De huldiging Maarten van der Weijden.

Beperking of kansen?
Vragen, of

Beperking of kansen?
Vragen, of laten gaan
Regie houden of weggeven?
Het zijn allemaal vragen die me bezig houden. Waar houdt het reëel op en wordt het irreëel?

Gisteren kon ik naar de huldiging van Maarten van der Heijden. Ben zo onder de indruk van deze sporter die zijn vroegere ziek zijn heeft omgezet in een positieve actie. Maar er werden duizenden mensen verwacht…zou ik in de menigte kunnen staan, hield ik dat vol? Heel reëel, nee dat lukt niet meer. Maar aangezien ik niet graag in beperkingen denk, maar in mogelijkheden ben ik het toch maar hogerop gaan zoeken. Ik heb een bericht gestuurd naar onze burgervader Nol Kleijngeld… en warempel ik kreeg een mooie reactie terug. Ondertussen had een raadslid van Groenlinksaf mij ook al benaderd ze wilde haar plaatsje voor me afstaan, want ze kreeg een VIP plaats. Annelies Pouw, dank daarvoor.

Maar ondertussen hoorde ik dat er geen actief minderheden beleid zou zijn maar wel mogelijkheden om niet in de verdrukking te staan… dus ik op tijd op pad, net voor 1 uur stond ik bij de Winterdijk en lieten de verkeersregelaars me nog door…op de Winterdijk is éen invalidenparkeerplaats (rot woord) en daar wilde ik graag staan, dan red ik het wel tot het Raadhuisplein…. In Waalwijk zijn diverse plaatsen voor de mindervalide mens met een blauw op naam gestelde kaart…maar op het Raadhuisplein komen is een hele klus, dan zijn de plaatsen best erg ver…niet achter de voormalige HEMA zou je denken maar bij de voormalige Rabobank, Bibliotheek, of bij de ELS. of op de parkeerplaatsen bij het gemeentehuis. Nu krijg je zo’n kaart als je minder dan ik geloof 100 meter kan lopen….ik kan je vertellen, soms nog minder hoor.

Maar goed, ik sta op de plaats die ik voor ogen had, til mijn trouwe rollator uit de auto, loop langs het bodehuisje door het mooie park de kortste weg naar het Raadhuisplein…. Nou pech dus…om daar door te komen had je een groen(geloof ik) bandje nodig en die had ik niet, dus moest ik via de Hooisteeg naar het Raadhuisplein. Gelukkig staan er mooie banken… het was me al te ver. Maar Maarten zwemt 163 km, dus ik ploeter voort…koop wat bonnen, die ik , blijkt later niet kan gebruiken…zó druk! (zou ik die nog kunnen inleveren voor het goede doel van Maarten? toch weer 12,50)

Uiteindelijk heb ik de weg gevonden en krijg ik een plaatsje in het VIP gedeelte met een hoog senioren leeftijd…maar géén stoel. Gelukkig was er iemand van het Huis van Waalwijk die me aan een stoel heeft geholpen…missie geslaagd. Ik zit zo prachtig, had dat niet verwacht.

Voor me staan 2 begeleiders volledig uit hun dak te gaan op de muziek van de DJ…prima er is nog niks te zien…maar uiteindelijk sprak ik er een aan…Ik zie dat je als begeleider mee mag in de VIP ruimte, wat mooi, en je danst er heerlijk op los….maar zou je misschien achter de zittende mensen willen dansen zodat die wat kunnen zien? Haar antwoord…euh ik heb ook kanker gehad hoor….alsof je dat als een excuus mag gebruiken. Naast me steekt een vrouw een shaggie op, ze had zich er tussen gewurmd, maar vooruit we doen niet moeilijk. De rook kwam natuurljk mijn kant op…soms wil ik dat roken verboden is…ik zit niet te wachten op haar rook… maar zeg er maar niks van…ze kwam sowieso a-sociaal over.

Het gaat beginnen…Maarten kan amper bij het podium komen…zo druk. O-gene zingt, Maarten wordt geïnterviewd , en ik heb kippenvel, van het eerste minuut tot het laatste minuut, een jonge moeder vertelt over het verlies van haar man aan leukemie, de jongerenwerkster over haar uitgezaaide longkanker. De vrouw naast me zegt dat het haar eigen schuld heeft omdat ze rookt..ze steekt er nog een op….. ach ja joh, doe er nog een schepje bovenop…hoeveel mensen die roken krijgen geen kanker, hoeveel mensen die alles gezond doen krijgen wel kanker…stop daar mee, het is al erg genoeg.

Het liedje van Claudia de Brij wordt gedraaid…mag ik dan… schuilen bij jou. De tranen staan in mijn ogen… Uiteindelijk mag Maarten het bedrag bekend maken, nog 2 ton te gaan en hij heeft 4,5 miljoen bijeen gebracht…geweldig toch? Ja hij heeft het niet alleen gedaan, maar het is gestart bij hem! In zijn kielzog vele mensen meenemend…prachtig gewoon, een man om trots op te zijn. Dan komt onze Guus nog even het lied Brabant zingen wat we allemaal luidkeels mee lallen….

Zijn vrouw en kinderen feesten de middag mee, de kleine dochters stelen de show…

Ik heb zo genoten….terug weer langs de Hooisteeg, nu had ik een geel bandje, verkeerde kleur….thuis direct naar bed, zo moe, zo voldaan, zo bijzonder

Margriet van Loon