet

20 september 2021

1

Toegankelijkheid

De wet toegankelijkheid openbare gebouwen tracht bij te dragen aan een inclusieve samenleving, door ervoor te zorgen dat ook mensen met een handicap of beperking (zelfstandig) openbare gebouwen kunnen betreden. Net als ieder ander.

Mooie wet toch? Ikzelf ben tegenwoordig ervaringsdeskundige op meerdere vlakken. Zo ben ik tegenwoordig rolstoelafhankelijk (wat een mooi scrabble woord) rij ik rond in een scootmobiel en draag ik buiten een bril ook nog hoortoestellen. Én ben ik chronisch ziek. Vraag me nu af of dit ook valt onder dubbel gehandicapten(grapje). 

Nu ik de het bovenstaande eens goed lees gaat het dus alleen over het kunnen betreden van een openbaar gebouw. Als slechthorende loop je vaak prima, uitzonderingen daar gelaten, maar kunnen dan vaak niet zelfstandig verder. Dus zo inclusief is deze wet niet, maar gelukkig zijn er nog meer wetten.

Wet gelijke behandeling handicap of chronische ziekte (Wgbh/cz)

Mensen met een beperking of chronische ziekte moeten net als ieder ander kunnen meedoen. Dit staat in de Wet gelijke behandeling op grond van handicap of chronische ziekte.

Kijk deze wet biedt alweer wat meer mogelijkheden. Maar eigenlijk is het toch te gek dat we overal wetten voor nodig hebben. Het zou toch zo moeten zijn dat iedereen die dat wil mee kan doen in de samenleving. Ik begrijp echt wel dat ik geen lid van de atletiekclub ga worden omdat ik graag wil hardlopen. Ik was ook niet van plan om te gaan hoogspringen. Want dat zijn irreëel verwachtingen. Gelukkig, tenminste dat denk ik, beschik over een gezond verstand en zet ik die graag in.

Wel heb ik nog steeds de drang om dingen te verbeteren. Dat wel. En dan niet omdat ikzelf daar zoveel hinder van ondervind maar omdat ik vind dat aan sommige onderwerpen wel wat meer aandacht gegeven mag worden. 

Ik woon in Waalwijk en de gemeente probeert echt een bijdrage te leveren. Ik weet niet of ze daarvoor aangespoord worden maar ze doen hun best. Ze zijn zelfs genomineerd voor de meest toegankelijke gemeente 2021 als je wilt stemmen dan kan dat hier Er zijn nog twaalf gemeenten over, dus ze hebben het al goed gedaan. 

Natuurlijk valt er nog veel te winnen. Zeker als het gaat om een hoorbeperking. Dat is vaak onzichtbaar, en alhoewel ik vroeger een button had met “ spreek duidelijk dan versta ik je beter, op mijn brommer en fiets een SH bordje had, wat ook hilarische momenten gaf, men dan ook vaak denkt dat je verstandelijk beperkt bent. Draag ik nu (bijna) niks waardoor het duidelijk is. Dus ik snap het wel dat de groep slechthorende en doven vaak een vergeten groep is.  Maar ik sta mijn mannetje wel. Ik heb al geschreven over de telefoon (ik haat telefoontjes). Ik kom met alle hulpmiddelen best ver, en ik heb ook niet meer de drang om alles te verstaan. Dat was vroeger wel anders. 

Maar ik wil wel zelfstandig mijn zaakjes kunnen regelen. En dan is er voor slechthorende en doven nog veel te winnen. Ook al zijn er mogelijkheden om hulp te krijgen van doventolken, schrijftolken, bel hulp etc.  je wilt het toch graag zelfstandig en alleen kunnen doen, een inclusieve samenleving is pas echt mogelijk als de mogelijkheden er zijn. 

Ik hoor vaak van andere mensen met een beperking dat er meer rekening met hun gehouden moet worden. Nu heb ik die mening en ervaring niet. Ooit zat ik in een groep mensen die gezellig aan het kletsen waren, de mensen werden steeds enthousiaster en hun stem volume ging omhoog. Een kippenkooi..ik versta er dan eigenlijk niks van maar laat het gebeuren. Toch was er één die boos op tafel sloeg en vond dat er met haar rekening gehouden moest worden. Iedereen weet dat ze slechter hoort,,,dus dan moet je daar rekening mee houden, vond ze. Nu had ze ook aan haar gesprekspartner kunnen vragen even naar een andere plaats te gaan, er was ruimte genoeg. 

