Corona moe?

Ik hoor steeds meer om me heen dat mensen Corona moe zijn. Ik snap het wel, zeker van onze jongeren want die hebben wel een groot kruis te dragen.

Stel je voor, je zit op kamers, zo eentje van 3×4 meter. Je bed en bureau past er in, en er is een kast, op je ijskast staat de TV of wat dan ook.  Je hebt door je studie vele vrienden ontmoet of zit bij een dispuut, Of nog erger, je kent niet zoveel mensen omdat je studie net begonnen is en je maar heel af en toe naar de opleiding mag. En dan wordt er van je verwacht dat je zoveel mogelijk thuis bent en de regels in acht neemt. De horeca is niet open, de plekken waar je je vrienden meestal ontmoet ook niet….

Ik denk dan terug aan mijn tijd, mijn jeugd. Ik zat al als 16 jarige op kamers, eerste jaar bij een hospice, wat niet altijd even leuk was. Maar op mijn kleine kamertje had ik het prima naar mijn zin. In mijn klas was ik de enige die op kamers zat. Dus er waren voldoende mensen om mee af te spreken of te bezoeken. De hospita wilde niet dat ik bezoek ontving, dus ook nooit gedaan. Daarna reis ik een tijdje op en neer van Waalwijk naar Eindhoven, wat toentertijd een soort wereldreis was, Ik vertrok in de ochtend om 6.40 met de eerste bus en kwam om 18.45 weer thuis. Eten en dan alles doen wat ik nog voor school moest doen. Dat was dus een hele opgave, ik ging weer op kamers maar nu in een huis met kamerverhuur. Nog steeds jong ten op zichtte van de andere maar wel heel gezellig. We maakten samen vaak eten, ik ging met hun uit naar het Stratumseind waar de politie van zei dat ik daar beter niet kon komen. Ik speelde volley etc. Dus een bewogen leven. In de weekenden was ik thuis, en had daar ook een druk sociaal leven, ik wilde niks missen.

Dat is in schril contrast met de jongeren van nu. Mijn buurjongen studeert ook, grotendeels van achter zijn computer, heeft werk om zijn studie te betalen, en dat doet hij sinds maart ook thuis. Je ziet aan hem dat hij eronder lijdt. Gelukkig is het een positieve jongeman en probeert hij verder te kijken, Dit weekend heeft hij in een vakantiepark samen met vrienden een huisje gehuurd. Mag misschien niet maar ik snap ze heel goed.

Ik snap het echt wel dat ze even bij elkaar kruipen om een drankje te drinken, een kaartje te leggen of wat dan ook. Ik begrijp heel goed dat ze dan even niet aan Corona denken. Zij hebben zo enorm de behoefte om elkaar te ontmoeten, net als ik vroeger. Even geen Corona maar pret maken.

Ik zie het in de kranten staan, jongeren doen dit en dat, en we wijzen ze na, foei toch. Maar ik zie ook berichten van kerken die nog steeds vele mensen binnenlaten, gezellig samen bidden en zingen…ook daar zeggen we òòk foei van.

Er is echter een groep mensen waar we dat schijnbaar niet tegen durven te zeggen en dat zijn onze senioren. Natuurlijk niet allemaal, maar ik zie er best wel veel, samen staan kletsen zonder afstand te nemen. Met de fietsen in hun hand even bij praten hoe het met Sien van Ot is etc. Of in de ruimte van de fysio waar met klem gevraagd wordt een mondkapje te dragen.. vinden ze dat onzin en als jij dat wél doet ben je een paniekzaaier. Zelfs in winkels vinden zij het niet nodig, gaan vlak naast of voor je staan (en dit heb ik uit betrouwbare bron, ik kom niet in winkels). En als er dan wat gezegd wordt vinden ze het paniekzaaierij of hebben ze de oorlog nog meegemaakt (vast als klein kind,,,,). Maar we verwachten wél van onze jeugd dat ze zich aan de regels te houden om de ouderen te beschermen. Hoe egoïstisch kan je zijn.

Ik leef in mijn bubbel, kom niet in winkels, ben een fan van online boodschappen doen en doe dat zo ver mogelijk bij de plaatselijke middenstand. Bestel ook wel eens eten via de website zodat thuisbezorgen er niet rijker van wordt maar de plaatselijke horeca. Maar ik ben dan ook kwetsbaar en weet dat ook, zou dat het verschil maken ten opzichte van de senioren die er op los leven?

Wie het mij kan vertellen graag!

Margriet

25 oktober 2020