laatste jaren veel heb ingeleverd dat moge duidelijk zijn. Dat mijn leven dusdanig is veranderd door de niercelcarcinoom met uitzaaiing en de daarop volgende operatie nieuwe ziekte heeft opgeleverd is ook een feit. Het zijn zaken die je overkomen. Nu heb ik een bloedhekel aan het woordje “strijden” tegen…ja tegen wat? Je hebt geluk als kanker je treft en het blijkt te genezen zijn, en de pech als het niet zo is. Bij de laatste zit ik. Maar ondanks een slechte prognose ben ik er nog steeds én kan ik zeker genieten van mijn leven. De ene keer intenser dan de andere keer.
Okay, “strijden tegen een ziekte” vind ik de stomste opmerking die er bestaat…maar dat wil niet zeggen dat je niks kan doen tegen je welbevinden of conditie. Toen ik geopereerd werd was ik in een zeer goede conditie en die wilde ik terug. Bij de fysiotherapeut (@fysiototaal in Waalwijk) zag ik een foldertje “OncoFYTaal”. Daarin stond geschreven dat je bijvoorbeeld na een operatie of tijdens een chemo kon sporten met lotgenoten onder een deskundige begeleiding. Dat het bewezen was dat je dan sneller weer op een gepaald niveau terug kon komen, en soms zelfs sneller zou herstellen.
Ik heb dat overlegd met mijn fysiotherapeut en kwam bij deze vrouwelijke fysiotherapeut terecht.
Squats, fietsen, lopen, buikspieroefeningen etc werd ingezet onder leiding van deze gespecialiseerde fysiotherapeut. En ondanks dat ik er doodop van was, bleef ik met volle inzet meedoen. Immers ik wilde weer zijn als voor de operatie. Na, ik geloof, 15 weken kon ik terug naar de sportschool waar ik altijd kwam. Helaas werd ik telkens ziek en zieker en vond de sportschoolhouder het ook wat spannend worden. De ziekte van Adisson die ik door de operatie cadeau kreeg heeft veel impact op mij. Dus ben ik weer terug gaan sporten bij haar.
Ze spoort me aan, maar wat nog belangrijker is, ze bewaakt mijn grenzen, ik denk altijd dat ik méér kan…met als gevolg kennismaken met de man met de hamer. Inmiddels is door het vele ziek zijn mijn conditie sterk verminderd, maar ik ben er van overtuigd dat als ik niet sport ik nu niet meer van mijn bed zou afkomen.
Sporten met lotgenoten heeft ook vele voordelen. Ieder sport met zijn of haar kunde, niveau en grenzen, je hoeft niks uit te leggen, en soms vinden er lotgenoten gesprekken in een ongedwongen sfeer plaats, maar heel vaak is er humor. De meeste verlaten na een aantal vooraf afgesproken weken met een goede conditie OncoFYTaal…missie geslaagd! Sommige mogen er wat langer overdoen, maar dat is niet de opzet. Ik zie de meeste met sprongen vooruitgaan! En met sommige heb ik een hele mooie vriendschap gesloten.
Levert sporten me nu alleen een betere conditie op, blijven mijn spieren het zo optimaal doen? Nee het levert véél meer op.
Vele kankerpatiënten weten wat vermoeidheid is, Toen ik nog gezond was kon ik wel eens, in mijn optiek, doodop zijn. Ik weet nu dat dit niet in verhouding staat met de vermoeidheid die ik nu ervaar. Ook als ik moe ben ga ik, als het kan, 2 keer per week sporten. En dan kom ik weer doodop thuis met een hele andere vermoeidheid… en die vermoeidheid voelt zo goed! Daarnaast heb ik altijd een goed gevoel na het sporten, soms zelfs trots! Bij sporten worden diverse stofjes in je hersenen aangemaakt zoals endorfine die zorgt dat je je gelukzalig kan voelen en de pijn verminderd. Maar ook het gelukshormoon Serotonine en Dopamine die stof motiveert je en maakt je blij en geeft een gevoel van beloning. Daar alleen zou je het voor moeten doen…maar daarnaast maakt dat ik bij OncoFYTaal mijn hoofd leeg maak en er weer ruimte is voor humor en creatieve gedachten.
Heb ik altijd zin? Nee hoor zo’n schoolvoorbeeld ben ik nu ook weer niet. Ik ga soms met frisse tegenzin naar toe, maar ga wel. Het helpt ook wel dat de fysiotherapeut een gezellig mens is, deskundig en soms bloedserieus maar vaak word ik vrolijk van haar en van de medesporters.
Ik heb géén sportief uiterlijk, sterker nog door alle medicatie en vocht ben ik meer dan gevuld. Mijn oncoloog zei me dat ziek zijn topsport is, nou ja in mijn lijf passen makkelijk 2 atleten!🤭 en ook daar hoef ik me bij OncoFYTaal niet voor te schamen….ik ben blij dat het er is.
Margriet van Loon
Augustus 2018
Margriet's Blogs 
Geef een reactie