Zo prijkt de titels van het nieuws.4 woorden die een wereld van verschil maken.. Staatssecretaris van Justitie Harpers mocht deze beslissing maken en dat deed hij met veel showbizz gevoel. Theatraal en onder druk van…
Maar waar hebben we het over, over 2 kinderen die voortkomen uit een Armeense moeder die niet eerlijk is geweest. Schuld van deze kinderen? Zeker niet. Nooit in Armenië gewoond, spreken geen Armeens, maar ze moesten wél terug naar Armenië. Terug? Ze zijn hier in Nederland thuis..
Afijn op het allerlaatste moment heeft de staatssecretaris van Justitie gebruik gemaakt van zijn mogelijkheid om deze kinderen toch in Nederland te laten, gezwicht door de politieke druk? De inwoners van Nederland? De bedreigingen? Eigenlijk maakt het allemaal niet veel uit. Deze kinderen hebben van de staatssecretaris een trauma cadeau gekregen….buiten de trauma’s die ze waarschijnlijk door 10 jaar onzekerheid al hadden.
Samen met hun zijn er nog pakweg 400 kinderen die in hetzelfde, niet te begrijpen, schuitje zitten…Wiens schuld is dat nu eigenlijk? Handen in eigen boezem zou ik zeggen. We hebben een procedure bedacht waarin we een kinderpardon hebben bedacht. De bedoeling was om schoon schip te maken. Kinderen die al wat langer in Nederland waren in een versnelde procedure duidelijkheid te geven. We kunnen nu wel zeggen dat dit kinderpardon een fiasco is geworden. Daarnaast hebben we ons asiel procedure misschien wel zorgvuldig maar zeer langdradige procedure opgetuigd. Er is een mogelijkheid om in beroep te gaan, immers willen we niet dat we de verkeerde naar huis toe sturen, dat het er veilig is…Maar daardoor is ons systeem stroperig geworden, en zijn zeker de kinderen daarvan de dupe. Als het voor de volwassene al haast niet te doen is, dan is het voor kinderen zeer zeker zo!.
Daar zouden we wat mee moeten doen, onze procedure tegen het licht houden en kijken wat versneld, maar wel zorgvuldig kan. En natuurlijk zullen er mensen door de gaten van het vangnet schieten, dat gebeurd nu ook. Maar laten we vooral kijken naar versnelde heldere procedure…Bij binnenkomst in Nederland zou het bekeken moeten worden wie kans maakt en wie niet. Laat dat in de eerste weken zo duidelijk mogelijk zijn. Laten we dan ook afspreken dat er een tijdsoverzicht is. Week 12 moet dit of dat duidelijk zijn, week 24 dit of dat etc. Met de bedoeling binnen 50 weken alles duidelijk te hebben. Ik weet dat dit allemaal wat makkelijk klinkt, maar als we dit voor 75% van de aanvragers duidelijk hebben dan is dat al een stuk beter. Laten we ook kijken hoe lang iemand juridisch kan procederen, zijn we op zoek naar de mazen in de wet, of is onze wet zo duidelijk dat er bijna geen mazen zijn? Laten we ook humaan zijn. Bepaalde bevolkingsgroepen stuur je nu niet terug omdat de thuis situatie zo onmogelijk verdrietig is, door bommen en granaten.
Bepaalde doelgroepen, daar weet je van dat ze economisch hun geluk komen zoeken. (En dat snap ik óók) maar dat is niet een vluchteling…. Eigenlijk ben ik op zoek naar helderheid…en hoe verdrietig het ook is dat een gezin of individu niet in Nederland mag blijven, het is wél duidelijk…
Ik heb de wijsheid niet in pacht, maar ik roep om duidelijkheid, ik roep op om te zorgen dat kinderen niet te dupe worden, ik roep op om geen trauma’s extra aan kinderen te geven…
Ik ben oprecht verdrietig dat er nog steeds 400 kinderen in deze situatie zitten…400 teveel!
Margriet's Blogs 
Geef een reactie