Ikzelf heb er wat minder moeite mee, ik zag het enthousiasme van de aanwezige omhoog gaan, en hoorde dat ook. En ach, ik laat het gaan. Als het me echt te gek word dan ga ik liever weg. En dat vind ik niet eens erg. Ik begrijp dat andere niet telkens rekening kunnen houden, en ik vind ook dat dit niet hoeft. Bijna elk mens heeft wel iets waar rekening mee gehouden kan worden maar jij als persoon bepaald hoe je er mee om gaat. 

Ik zet liever mijn energie in om zaken echt te veranderen. Dus niet zozeer voor mijzelf maar meer voor het collectief. Zo hoop ik dat mijn gemeente Waalwijk mij vraagt om eens mee te denken voor verbetering voor slechthorende en doven. Of het ETZ (ziekenhuis) over het luisteren naar de TV via koptelefoon (Ooit gedaan, zo’n wegwerp koptelefoon op je speakers  van je hoortoestellen gezet? Niet te doen) Er zijn andere mogelijkheden en wellicht kan dat uitgevoerd worden.

Maar goed toegankelijkheid. Ik denk dat er veel aan gedaan wordt, het is nu aan de onzichtbare groepen om zich te roeren, en samen komen we er wel. Rome is toch ook niet in één dag gebouwd?

Margriet

12 augustus 2021

0

Bejaardengeleuter

Of moet ik het seniorenpraat gaan noemen? Oordel zelf na het lezen van deze blog. 

Afgelopen week was ik aan het face-timen met een bijna leeftijdsgenoot. We zeiden tegen elkaar weet je nog dat de mobiele telefoons kwamen? We vonden het allemaal onzin , immers had je thuis een telefoon. Nu ken ik niet zoveel mensen meer zonder een mobiel maar wel steeds meer mensen zonder een vaste telefoon. 

Ik weet nog dat de eerste autotelefoon er kwam, iemand die als beroep vertegenwoordiger was , wat we nu een salesmanager of een accountmanager noemen, had zo’n ding in zijn auto, een heel apparaat, een soort kast met een handvat (zwaar) en op de kast zat een draaischijf, dan een draad en dan een ouderwetse telefoonhoorn. We waren onder de indruk.

Uiteraard zouden we er niet aan beginnen, goed voor mensen die de hele dag onder weg waren maar niet voor het individu. Nu bellen de meeste (naar ik hoop) handsfree met hun mobiel in de auto, op straat, en thuis ..altijd bereikbaar want we zouden toch eens een telefoontje missen…

Met ons mobieltje konden we sms-en, korte berichtjes naar elkaar sturen, dat doen we nu massaal via whatsapp wat gratis is, en daar houden wij Nederlanders wel van.

Ooit zaten we te mijmeren, ik denk in de periode dat de Jetsons op de TV kwam (als je niet weet wat dat is, googelen)..

8 Far-Out 'Jetsons' Contraptions That Actually Exist Today

ik denk in de late jaren 60, begin jaren 70, daar liep een robot rond, werd het huishouden door apparaten gedaan en ze belde elkaar zodat ze elkaar konden zien, beeldbellen. Chriet Titulaar liet het in het huis van de toekomst ook zien.. Mensen belde elkaar op en konden elkaar zien. Wat hebben wij erom gelachen en onze fantasie sloeg op hol.. jaja zit je op de toilet en gaat je telefoon, kom je uit bed met je haren door elkaar, liggen mensen in bad met elkaar te beeldbellen…wat een lol… en nu? 30/40 jaar later , facetimen we, soms met onze haren in de war…en vinden we het heel normaal.

Ik ben 65 jaar, een oude muts voor de jongere generatie, maar als ik kijk wat ik allemaal heb mogen meemaken aan ontwikkeling dan is dat wel heel groots geweest. De eerste homecomputer een commodore waar je dagelijks met een floppy en later een disk het programma moest laden voor je aan de gang kon.

