NL doet!

Lunch?
Ik rij de Jan de Rooijstraat in ( Waalwijk) en het is er bommetje vol. Veel mensen die in het centrum werken plaatsen hun auto daar gratis. Ik rij naar huisnummer 15, ook daar is de oprit vol. De auto die voor me reed zet haar auto ook nog half vóór de oprit… waarschijnlijk gedacht…” IK heb plaats”
Ik pak mijn telefoon ( foei foei) en bel handsfree naar degene waar ik zou gaan lunchen “ sorry ik kan niet parkeren, dus gaat de lunch voorbij”. Maar mijn lunchafspraak was snel, heel snel…”nee kom maar hierheen we maken plaats.”
Ik rij er naar toe en 2 vrouwen waren druk met het wegzetten van fietsen. De auto staat nog steeds in de weg maar met MIJN enorme goede stuurmanskunst ( whahahaa) zet ik de auto op de vrijgemaakte plaats. Bij binnenkomst was het druk, ik was niet de enige gast… mijn sonde pomp bleef maar piepen en ineens werd ik door een DD-er ( Dinsdagochtend Dame) bij de arm gegrepen en werd er mij toegeroepen “ zitten”. Zo braaf als ik ben ging ik met een piepende pomp zitten…

Een hele mooie jonge dame vroeg of ik water met een smaakje lustte. Zeker wel, ik nam die met sinaasappel en citroen!
Voordat ik het wist zette een jongedame een groene soep voor me neer. Een volwassen dame vroeg of ik misschien ietsepietsie minder wilde…JAAAAAA heel graag.
Het gokken was begonnen, courgette, met spinazie? Wat het ook was het was zalig. En samen met stokbrood met kruidendokter was het compleet.

Voor het geval we uitgehongerd waren kregen we de volgende gang , een broodje hamburger met flinke stukken ui er in…ook al heerlijk. Omdat het gastteam dacht dat we reuze honger hadden werden er leuke glazen schalen ( ja DD-ers onze schalen waren zó leuk dat ze erbij gekocht hebben) gevuld met wraps, sandwiches, Turksbrood , gevuld ei, quiche en wat nog meer neergezet.

Nu is eten voor mij nog steeds een uitdaging dus na een beetje soep, de eigengemaakte hamburger (het brood maar laten liggen) een gevuld eitje, 2 stukjes zalmwraps was het voor mij méér dan genoeg. De rest van de aanwezigen hebben echt hun best gedaan om alles op te eten…maar helaas mislukt.

Op het einde kwamen spies met versfruit, dus geen gelach over de druiven dit jaar, die er wel mooi tussen zaten, maar ik heb het op de schaal laten liggen…

Tijdens het eten waren er geanimeerde gesprekken en werd er volop gelachen… een groepje jongeren waren er als razende reporters erop uit gestuurd. Ze hadden een reeks van vragen… de eerste was…” vindt u het leuk hier?” Vol enthousiasme kon ik positief antwoorden. Ze dachten nog even na, maar dit waren de vragen. Weten jullie waar we zijn? Vroeg ik…en een beetje blozend moesten ze zeggen… “ nee eigenlijk niet”

Ik leg uit waar ze zijn en direct kwam de vraag of we hier ook sliepen… het was geen rare vraag, vele mensen denken dat maar ik kon vertellen dat ik gelukkig weer naar huis ging na de lunch!
Tja mensen, in @InloophuisToon komen mensen met kanker of mensen die geconfronteerd zijn met kanker in hun omgeving..en vandaag was er een lunch in het kader van Nederland Doet! De jongeren van de scholengemeenschap Walewyc verzorgde samen met een aantal vrijwilligers de méér dan geslaagde lunch! Dank allemaal!