Een jaar in Waalwijk

Lig hier heerlijk in de winterzon, lekkere warm met verwarming en achter glas. Hoe anders was dat een jaar geleden. Ik was toen in een liefdevol pleeggezin met mijn twee kittens, had een echte wintervacht, dik hard en stug. Nu heb ik een zachte vacht die glanst, ben ik net iets te zwaar, een jaar geleden super slank. Maar ik ben ook gegroeid, bijna een kop! Mijn liefdevolle huisgenoot en provider van al het eten noemt mij volslank, nou ze mag er zelf ook zijn hoor, ik ga terug in mijn gedachten.

Winter 2017 ,mijn vorige providers van het eten zien me niet meer zitten omdat ik zwanger ben. Tenminste dat denk ik omdat ze me zomaar ergens hebben achtergelaten. Het was super koud, nat en vies en had een reuze honger. Je leert snel als je op straat bent, ik draai mijn poot er niet voor om , maak doosjes en vuilniszakken open en eet wat ik kan vinden, zocht beschutte plekjes uit om te slapen. En ben ,alleen, bevallen van mijn lieve kittens. Het was hard op straat, zeker als jij én je kittens honger hebben. Gelukkig ben ik mensen tegengekomen die het niet fijn vonden dat ik op straat rondliep met mijn kleintjes. Ze hebben het asiel in Uden gebeld, HoKaZo. Daar hebben ze een niet inslaapbeleid, dat is niet overal zo heb ik gehoord. Maar omdat ik een jonge moeder met kittens was mocht ik naar een pleeggezin in Swalmen. In een asiel had ik mijn kittens moeten beschermen en was ik er niet leuker op geworden. Deze twee lieve pleegouders doen dit vrijwillig, ze helpen dieren die in nood zijn. Zo lief!

Ik lig hier voor het raam, de winterzon schijnt binnen, de verwarming is aan. Ik denk aan iets meer dan een jaar geleden. Ik moest Badutje mijn lieve poes in laten slapen. Ze was oud en haar hartje deed het niet zo goed meer. Uiteindelijk heeft de dierenarts gezorgd dat ze niet hoefde te lijden. Ik was er verschrikkelijk verdrietig om. Gezien mijn situatie en de onzekerheid voor de toekomst besloot ik geen nieuwe kat te nemen. Het zou niet eerlijk zijn voor zo’n beestje als ze straks weer moet verhuizen.

Maar het kriebelde zo, het was zo stil dat ik gevraagd heb aan iemand om een eventuele kat op te nemen als ik er niet meer ben. Dat wilde ze! Direct contact opgenomen met iemand die vrijwilligerswerk doet bij HoKaZo in Uden. Ze is zo’n grote dierenvriend. Mijn vraag, mocht er een kat binnenkomen, geeft niet als ze wat ouder of oud is die graag binnen is, knuffelt , op mensen gericht en opzoek is naar een nieuw huisje, laat je me dan weten? Snel kwam het antwoord, een moeder poes, we denken 3 jaar, mensgericht en lief. Nu nog in een pleeggezin, zorgt nog voor haar kittens en moet nog gesteriliseerd worden, misschien eens kennismaken. Van dat laatste kwam niet veel door ziekenhuis opnames. Maar vandaag een jaar gelden heb ik haar opgehaald, het klikte meteen, ze lag binnen het uur op mijn schoot en is sindsdien altijd bij me gebleven….. ik zorg zo goed mogelijk voor haar. We hebben haar opgemeten gisteren, ze is bijna een kop groter dan een jaar geleden en heel wat dikker, corpulent. Ze was dus geen 3 weet ik nu maar maximaal 1 jaar.

Ik lig hierin mijn mandje nog steeds te slapen, lekker warm, ik heb een goede provider gevonden, ze koopt het eten wat ik lekker vind, dat zie je aan mijn omvang, ze knuffelt als ik erom vraag. Ik beschadig nog steeds de rode stoel, zo lekker voor mijn nagels. Ze speelt met mij, lacht met mij als ik wat capriolen uithaal. Ze is lief voor mij, ze begrijpt mij. Ik ben dol op bezoek en laat weten dat ik er ben, ik ben dol op kinderen , en ik heb in de sneeuw gespeeld. Mijn provider koopt lekkere knabbels voor me en de hulp geeft mij er lekker veel, er hangt zelfs een portret van mij in mijn huis…. Ik lig hier prima, ik blijf hier wonen.

Vandaag precies een jaar geleden kwam ik hier wonen…wat gaat de tijd snel als je het goed hebt,

Vandaag precies een jaar geleden kroop jij op mijn schoot en ben ik blij met jou in mijn euh jouw huis.

Fijn dat je er bent lieve Manu