De eerste printers die soms gaatjes in het speciale computer papier sloeg. De eerste PC op het werk en vrij snel daarna thuis. Wat handig was dat, geen scriptie schrijven op een typemachine met correctielak, geen handmatige opfleuring van bijvoorbeeld grafiekjes en tekeningen. Nee je typt en als je niet tevreden over een zin bent haal je het weg en typ je het opnieuw. Grafiekjes van je onderzoek maak je op de PC en die integreer je in je werk… fantastische vooruitgang. Oké er liepen heel wat draden door je huis maar daar heb je vandaag de dag ook geen hinder meer van. Mijn printer staat in een voorraadkast en ik stuur nu gewoon een print opdracht er naar toe en het werkt..nu ja ik moet het nog wel zelf ophalen uit de kast. We hebben geen floppy’s meer, geen losse disk, nee we hebben de cloud en misschien nog een externe harde schijf. De meeste laptops (ook al zon prachtige uitvinding) heeft geen cd rom meer, programma’s download je gewoon. Sommige mensen gebruiken nog usb sticks, wat ouderwets.

Nu rijden we op elektrische fietsen, auto’s waarvan sommige al zelf kunnen rijden, of de auto parkeert zichzelf op een parkeerplaats, vliegen we de wereld rond, wordt het gras van je tuin door een apparaat gedaan, stofzuigen? Nee joh je neemt gewoon een computertje die dat doet. De afwas in de vaatwasser, een magnetron, air fryer etc

De wereld komt letterlijk de huiskamer in, via TV, tablet, telefoon of je computer. Ik weet nog dat we onze eerste TV kregen, zwart wit met een paar zenders, maar oh wat waren wij er blij mee. Paulus de boskabouter, Fabeltjeskrant, okkietrooi, Ivanhoe, kapitein Zeppos, tante Hanny die naar ons zwaaide en wij zwaaide terug. Om acht uur het nieuws en dan moest je stil zijn. De TV stond niet altijd aan, in de programmagids werden strepen gezet wat we

illustratie

wilde zien…en de meeste stemmen gelde behalve als het voetballen was, dan was er gewoon voetballen… (ik was samen met een andere broer die voetballen niet leuk vond, mijn andere broers en ouders wél, en nog steeds kan het mij niet bekoren)

We konden hier de Belg op onze tv krijgen en sommige Duitse zenders… nu zappen we door de hele wereld heen en omdat we nog niet genoeg hebben kopen we er nog wat abonnementen bij zoals Netflix , Videoland, apple TV etc. 

Ons leven is door die apparaten en mogelijkheden een stuk makkelijker geworden maar ook complexer. In mijn kinder-en jeugdjaren was het de koude oorlog die ons bezig hield. We waren bang dat de bom (atoombom) zou vallen. Ik hoopte als ze die af zouden schieten hij precies op ons huis zou vallen en direct dood zouden zijn, want leven op een wereld waar van alles radioactief is en je ziek zou maken leek me helemaal niks. We waren onder de indruk van de kindertjes uit Biafra (onafhankelijke staat aan de baai van Biafra en maakt nu deel uit van Nigeria) Dit waren kindertjes die de hongerdood in de ogen keken, we deden daar acties voor. Nu komen dagelijks natuurrampen, oorlogen en allerlei andere nare dingen onze kamers in. Het lijkt ons steeds minder te doen.

Nu weet ik het natuurlijk niet zeker, maar ik heb het idee dat ik als kind veel ongecompliceerde leefden dan de kinderen nu die zoveel zien en horen… Vooruit gang is zeker fijn, ik zou niet terug willen, maar het heeft ook zo zijn nare kanten…wat vind jij hier eigenlijk van?

Margriet

7 juni 2021

5

Vrijheid, wat is dat nou?

Vandaag de dag hebben we het wel heel veel over vrijheden, wat voor de een vrijheid heet is voor de ander juist niet meer dan een gewoonte. Vandaag 4 mei herdenken wij de mensen die zijn overleden in de tweede wereld oorlog. Ikzelf herdenk meer dan dat, ik denk aan alle vluchtelingen die hun land door oorlog hebben moeten verlaten, de mensen die in gevangenschap leven ook al zijn zogenaamd vrij maar niet vrij mogen spreken. Ik denk aan mensen die vechten voor hun geaardheid, geloof of ongeloof, huidskleur etc. …afijn eigenlijk denk ik aan iedereen die is “gevallen” of niet vrij kunnen spreken of uitkomen voor wat ze zijn.

