Ik hoor er bij!

Sinds enkele weken hoor ik erbij, ik heb een scootmobiel. Al mijn vooroordelen zijn waar. de meeste mensen rijden een rode scootmobiel, vrouwen een mandje opgefleurd met afschuwelijke plastic bloemen, man en vrouw een geel hesje over de rugleuning onder het motto dan wordt u beter gezien, en vele mannen hangen wijdbeens in zo’n karretje. Vreselijk en daar hoor ik bij.

Toen een mevrouw van de leverancier kwam praten over de scootmobiel had ik de verwachting dat je invloed had op hetgeen je gaat krijgen…Maar nee hoor, zei de mevrouw, u moet blij zijn dat de gemeente u helpt (?) u krijgt wat wij goed voor u vinden en dat is een rode scootmobiel, een Trophy…ik zei…nee geen rood..kijk eens wie daar vaak in rijden, daarmee wil ik niet geassocieerd worden. Mijn argumenten hadden geen effect. Echt klantvriendelijk was deze mevrouw niet maar ik begrijp nu wel waarom, je hebt te nemen wat je krijgt en vooral dankbaar zijn dat de gemeente je helpt… persoonlijk heb ik er een ander idee over. Maar groot was de verbazing dat de scootmobiel die kwam niet rood maar blauw was en het ook geen Trophy was. De vriendelijke man, Cees, was erg verbaasd over mijn reactie maar hij moest eens weten…. Hij hing als eerste het gele hesje van medepoint over de stoelleuning, ik zei haal die er maar vanaf… als ik reclame ga rijden dan word ik graag getaald, hij zag de humor er van in.

Ik krijg les in het omgaan met de scootmobiel en dat is ook maar goed ook. Het is een moordwapen, je kan er best hard mee, en je mag er ook mee op straat of trottoir. Nu zitten er allemaal tekentjes op het besturingsplateau die voor elk intelligentie niveau te begrijpen is… een haasje…je gaat hard, een schildpad, je gaat zacht een huisje voor in het winkelerf of in winkel of huis… dus als ik nog verder aftakel zal ik dat wel blijven begrijpen. als je wilt remmen laat je alles los, en voor deze zekerheid heeft hij ook een echte handrem. stoep op en af is eng, de winkelgangen zijn super smal, ik ben als de dood dat ik iemand aanrijd en sommige trottoirs en straten liggen zo schuin dat ik bang ben om te vallen. De poort in komen is ook een kunst met een smalle brandgang. ik geloof dat ik de rustigste scootmobielrijder ben in Waalwijk.

Maar goed ik rij nu een 3 weekjes rond in dat ding. Je trekt er wel de aandacht mee. De sonde in mijn neus, dat karretje wat aangeeft dat je toch wel invalide bent vraagt om een blik…och zij ook al, ze is nog zo jong. Maar als je dan over de drempels heen stapt en je gaat door de Stationstraat richting huis zie ik daar een bekende staan…die eigenlijk oliebollen moet uitdelen maar die waren er even niet. Direct komen de theatrale kunstenaars naar mij toe, gevolgd door de zingende bakkers. en ineens zit ik in alle aandacht. dat heb ik als ik sta nooit….. even later sta ik nog wat te kletsen met andere en hupsakee, daar zijn de aandachtsgevers weer en word ik toe gezongen… vrij snel daarna zie ik dezelfde theater mensen de volgende toezingen..in een scootmobiel en achter een rollator….. ach ja. ik moet de voordelen nog wat meer gaan benadrukken dan word ik vast gelukkig met dit karretje,,,,ik sta zo wel vaak in de ongevraagde aandacht én ik kom in ieder geval heel wat vaker buiten dan de laatste maanden.

Nu nog wat les, want echt ik kan het het nog niet goed, en zie aan mijn mede scootmobiel gebruikers dat ook zij nog les kunnen gebruiken.(Er zijn erbij die scheuren rond, springen uit hun karretje lopen de winkel binnen en gaan weer verder scheuren(?) jeetje, we zijn levensgevaarlijk…en dan dat groeten naar elkaar, wij scootmobiel gebruikers groeten naar elkaar net zoals motorrijders. alleen ik doe niet echt mee…krijg ik van een bejaarde vrouw na haar begroeting die onbeantwoord bleef een middelvinger…

Ik heb nog wat te leren, zeker in winkels, woensdag krijg ik weer les, ik hoop dat we de EMTE in kunnen gaan, want daar is het smal…en ergens pleit ik ervoor dat mensen in een scootmobiel een proef van bekwaamheid moeten afleggen en dat bijvoorbeeld elke 2 jaar herhalen, want wat ik toch allemaal zie rijden…daar mag je als voetganger echt wel bang voor zijn……hooligans zijn wij, scootmobielrijders..ik ook, ik heb nog wat te leren.

Margriet, december 2018