Mijn vader

Dit schreef ik 2 jaar geleden, ik had het vandaag weer kunnen schrijven… maar het mooie! Ik ben er nog!!!

30 september,voor mij een dag om te herinneren. Mijn vader was dan jarig. Hij is in 1974 overleden aan kanker. Wij wisten dat, de artsen hadden dat ons vertelt, maar we mochten niets tegen hem zeggen….hij wist het ook, bleek later. We hebben er nooit over kunnen praten en dat vind ik nog steeds heel jammer. Tegenwoordig gaat dat volledig anders…je krijgt precies te horen van hoe en wat…wat je kansen zijn of juist niet. Ik heb begrepen dat men wel bekijkt of je dit kan verwerken of niet (?)Persoonlijk vind ik het een verbetering. Erover praten is zeker belangrijk.Zeker met je oncoloog en andere artsen. Maar ook in je directe omgeving… Maar toch merk je dat niet iedereen oprecht met wil praten maar dat nieuwsgierigheid zeker een plaats inneemt. Aan mij de keuze of ik ze voed of niet…. Dan zijn er mensen die je mijden…die weten niet zo goed wat ze met je aanmoeten. Ik vind dat eigenlijk ook goed…Want ik bepaal namelijk zelf wie ik informeer en wie niet. Dat is voor mij de prettigste wijze… Vandaag is het ook een dag van bezinning…mijn vader overleed na een heftig, maar relatief kort ziektebed,,,ik kan een keuze proberen te maken van hoe ver ik wil gaan, een euthenasie verklaring maken en wellicht wordt hij ingewilligd… Het lijkt erop door de openheid dat je eerder bezint over het hoe en wat…Nu nog relatief vrij van angsten , of wellicht het voort schuiven van als….

Eigenlijk zou iedereen nu eens na moeten denken wat hij of zij wil…en dit beschrijven of op z’n minst met zijn/haar omgeving bespreken…

Vandaag is het ook een dag om terug te gaan naar mijn jeugd, toen mijn vader nog leefden en te graven in mijn herinnering over de leuke zaken…en die waren er heel veel….want ik kan namelijk met veel respect aan hem terug denken. Ik kan hem niet goed voor de geest halen, maar foto;s helpen…en zijn levenszin voor mij was…Ga zingend , dansend en springend door het leven…en ook al spring ik niet meer, is dansen ook wat aangepast…ik zing nog steeds zoals ik gebekt ben 🙂 en probeer met een positieve blik mijn wereld te bezien….mooie man mijn vader!!!!!