Het afgelopen jaar wordt het woord vrijheid steeds meer gebruikt. Zelfs Thierry Baudet laat dat middels, naar mijn idee, misplaatste poster zien. We hebben het nu over vrijheid over als wat gewoon is, we denken er niet meer aan hoe we dat verkregen hebben. Ondanks dat we momenteel door Corona wat beperkt worden leef ik in vrijheid.  

Een oom van mij die in de 90 mocht worden heeft zijn hele leven geleefd met de oorlog in hem. Duidelijk getraumatiseerd kwam in zijn stervensfase de tweede wereld oorlog heftig terug. Als hij vertelde over de oorlog verviel hij vaak in de Duits als het over de “ moffen” ging. Zijn broer, 17 jaar heeft het leven gelaten in een kamp in deze nare oorlog. 

Mijn ouders spraken er niet vaak over,  wel kreten als, laat het niet meer gebeuren, of verwijt het kind niet wat de ouders hebben misdaan kwamen veelvuldig langs, ook al snapte ik daar als  kind niks van. Daar bleef het wel bij. Er hing wat geheimzinnigheid over deze periode. Mijn vader zat, net zoals zijn broer bij knokploeg André. Maar wat daar nu gebeurd is, besproken of wat ze meegemaakt hebben heb ik grotendeels uit de boeken  of verhalen van andere mogen halen. Het mooie van de oorlog is dat mijn ouders elkaar hebben getroffen in Londen na de oorlog. Mijn moeder een vrijzinnig gereformeerde jonge vrouw uit Groningen en mijn vader een katholiek uit het donkere zuiden Waalwijk…. Het huwelijk heeft stand gehouden….

Nu hoor ik veel mensen zeggen, ik wil mijn vrijheid terug. Maar in principe vallen onze beperkingen nog wel mee. Kijk eens naar de landen om ons heen. Een Spaanse vriend vertelde me dat ze tijdens de grote lokdown niet naar buiten mochten, alleen essentieel beroepen in de dienstverlening en mensen die met hun handen werkten mochten naar hun werk. Hij werkt bij een bank. Zijn vrouw werkt ook op een kantoor en samen met hun 2 lieve dochters zaten ze vast in hun appartement. Kinderen mochten ook niet buiten spelen…school etc natuurlijk gesloten.

5 mei 2020 viering "75 jaar vrijheid" in Vledderveen

Om boodschappen te mogen doen moest je toestemming hebben etc… dus daar waren ze nog beperkter dan hier. 

Kijk naar de landen aan onze grenzen, heel wat strenger dan wij, maar wij  klagen erop los, demonstreren, lappen de regels aan onze laars, want we willen onze vrijheid terug… 

Vrijheid is voor mij vrij mogen denken, vrij mogen uitspreken zonder dat ik er voor opgepakt wordt. Het leven met de Corona regels is voor mij meer leven met beperkingen…ook ik hoop dat we snel weer afstand mogen doen van deze beperkingen. Maar het beperkt niet mij vrijheid, maar in mijn bewegingen. 

Voor vele zijn de beperkingen en nu beknotting van hun vrijheid. Ik moet zeggen dat ik de jeugd wel kan begrijpen. Ik had , toen ik zo oud was als hun, ook een drang om alles mee te willen maken. Geen tijd om iets te missen, rennen van het ene feestje naar het leuke andere. Dat is ze nu al meer dan een jaar ontzegd. Je zal maar net aan een studie begonnen zijn en online  je lessen moeten volgen…ik zou direct een probleem met mijn motivatie hebben,  Voor hen voelt het wel degelijk dat ze beperkt worden in hun vrijheden.

Vrijheid is dus lastig te definiëren, het zegt wat van je leeftijd en levensfase. Maar laten we vooral niet vergeten hoe we aan deze vrijheden komen, misschien wat minder mopperen en waarderen wat we hebben… vandaag herdenken we, morgen vieren we onze vrijheid.

Wat is voor jouw vrijheid?

Margriet

4 mei 2021

0

Complimenten-dag

loesje

Vandaag is het complimenten-dag, iets wat ik niet ongestoord voorbij wil laten gaan. Het afgelopen jaar is voor iedereen een bijzonder jaar geweest. Corona heeft veel roet in het eten gegooid, voor sommige mensen is hun leven een warboel geworden , voor sommige met ernstige gevolgen, terwijl andere , net als ik, in hun bubbel leven zonder niet teveel moeite.

