Truus de Mier?

Een bezige bij.Ik lig weer in het ziekenhuis…en dat is iets wat ik maar al te graag uit wilde stellen. Maar het is niet anders. Bij binnenkomst op de afdeling werd ik hartelijk begroet. Kijk en of je daar nu blij mee moet zijn? Ze kennen je. Mijn buurvrouw die al lekker naar huis is vroeg of ik toevallig van een andere kamer kwam. De ene verpleegkundige naar de andere kwam me begroeten. En ondanks dat ik het niet leuk vind dat ik zo bekend of berucht ben, ben ik wel blij met het warme welkom. Als ik namelijk een kreng was geweest dan zouden ze denk ik er alles aan doen om mij te ontwijken…hoop ik tenminste. 

Gisterenavond kwam een mooie verpleegkundige binnen, een soort Truus de Mier. Altijd vrolijk en altijd gezellig. Ze is heel expressief. Als ze binnenkomt is de kamer gevuld, ook al zijn alle bedden bezet of zelfs leeg…de kamer vult zich met energie van Truus de Mier. Met haar slanke lijfje duwt ze de kast met medicatie en computer naar binnen, vrolijk. En gaat ze aan de slag. Ze opent het bestand en vanaf dat moment heeft ze een gesprek met de computer. Het is niet voor een leek te volgen maar ze gaat ervoor. Ondertussen doet ze van alles wat niet logisch lijkt, maar op het einde komt alles samen. Tenminste daar lijkt het op. Ze loopt de kamer uit, altijd iets in haar had, een kopje, oude kranten etc…poets en passant nog een tafeltje, zet de bloemen in het midden van de grote tafel en gaat weer converseren met de computer. En die computer is nou degene waar ze het vaak niet mee eens is…soms haalt ze er een tweede computer erbij en gaat ze het gesprek met 2 computers aan.

Je hoort haar zeggen ” wat doe je nu, waarom doe je dit, wat is dit nou, waarom ben ik eruitgegooid? Etc” de computer blijft gewoon staan. Of beide, ze bewegen zich niet…ze staan daar statisch te zijn, Maar soms schuift Truus de Mier de ene computer opzij of de andere naar voren,

Ineens gaat ze weer weg, tussendoor heeft ze gesprekken met de aanwezige patiënten, kan ik nog wat voor u doen?pyjama aan? Iets anders, ligt u goed? En vervolgens richt ze weer op de medicatie kar. Met daarop de computer die nog steeds niet terug praat. En dit ook nooit gaat doen,,,,ik denk dat ze dat besef wel heeft maar dat deze Truus gewoon niet stil kan zijn, Een spring in het veld, een energie die de kamers vult…maar altijd met een lach op haar gezicht. Ik ken ze niet anders,

Alles wat ze doet is intensief, met energie en een lach op haar gezicht, pretlichtjes in haar ogen, beetje ondeugend, Ik snap wel waarom ze zo slank is…ze hoeft niet naar een sportschool…ze geeft hier al haar energie uit…. Ik mag haar wel, hoop dat ze morgen weer op de kamer komt, ik word vrolijk van deze Truus de Mier.