Engelen zijn het!

ik ga wat oude blogs hier publiceren, deze was van januari 2018.

Engelen zijn het!

Florence Nightingale, the lady with the lamp is het boegbeeld van de verpleging. Dat is natuurlijk wel heel lang geleden. Vandaag ga ik om 15.00 uur naar huis, voel me sinds een hele lange tijd goed…en dat is mede dankzij de slimme dokters en de verzorging van verpleging en gastteam.

Morgen is het 4 jaar geleden dat bij mij mijn nier met een tumor van 10,5 cm en mijn bijnier met een tumor van 8,5 cm zijn verwijderd. Een zware zeer pijnlijke operatie maar dankzij die operatie ben ik er nog. ( 10% leeft nog na 5 jaar na de operatie, niercelkanker met uitzaaiing is altijd levensbeëindigend) 

Helaas is tijdens de operatie mijn andere bijnier ook gesneuveld en heb ik de ziekte van Addison ( googelen). Na die operatie werd ik verzorgd door een Engel met prachtige blauwe ogen. Ze was nog leerling…een beetje op het einde van haar opleiding. Ze was zo lief tegen mij en was op dat moment echt mijn houvast. Ik heb gezorgd voor paniek omdat ik nogal flauw viel, het liefs in de douche, en er lang over deed om weer bij te komen. Achteraf was het de ziekte van Addison.  Deze jonge verpleegster verzorgde me op het moment dat ik zo kwetsbaar was, ze had empathie, lief, humor, ze stimuleerde me, maar gaf ook mijn grenzen aan… ze was op dat moment mijn rots in de branding.

Door de ziekte van Addison ben ik inmiddels al vele malen opgenomen in het ziekenhuis. Deze engel met blauwe ogen kwam ik weer tegen op de afdeling interne. Inmiddels afgestudeerd en volledig inzetbaar als verpleegkundige.Ze was min of meer met me mee verhuisd van urologie naar interne. En ook al verzorgd ze me niet elke keer, ik zie haar wel…en nog steeds heb ik een diep respect voor haar. Ze is doortastend, ook als mensen lelijk doen tegen de verpleging, maar blijft zo vreselijk Lief. Ik noem meestal geen namen maar Tamarah is mijn Florence Nightingale en ze staat symbool voor alle verpleegkundige en de medewerkers van het gastteam, artsen etc.  die ik deze weken weer tegen gekomen ben. Allemaal zijn ze lief, doortastend, oprecht, hardwerkend etc. En of ze nu hun diploma hebben of nog lerend zijn..petje af voor deze mensen.

Het is mijn laatste blog over het wel en wee in het ziekenhuis en mijn kijk daarop. Ze hebben het voor elkaar dat ik me sinds hele lange tijd goed voel…en dat komt door  de verpleging, gastteam, artsen, diëtiste, diabetischverpleegkundige etc. die samenwerken  als een team..het zijn de handen aan het bed die mij in mijn kwetsbare momenten ondersteunen en me respectvol behandelen. Het is het team van afdeling 4 interne van het Tweesteden ziekenhuis. Ik zou ze willen nomineren voor een mooi prijs…de Florence Nightingale prijs? De prijs voor vandaag wordt straks meegenomen zodat er wat lekkers in de pauze is. Het liefste gaf ik ze een salarisverhoging …

Bedankt allemaal, stuk voor stuk…ik hoop een hele lange tijd niet in het ziekenhuis te liggen, maar ik weet dat alle andere patiënten die er zijn en komen op deze afdelingen in goede handen zijn. En kom je toevallig weer van die a-sociale tegen, denk dan maar zo, zij zijn egoïstisch en denken dat de wereld om hun draait..zij missen de competentie om respectvol te zijn…het ligt niet aan jullie…engelen zijn jullie, en sommige hebben mooi grote blauwe ogen..

Thanks, om 15.00 zeg ik bye bye ziekenhuis, hello THUIS!

Margriet van Loon die helemaal happy is!

22 januari 2018