Mijn eerste compliment gaat dan ook naar alle mensen in de medische en verzorgende wereld. Niet alleen de handen aan bed in een ziekenhuis, maar ook zij die werken in verpleeghuizen, de thuiszorg, fysiotherapie, thuishulpen etc. Een ieder heeft het afgelopen jaar extra inspanning geleverd, vele hebben een bonus gekregen van 1000,00 euro maar dat is maar een schijntje ten opzichten van hun inzet en het risico dat ze lopen. Zeker in het begin ging de beschermende materialen naar ziekenhuizen en moest de rest het zonder doen. Maar helaas hebben ook voldoende verpleegkundige en artsen, met beschermende materialen toch zelf corona gekregen. De een met milde klachten de ander bracht het er minder goed vanaf.

Mijn tweede compliment moet echt naar mijn mantelzorgers, ik weet dat er één nu hard roept dat hij geen mantelzorger is, dat hij het normaal vindt te helpen als iemand in zijn familie erom vraagt, maar laten we eerlijk zijn, wie gaat met mij mee naar de doktoren? Regelt wekelijks de maaltijden bij de slager? Zet mijn vuilnis buiten, onderhoudt mijn tuin, brengt me overal naar toe als ik het vraag? Staat altijd voor mij klaar…. Hij, die mantelzorger die vindt dat hij geen mantelzorg is. De Andere waardeer ik heel erg, maar die roepen dan ook niet telkens als ik ze bedank “ ik zal het doorgeven”. Zonder mijn familie en vrienden zou mijn leven er akelig kaal uit zien. 

Mijn derde compliment gaat naar de artsen zoals de endocrinoloog en KNO-arts, diëtiste en de verzorgers zoals de fysiotherapeuten, thuishulpen en thuiszorg die mij persoonlijk helpen. Ik ben mij ervan bewust dat in deze tijd van Corona, waarin deze mensen al extra inspanning leveren het bijzonder is dat ze mij helpen. Op welke manier dan ook. Ik ben blij dat ik deze mensen ken. Dat ze mij blijven ondersteunen. Ieder op hun eigen manier. Ik hoop dat ik niet te lastig voor ze ben…

Hoe geef je een compliment?

Mijn laatste compliment gaat naar alle mensen die wat extra’s voor een ander over hebben. Zeker in de eerste lockdown kwamen er mooie initiatieven. Stonden er hier geregeld kaartjes of bloemen  van een gulle gever. Die enthousiasme is wel over en iedereen is het zeker wat beu, maar er zijn nog steeds mensen die extra inspanningen leveren voor hun buren (de mijne ook) familieleden of vrienden. Sommige gaan geregeld op bezoek bij eenzame ouderen, andere doen boodschappen etc. Mooi dat ze dat nog steeds doen. Want achter sommige voordeuren is veel leed. Laten we daar vooral bewust van zijn.

Ik ben gezegend met mooie familie , buren en vrienden. Niet iedereen heeft dat. Ik heb respect voor alle mensen die daar juist zo attent in zijn…dank daarvoor

Groet

Margriet

1 maart 2021, complimenten-dag

0

Wat ga jij doen?

De vaccinaties staan voor de deur , ik mag volgende vrijdag.  Ik krijg de AstraZeneca, je hebt immers niks te kiezen. Wat ik wel bijzonder vind is dat dit vaccin maar een bescherming van 60% geeft en dat we die dan toedienen aan een kwetsbare groep terwijl Pfizer 95% werkt.

Kan een cartoon zijn van de tekst 'VACCiN IN ZiCHT... NEE, Jij NIET! Jij BENT ALS KiND AL IN DE KETEL MET VACCIN GEVALLEN! kim VRTNWS'

Ter info;

Het vaccin is goedgekeurd voor mensen vanaf 18 jaar. Voor mensen van 55 jaar en ouder zijn nog niet genoeg resultaten bekend om te bepalen wat de exacte werkzaamheid van het vaccin is voor deze groep. Wel is er betrouwbare informatie dat het vaccin veilig is voor deze doelgroep. Op basis van eerdere ervaringen met andere vaccins, waaruit blijkt dat deze leeftijdsgroep een goede immuunrespons geeft, wordt verwacht dat het vaccin ook deze doelgroep bescherming biedt. Daarom kan het vaccin ook gebruikt worden voor ouderen. Meer informatie over de werkzaamheid wordt verder onderzocht in lopende onderzoeken waar meer ouderen aan deelnemen.

