Held op sokken
Manu, mijn nieuw maatje sinds eind januari is bijzonder lief en stoer. Ze is graag buiten en enkele weken geleden heeft ze kennis gemaakt met “ het draadje” ( zwakstroom). En sindsdien geen pogingen meer gedaan om op de schutting te klimmen…nee ze houdt het voor gezien
Manu is stapelgek op het buurmeisje en op eten…maar zelfs als het buurmeisje er is kiest ze voor eten.
Ik wil niet dat Manu in de nacht in de tuin is, dit is een soort zelfbescherming voor MIJ. In de nachten komen de muisjes uit hun holletjes en ik moet er niet aan denken dat ik van haar zo’n cadeautje krijg…dus ik fluit “ons” deuntje en ritsel met een zakje met eten…meestal staat ze binnen enkele seconden bij haar etensbakje.
Alleen vanavond niet…ik kon fluiten en roepen wat ik wilde…geen Manu. Was ze nu toch de tuin uit gegaan..heeft ze het draadje weerstaan?…ik roep, fluit ons deuntje en rammel met het zakje eten…geen Manu.
Ik doe het licht aan onder de overkapping en loer met arendsogen mijn tuin(tje) rond maar geen Manu…lichte paniek borrelt naar boven…tot ik geritsel hoor en ik twee grote ogen uit de druif zie komen….ze zat bovenop de pergola en kon er niet meer vanaf…een benepen miauwtje ontsnapte uit haar keeltje. Met gevaar voor eigen leven pak ik de trap en redt Manu uit de druif…hard spinnend heb ik haar vast en komen we beide heel op de aardbodem aan..ik zet haar op de grond en ze rent naar binnen, linea recta op haar etensbakje af,,,
Nu ligt ze haar stoere daad in een droom te verwerken….morgen toch even haar nageltjes knippen ,,,,denk ik,,,alleen zo’n held ben ik nou ook weer niet.
Margriet
20 juni 2018

Altijd weer heb je leuke verhalen lieve Margriet. Ook dit schrijven kan je helpen. Knuffels.
LikeLike
Haha, die Manu. Ze houdt jou wel bezig in ieder geval
LikeLike