Maar schrijven ze op de site van de overheid, mocht u toch Corona krijgen dan verloopt die waarschijnlijk milder…. Eigenlijk wil ik die van 95%…

Maar beter iets dan niets zal je zeggen en dat is ook zo. Ik hoor in mijn omgeving steeds meer mensen die Corona hebben of hebben gehad. De een had er minimaal last van en de ander was of is doodziek en ligt in het ziekenhuis. Diverse mensen revalideren zich rot om weer op hun oude niveau te komen wat misschien nooit meer mogelijk is.

Was de discussie wel of niet vaccineren een paar weken geleden nog heel hevig en heftig. Ik heb het idee dat die wat is gaan liggen. Meer respect voor elkaar. Wel of niet vaccineren is een persoonlijke keuze en ik kan me zo voorstellen dat als je jong en gezond bent je er heel anders over denkt dan ik in mijn situatie. Of die mensen , ook van mijn leeftijd, die er heel bewust over nadenken en hun keuze maken… helemaal goed.

Wat ik dan weer heel lastig en twijfelachtig vind is dat ze gaan kijken of mensen die gevaccineerd zijn een voordeel zouden kunnen hebben bij leuke dingen in Nederland zoals festivals. Maar ik lees ook dat vliegtuigmaatschappijen en andere landen een soort paspoort willen zien. 

Nu ben je jong en onbezonnen en wil je na lange tijd niks toch graag erop uit, lekker naar een ander land…worden ze onder “ druk” toch verplicht te vaccineren..weg vrije keuze.

Helaas kunnen we niet over onze landsgrenzen regeren maar in Nederland kunnen we dat wel. Ik heb ook het idee dat veel mensen zich toch laten vaccineren dus komen we wellicht makkelijk boven de 75% en dan is het ook goed. Nederland is een land met veel vrijheden, ondanks de corona beperkingen die we nu hebben. Laten we dat vooral koesteren. Dus geen paspoort voor vaccinatie wat mij betreft.

Zie jij dat ook, of ben ik abuis, maar is de verkiezingsstrijd nu echt begonnen en gebruiken we nu de Corona als onderwerp om kiezers te trekken? In elk interview hoor ik mensen argumenten gebruiken en er nog eens nadrukkelijk bij zeggen van welke partij ze zijn. Volgens mij moet de politiek vooral druk gaan maken over de opkomende werkeloosheid, de mensen die in de knel zitten, hun kiezers dus in plaats van makkelijk scoren, boe roepen en achterover leunen. Regeren is vooruitzien en komen met oplossingen in plaats van de hakken in het zand,

Ik maak elke keer wel gebruik van mijn stemrecht maar weet niet of ik dit keer ga. Ondanks dat ik dan de eerste vaccinatie heb gehad blijft die 60% in mijn hoofd hangen…moet waarschijnlijk hier weer in het zorgcentrum voor senioren gaan stemmen. Daar heeft Corona enorm huisgehouden en er zijn nog steeds afdelingen beperkt of niet open…kijk, daar ga ik dus niet heen… Eigenlijk ben ik er nog niet aan toe om in een plaats te zijn waar meer mensen komen. Ga veel liever op de koffie bij vrienden en familie…dat heb ik nu ook al bijna een jaar niet meer gedaan, alhoewel afgelopen zomer, veel buiten wel mensen heb ontmoet, maar daarna mondjesmaat. 

Je weet immers ook niet of mensen die je gaat ontmoeten in zo’n kieslocatie niet ziek zijn, of bij zieke mensen zijn gekomen.. wie moet je nog vertrouwen? Ik kan natuurlijk altijd iemand machtigen hé, gaat mijn stem niet verloren.. ach ik zie het allemaal wel. Nu hopen dat ik niet teveel bijverschijnselen van die vaccinatie ga krijgen…voel me namelijk sinds lange tijd steeds beter worden. Laat het voorjaar komen en de zon voor een ieder gaan schijnen…het warme weer vindt het virus in ieder geval niet leuk…

Margriet

18 februari 2021

0

Maak een website of blog op WordPress.com

Omhoog ↑

%d bloggers liken dit: