Tag: #Gem_Waalwijk

Democratie? participatie?

Soms zie ik door het bomen het bos niet meer. zeker als het gaat om (semi)overheid die contact wil met de burger of zoals men populair zegt de kloof wil dichten. Ik moet eerlijk zeggen dat zowel op landelijk als gemeentelijk niveau ik niet echt blij wordt hoe de individuen in de politieke sector met elkaar omgaan. Dat ze een voorbeeld functie hebben en zo ook met hun gedrag de samenleving beïnvloeden lijkt ze niet te deren. Vraag me überhaupt af of ze er zijn voor hun achterban of voor zichzelf. Je moet een (bij)baantje in de raad of kamer en regering toch echt ambiëren. Lijkt mij dat het zelfs leuk moet zijn om je motivatie vast te houden. Maar ik zie juist politici die verzuurd zijn, grof in de mond en beledigend naar elkaar toe. Afgelopen week keek ik WNL op zondag een verkiezingsdebat. Moet zeggen dat GL en CDA nog enigszins genuanceerd en correct gedrag vertoonde, dat kon ik van vele andere niet zeggen. Zeker Ja21 en de PVV waren ronduit onbeschoft en bezig hun gram te halen. De een was bozig de ander hautain.

Ook in de raad van Waalwijk zie ik dat gedrag. Sommige blijven correct alhoewel ze soms zich laten verleiden. Maar er zijn er bij die, via de burgemeester, gewoon beledigend zijn. Er wordt gesproken dat de coalitie geld verkwanseld en niet aan de achterban denkt, terwijl men zelf schriftelijke vragen stelt waardoor zeker1 of 2 ambtenaren aan het werk gehouden worden, hoezo is dat geen gemeenschapsgeld? Het schijnt dat de raad al langere tijd probeert het tij te keren en zoals een van de raadsleden zei, spreek me er niet van ik heb er de broek van vol. Dus wat hem betreft hoeft het niet meer. Nu heb ik altijd geleerd dat het de toon is die de muziek maakt. Misschien moeten ze zingend gaan debatteren maar ik ben bang dat het een kakofonie van diverse stijlen wordt, kerkelijk engelengezang zal het in ieder geval niet zijn.

Nu komt er in onze wijk vergunningen parkeren. Niet dat de wijk er over bevraagd is want ik weet van niets. Nee de raad heeft dat in hun wijsheid besloten na het klagen van een aantal mensen. DE klagers worden weer gehoord denk ik dan. Een heel stuk in het Brabants dagblad want de wijk heeft last van het parkeren van winkelend publiek. Maar dat is helemaal de issue niet, het personeel van het centrum parkeert overdag hier omdat het gratis is. Nu verplaats je met het vergunningsstelsel het probleem, maar oké wellicht iets voor te zeggen. Maar is er wel eens iemand geweest die een onderzoek gedaan heeft naar het parkeren in deze wijk? Waarschijnlijk niet want dan komt eruit dat er gewoon teveel auto’s zijn ten opzichte van het aantal parkeerplaatsen. En is het probleem het grootst in de avonduren en de weekenden.

Maar goed we willen dat de bewoner mee gaat praten want dat is belangrijk om draagvlak te krijgen, toch? Maar de beslissing is al gevallen…. dus de inspraak richt zich nu op waar de bordjes voor het vergunning parkeren moeten komen te staan… dát verstaan ze dus onder democratie of participeren of hoe je het wil noemen. Persoonlijk vind ik het een kluif om de bewoners stil te houden.

En dan vragen we ons telkens af hoe het komt dat politiek, “de” gemeente, “de” regering, kabinet etc maar geen aansluiting krijgen met de burger. Nu hoor ik je zeggen, de mensen zijn toch gekozen die dit beslissen? Klopt helemaal mee eens, helaas zijn na de verkiezingen de beloftes grotendeels verdwenen én lijkt het erop dat mensen op persoonlijke titel zitten…. In ieder geval ben ik het vertrouwen aardig kwijt en ga ik 15 maart niet stemmen…ik heb namelijk compleet geen idee wat er met mijn stem gedaan wordt…helaas. Wellicht kom ik na de verkiezingen tot inkeer voor de volgende verkiezingen….

Margriet

28 februari 2023

0

Spannend verhaal of geluk.

9 jaar geleden kreeg ik enorme buikpijn, koliek aanvallen. Naar de huisarts en die verdacht mij van nierstenen. De dag erna kreeg ik een echo waarop de radioloog zomaar uit het niets zei, ik zie twee grote tumoren, de huisarts zal contact met u opnemen.Sterkte.  Ik weet dat ik nog dacht, och jee dat kan natuurlijk ook. Ik fietste naar huis in vertwijfeling allerlei gedachtes gingen in mijn hoofd om. Thuis gekomen belde de huisarts al, ziet er slecht uit Margriet, een tumor in de linker nier en een in de rechter bijnier.  Ik vroeg wat ik moest doen, niets zei hij ik ga alles regelen. Voor ik het wist zat ik bij een uroloog, werd er een scan gemaakt en een dag later wist ik het al. Een tumor van 11 cm in de linker nier en een van 9,5 cm in mijn rechter bijnier. Ze gaf me allerlei info maar ik zou er niets meer van kunnen zeggen, ik was misselijk had het gevoel dat ik ging flauwvallen. De uroloog nodigde me weer uit voor een blaasonderzoek en voor het vervolg en maakte direct een afspraak met een oncoloog. Binnen 8 dagen wist ik dat mijn leven zou eindigen. 

De oncoloog was daar duidelijk in. Niercelkanker met uitzaaiing (dat was inmiddels vastgesteld na een punctie) is altijd levensbeëindigend. Het was nog even de vraag of het heldercellig of donkercellig was. Heldercellig prognose; half jaar tot een jaar misschien 1,5 jaar, donkercellig een kwestie van weken.

Na 3 dagen werd het duidelijk dat het heldercellig was en was ik daar blij mee. 11 dagen daarvoor wist ik niet eens dat ik kanker had. De oncoloog was ook van meet af aan duidelijk, ik denk niet dat de urologen u gaan opereren, de tumoren zijn groot en zitten in weerszijde van uw lichaam. Maar tegen alle verwachtingen in werd ik tóch geopereerd en kocht daar tijd mee. De prognose was een stuk beter. 10% leeft nog na 5 jaar de eerste 2 jaar gaan de meeste dood.  Ik was pas 57 jaar.

Mijn oudste broer, degene die heel het proces met mij meegaat en mij ondersteund zei op mijn 60 ste verjaardag, op naar de 65 jaar, wat vond ik dat voorbarig, ik dacht nog in een half jaar of jaar vooruit.

Maar 1,5 jaar geleden vierde ik groots mijn 65 jaar, de Corona had het allemaal wel iets veranderd maar in september zat ik met mijn naasten in het prachtige familiehuis in  de Ardennen. Heerlijk weer en een geweldig weekend gehad. (De vraag van de “klein”kinderen, kan dat niet elk jaar oma?) Nu kwam de volgende vraag, ga ik nog gebruik maken van mijn pensioen? En ja hoor, 9 november aanstaande gaat officieel mijn pensioen leeftijd in. Ik ga het vieren met mijn familie.

9 jaar na mijn doodvonnis ben ik er nog, geniet ik elk moment, nou ja bijna elk moment van het leven. Ja ik heb veel ingeleverd, ben extreem dik geworden door onder andere medicatie, gebruik een rolstoel, scootmobiel, traplift  eet voornamelijk veel pillen en heb een sonde en nog meer van dat gedoe, ben veel aan huis gekluisterd maar heb nog genoeg om voor te leven. ik geniet van van alles om mij heen, mijn familie, vrienden buren etc.

Ik ben sociaal actief voor bijvoorbeeld de clientenraad van het ETZ, het Wijzpanel waar we aan de gemeente gevraagd en ongevraagd advies geven, word ik nog steeds uitgenodigd op AVANS om als ervaringsdeskundige te proberen wat bij te brengen aan toekomstige zorgverleners.  Beoordeel ik samen met andere via de patiëntenfederatie subsidieaanvragen voor onderzoek op het gebied van participatie. En zo meer van die klusjes. Teken ik nog steeds en schrijf ik blogs met geregelde onregelmatigheid. Kortom ik leef! 

Ondanks dat mijn leven niet verloopt zoals ik het gewenst zou hebben kan ik er prima mee leven, ben ik me terdege van bewust dat ik een zondagskind ben. Je moet toch wel heel veel geluk hebben om na zo’n vonnis er zomaar nog te zijn!

Mijn ziek-zijn heeft me veel geleerd, de waarden van het leven. Ik geniet van het kleine, mijn familie, vrienden, de (niet zoveel meer) uitjes, de dagen in de Ardennen, de natuur, ik kan nu al niet wachten tot het voorjaar begint, ik ben wel een buitenmens,

Ik heb eigenlijk niet zoveel wensen meer, ik wil graag leven en als het kan zo lang mogelijk.  Ik kan wel concluderen dat ik gelukkig ben! Mijn volgende doel? Lijkt me toch wel heel bijzonder om mijn 70 levensjaar aan te tikken.

Wat is jouw doel in het leven?

Margriet

8 november 2022

6

Armoede, het blijft me bezig houden

Heel mijn leven heb ik mij ingezet voor mensen die het wat minder makkelijk hadden. Soms financieel maar ook heel vaak omdat ze de competenties missen om hun leven optimaal in te richten. Ik heb mijzelf dan ook altijd gelukkig geprijsd niet in hun schoenen te staan.

Armoede heeft vele vormen en ik zie dat de tweedeling in onze samenleving groter en groter wordt. De huidige energie crisis, de enorme stijging van de boodschappen raakt de onderkant van onze maatschappij het hardst. Nu zelfs de mensen met een modaal inkomen. Maar nog steeds raakt degene met het minst het hardst. We hebben onze mond vol van gezonde voeding maar heffen flink wat belasting hierop, ze maken meer gebruik van het zorgstelsel, hoe zou het toch komen? En zouden minder moeten roken, dat is ook onbetaalbaar, ze zouden meer moeten sporten, ook dat is niet echt goedkoop. Ze zouden hun prioriteiten anders moeten leggen …. Ze zouden.

Maar staan we echt wel eens stil bij het feit waarom juist deze mensen een ongezonde levensstijl hebben? Staan we werkelijk wel eens stil waarom voedselbanken in ons rijke land noodzakelijk zijn en het beroep daarop zal zeker groter worden.  Dat komt, heel simpel, doordat de rijker rijker worden en de armen armer… Wat we ooit een mooi systeem vonden, de rijkere dragen meer af dan de armen en zo houden we wat mogelijkheden…is al lang niet meer. De meeste regels die dit kabinet de laatste jaren gemaakt heeft daar profiteren de rijken het meeste van. Diverse belasting voordelen wordt het meest door de rijken van geprofiteerd…Kijk naar de energieoplossing, vermindering van belasting op de benzine…maar wie rijdt er nu het meest? Niet Jan met de Pet die een klein autootje voor de deur heeft staan…die laat hem zo veel mogelijk staan, terwijl de ander er mee naar de sportschool rijdt bij wijze van spreken.  Overigens vangt de overheid momenteel ook aardig wat belasting op bijvoorbeeld de benzine, het tijdelijke kwartje van Kok is er nog steeds. Het huidige kabinet is niet in staat het tij te keren door hun eigen beleid.  Shell maakt enorme winsten maar we belasten ze minimaal. Etc etc. Je kunt er zelf vast nog een paar bedenken.

Onlangs kwam er uit een onderzoek dat de laaggeletterdheid toeneemt in Nederland. Men gaat uit van maar liefst 2,5 / 3  miljoen Nederlandsers die laaggeletterd zijn en het neemt jaarlijks toe. De grootste groep laaggeletterden bestaat uit (45%) ouderen met een Nederlandse achtergrond en een middelbaar opleidingsniveau (CBS). Ze zijn in verhouding vaker werkeloos, ook in deze tijd, ze vinden het moeilijk een sollicitatiebrief te schrijven en als ze een baan hebben is het lastig  deze te behouden. Ze hebben meer problemen met hun gezondheid. Bijvoorbeeld het lezen van een bijsluiter is moeilijk waardoor medicatie verkeerd gebruikt wordt etc.

Niet alleen de laaggeletterden lopen tegen dingen aan ook een groep mensen die niet digitaal vaardig zijn of de competentie missen. Men gaat ervan uit dat 30% van de mensen niet leerbaar (meer) zijn. Dit zijn overigens niet alleen oudere mensen maar ook mensen met een laag IQ niveau.

Nu is er in deze tijd door krapte op de arbeidsmarkt Jan en Alleman aan het zoeken naar oplossingen. Die zitten momenteel niet in het aanvullen van de handen die te kort zijn. Dus zijn we genoodzaakt verder te kijken. Momenteel wordt met name digitalisering als één van de oplossingen gezien. Ook in de Gezondheidszorg. De ziekenhuizen kampen met enorm te kort aan arbeidscapaciteit en zoekt het in digitalisering en afstoten van taken naar bijvoorbeeld andere organisaties zoals huisartsen en wijkverpleging. Maar ook die hebben op hun beurt een veel te vol bord en te weinig arbeidscapaciteit dus die kijken ook rond, juist ja digitalisering en afstoten van taken naar andere…het beroep op de Mantelzorger wordt groter en groter, en daar hebben we ook van gelezen dat vele overbelast zijn. We verschuiven het probleem. 

Is digitalisering nu echt zo erg zou je zeggen?

Nee zeker niet voor ongeveer 70% van de mensen is het geen probleem. Die zijn digitaal vaardig of zijn leerbaar, iets minder dan  6.000.000 mensen kunnen niet meedoen en dat is toch wel schrikken. Bijna 1/3 van de Nederlandse inwoner kan niet mee in de huidige veranderingen of de veranderingen die op stapel staan. Wat gaan we daarmee doen? Het lijkt wéér een vorm van armoede en treft grotendeels de groep die al eerder besproken is…de mensen met een klein inkomen. 

Ik maak me daar echt zorgen over. Het mooie aan Nederland vond ik dat we voor elkaar zorgden, de laatste decennia  zie je een verschuiving naar Ik eerst en dan de rest…Niet alleen bij de rijken hoor, ook de armen denken zo. Treurige conclusie toch?

Nu ben ik mijn hoofd aan het breken hoe het anders zou kunnen.wat is eerlijker… In ieder geval moeten de rijker niet rijker worden en de armen juist wat rijker en dat klinkt met de huidige problematiek toch wel heel gek…… Heb jij een oplossing?

Margriet

29 augustus 2022

2

We voldoen aan de wettelijke verplichtingen.

als je een rookmelder niet hoort…

Ja hoor, ik heb eindelijk een antwoord van de wooncorporatie. Ik had ze gevraagd of er een beleid was als het gaat over het niet horen van de rookmelder. Ik las in de krant dat dit 30% was, en dat ook goed horende mensen hier last van hebben. Nu lees ik bij het nazoeken dat ongeveer de helft van de mensen (ook kinderen) niet wakker wordt van een rookmelder. Dit omdat het hoge tonen zijn.

Nu ben ik zoals je weet slechthorend maar met hoortoestellen komt dat allemaal wel goed maar of ik wakker word van een rookmelder? Ik denk het niet, als ik mijn hoortoestellen uit doe weet ik hoe slecht ik hoor. Als de tv nog aanstaat kan ik er geen kaas van maken. Maar na weken wachten kreeg ik eindelijk een antwoord. Ze hebben denk ik lang moeten broeden op dit antwoord gezien de tijd die overheen ging. Maar goed een antwoord is een antwoord…

“Geachte mevrouw van Loon,

Graag wil ik reageren op u vraag hoe het zit met rookmelders voor slecht horende.

Een wooncorporatie (de naam even weggehaald) is wettelijk verplicht om rookmelders te plaatsen volgens de aangegeven norm, en hoeft hierbij geen rekening te houden met aanpassingen.

Voor aanpassingen moet u bij de gemeente zijn voor de wet maatschappelijke ondersteuning ( WMO).

Hier kunt u een aanvraag indienen.

Ik hoop u hiermee voldoende te hebben ingelicht.

Xxxxxx xxxx

Opzichter planmatig onderhoud”

Nou, daar kan je het dus mee doen. Wettelijk verplicht dus geen probleem voor deze. Ik ben weer eens aan het zoeken gegaan. Nu lees ik hier dat onze overheid ook boter op zijn hoofd heeft, die wisten al jaren dat de helft van de mensen deze rookmelders niet hoort als ze slapen.

We hebben dus te maken met schijnveiligheid en jagen iedereen op kosten. Als je dat artikel wil lezen klik van op deze link

Nu sturen ze je door naar de WMO van de gemeente maar die gaat er niet over, daarvoor moet je bij je zorgverzekering zijn. Maar nu ben ik slechthorend en heb een verlies genoeg om in aanmerking te komen voor aanpassingen, maar het gaat dus ook om de “ goed horende” personen.. die nog geen hoortoestel hebben maar de hoge tonen wat minder horen of zo vast slapen dat ze er überhaupt niet wakker van worden. En dan te weten dat er rookmelders zijn op een andere frequentie die meer mensen horen…

Waar zijn we toch allemaal mee bezig, ik vond het een goed idee om overal rookmelders te hebben, zeker als de brandweer daarbij meldt dat dit slachtoffers gaat schelen, maar dan moet je het dus wel horen. 

Ik vind het treurig om te vernemen dat de overheid dit al wist en het toch verplicht stelt (in ieder geval hoort de helft van de mensen het wél, dus die zijn gered. Maar dat een sociale wooncorporatie zonder blikken en blozen zich hier achter verschuilt en eigenlijk dan nog de verkeerde informatie geeft (WMO)…. Dat vind ik echt treurig en een gevalletje, boter op je hoofd. Dan kunnen ze zeggen als mensen overlijden bij brand…de rookmelders deden het wél..chapeau!!!

Heb jij al getest en weet jij of je er wakker van gaat worden?

Margriet

17 augustus 2022

8

Oud….of ouder worden of gewoon slechthorend?

Het houdt de gemoederen bezig, in ieder geval die van mij. Dinsdag las ik dat veel slechthorende de nieuwe rookmelders niet horen omdat het een hoog frequentie heeft. Nu ben ik mijn hele leven al slechthorend, en ja het wordt er niet beter op. Maar met hoortoestellen houd ik me fier staande in de goed horende wereld. Dus vroeg ik mijzelf af of ik die nieuwe brandmelders die hier door de verhuurder zijn gehangen kan horen. Want zonder hoortoestellen ben ik echt een ramp. Ik slaap wegens omstandigheden in de kamer en kan de vaatwasser gewoon aanzetten, zonder hoortoestellen hoor ik hem echt niet…weet natuurlijk helemaal niet of dat ding veel kabaal maakt.Misschien herken je dit: de auto motor hoor ik ook niet, ik kijk of de lichtjes uit zijn…en dan heb ik echt wel mijn hoortoestellen in…heb ik nu een auto met een zacht geluid van de motor of ligt het aan mij? 

Ik weet nog van mijn rijlessen, heel lang geleden dat ik de auto startte terwijl hij al liep, dat kabaal hoorde ik wel en de instructeur keek me dan heel boos aan. (en dat is me meer dan eens overkomen)Van de week reed ik in Utrecht en was de motor schijnbaar afgeslagen bij een stoplicht, ik geef gas, de auto doet het niet en ik zie allerlei lichtjes branden, dus snel gestart…volgens mij was ik zo snel dat niemand het door had.(wens van de gedachten?)

Maar terug naar de brandmelders. Voorheen hing er op de 1e verdieping een melder gekoppeld aan de elektriciteit maar dat mag niet meer, als die af ging hoorde ik dat met hoortoestellen zeker, en ik verwachtte ook dat ik die zou horen als ik zou slapen…ik sliep altijd boven met mijn slaapkamer deur open en eht groot is het hier niet. Nu hangen ze hier in de hal, op de eerste verdieping en op zolder (waar ik niet meer kom). 

Dus dacht ik ga ze even testen de nieuwe melders, maar dat kan ik helemaal niet, ik kan er niet bij. Nu zit ik thuis op een trippelstoel want lopen gaat niet meer zo geweldig, dus is het géén goed idee om op een trap te gaan staan en de testknop in te drukken of de knop om hem uit te zetten. Trouwens je kan de melder koppelen aan je smartphone maar dan moet je dat ding ook aanraken om hem te kunnen koppelen (???) . Dus bedacht ik me om de verhuurder om raad te vragen, immers zal ik niet de enige zijn. 

Beste lezer,

Ik lees alle perikelen over de rookmelders in de krant. Nu ben ik slechthorend en vraag me dus af of ik wakker zou worden van een alarm? Ik zal niet de enige slechthorende (of zelfs dove) zijn die van u een woning huurt. Is er een beleid ontwikkeld voor deze doelgroep met betrekking tot de rookmelders? 

Ik wacht uw antwoord af…

Krijg ik als antwoord:

Beste mevrouw van Loon,

Hartelijk dank voor uw bericht. Hierin vraagt u of er is nagedacht over rookmelders voor slechthorende.    Ik heb uw vraag doorgestuurd naar onze seniorenconsulenten. Zij zullen nakijken wat de eventuele mogelijkheden zijn en u per mail antwoord geven.    

Vragen?   

Heeft u nog vragen? Stel ze gerust, wij helpen u graag.   

Heel fijn dat ze me dat per mail gaan antwoorden. Daar ben ik blij mee, maar waarom dat het bij de seniorenconsulenten wordt gelegd is mij een raadsel. Ja ik heb de leeftijd maar heel eerlijk heb ik mijn leeftijd niet gemeld, maar misschien ben ik daar bekend :-). Maar hoe moet dat nu met al die slechthorende mensen die nog niet boven de 65 jaar zijn? Vallen die allemaal onder een seniorenconsulent? Ik ben mijn hele leven al slechthorend en zie dat vaak niet als een probleem hoor…ik weet niet beter. Maar owee wat voel ik me nu oud….. de werkelijkheid dringt langzaam tot mij door….auw.

Margriet

7 juli 2022

4

De zorg in de knel?

Afgelopen week mocht ik op een MBO opleiding als ervaringsdeskundige komen vertellen over onder andere de ziekte van Addison (googelen). De groep was er die dag voor het laatst, de meeste hadden hun opdrachten afgerond en zitten nu te wachten op hun diploma. Ik vind het leuk om te doen. Een soort win-win situatie. Ik leer van hun, en hopelijk ook zij van mij. Ik werk ook graag samen met AVANS en lever daar ook graag mijn bijdrage als ervaringsdeskundige. Kan dan wel niets meer beteken voor de arbeidsmarkt (bijna met pensioen maar ook al 8 jaar in de WIA) ik kan me nog wél nuttig maken. Immers ben ik lichamelijk ziek en niet in mijn hoofd. Dus blijf ik op diverse fronten als vrijwilliger actief. Tegenwoordig wel veel zorg georiënteerd. En die staan voor een enorme uitdaging.

We horen overal dat er tekort aan arbeidskrachten is. Dit is natuurlijk niet alleen door Corona gekomen, 25 jaar geleden was het al heel duidelijk dat de arbeidspiramide zou omdraaien, steeds minder mensen werken en een steeds grotere groep senioren leven langer. Toen werd er nog ingezet dat robots van alles zou overnemen maar dat is niet helemaal uitgekomen.

Nu spelen er natuurlijk nog veel meer factoren, bijvoorbeeld is de zorg zwaar overbelast en haken steeds meer mensen af en zoeken een andere uitdaging. Financieel is het ook nog steeds niet erg in orde met de salarissen. Tja zeggen we dan…we moeten de zorg betaalbaar houden. Laatst hoorde ik (ben tegenwoordig lid van de cliëntenraad van het ETZ) de mogelijke plannen voor de toekomst. Hoe hou je de zorg betaalbaar, hoe zorg je voor voldoende bekwaam personeel etc. En van alles wat er speelt word je niet echt vrolijk. Allerlei instanties op plaatselijk regionaal en landelijk niveau denken na over “ hoe hou je de zorg betaalbaar”. Ik hoor allerlei scenario’s voorbij komen, zelden hoor ik daarbij dat onze handen aan bed beter beloond zouden moeten worden… We hebben wat afgeklapt in de eerste corona golf om ze vervolgens weer uit te foeteren omdat er regels kwamen voor bezoek etc. En daar zit voor mij dan ook één van de uitdagingen. We kunnen zeker van alles bedenken om de zorg betaalbaar te houden, maar dan mogen we óók verwachten dat de gebruiker zelf ook een aanpassing ondergaat.

  • Een patiënt wil het ziekenhuis niet verlaten omdat de thuiszorg pas in de vroege middag kans ziet haar te wassen. (Uiteraard ging het ziekenhuis niet op haar eis in)
  • Patiënt eist van de fysiotherapeut wat massage want ze heeft nog recht op 4 behandelingen. Aanleiding of klacht zijn er niet (fysiotherapeut laat haar hard sporten in de oefenruimte patiënt komt niet meer terug )
  • Thuisverpleging wil de inzet afbouwen omdat de patiënt in staat is om zelf dit over te nemen. Familie vinden dit niet nodig en eisen voortzetting van de zorg.
  • Thuisverpleging adviseert een ergotherapeut in te zetten zodat de patiënt zelfstandiger wordt en minder zorg nodig heeft, patiënt geeft aan daar niet aan mee te willen werken.
  • Op de SEH staat een man te gillen omdat zijn vrouw NU geholpen moet worden, mevrouw heeft haar pols gebroken. Personeel geeft aan dat er momenteel ernstige zieken eerst zorg nodig hebben, de beveiliging moet ingrijpen
  • Man in wachtkamer wordt naar zijn idee te laat geholpen en dreigt van alles…

En zo kunnen we doorgaan. Ik hoor het ook vaak terug van de gemeente waar de WMO, Jeugdzorg etc onder valt. “ ik heb recht op…….” Maar ook daar zijn personeelstekorten.(niet alleen bij de gemeente maar ook bij de uitvoeringsinstanties)  Bij de verandering van de eigen bijdrage van afhankelijk van je vermogen naar 19.00 per maand werd er een enorm beroep gedaan op de thuishulpen… ik heb er namelijk recht op. Mensen adviseren elkaar het huis niet te te stoffen en alles erger te maken zodat er wél hulp moet komen . Je zou de beoordelaar maar zijn…

Ik ben van mening dat als je werkelijk wat nodig hebt we zeker moeten kijken hoe het geregeld kan worden met professionals en andere mogelijkheden, maar ook dat degene die hulp vraagt beseft dat het geen recht is. Je hebt ook recht op een blindendarm operatie of als je huis afbrand dat de verzekering je helpt… maar dan ga je toch niet je huis in de fik steken?

Dus, we moeten niet alleen inzetten op allerlei ideeën om de zorg betaalbaar te houden, we mogen ook veranderd gedrag zien van de gebruiker. Het mag niet zo zijn dat degene die het hardst gilt en dreigt het meeste krijgt en daar gaan we langzamerhand steeds meer naar toe.

Ik merk dat ik nog steeds van eerlijkheid duurt het langst ben, maar weet ook dat dit helaas niet meer waar is. Ik ben ook nog steeds van communiceren met elkaar en dat dreigen en al het andere geen goed idee is. Toch krijgt de dreiger en de schreeuwer meer en meer wat hij of zij wil hebben. Als we dat willen veranderen moeten we toch echt aan de bak. Elkaar proberen aan te spreken of net als ik aan de bel trekken in de hoop dat een ander dit ook naar buiten brengt. Je mag deze blog dan ook zeker delen. Laten we een maatschappij maken waar normaal gedrag beloond wordt en agressief en asociaal gedrag niet getolereerd wordt…waar gezond verstand en begrip boven “ ik heb recht op…”

Ik heb gesproken

Margriet

23 juni 2021

1

Het is soms echt komisch, of zelfs hilarisch.

Ik ben vanaf geboorte slechthorend, vroeger gaven ze niet zo snel hoortoestellen omdat men van mening was dat daardoor de oren lui zouden worden. Overigens was ik al 7 jaar voor men echt ontdekte dat ik slechthorend was, van te voren was ik gewoon lui. Als enig meisje tussen 4 broers noemde ze dat ook gauw verwend. Dat je dan als kind veel mist en ook je ontwikkeling anders verloopt was toen nog niet bekend (ik ben van 1956).

Ikzelf heb nooit een probleem gemaakt van mijn slechthorendheid. Ik wist immers niet beter. Wel heb ik de fases doorlopen die alle boeken beschrijven van achterdochtig “ ze fluisteren over mij” tot “ik hoor er niet bij”. Maar al dat is gewoon overgegaan. 

Ik kan mijn eerste hoortoestellen nog herinneren, een wereld ging open. Toen versterkte die dingen alles nog, intussen zijn ze behoorlijk geavanceerd. Maar echt goed horen mét een of twee hoortoestellen is bijna niet mogelijk. Dit in tegenstelling tot een bril. Ik erger me dan ook dood dat er reclames zijn die  zeggen dat je alles verstaat ook in een rumoerige omgeving…. Vraag me altijd af of zo’n audiciën / acteur echt wel weet wat het inhoudt om slechthorend te zijn.

Slechthorend zijn geeft ook vele voordelen. Zo kon ik prima examens maken, zette die dingen gewoon uit, mezelf concentreren of slapen terwijl het feest nog volop aan de gang was? geen probleem. Pas op latere leeftijd begreep ik dat vermoeidheid door slechthorendheid erbij hoorde. Ik was echt al volwassen toen ik die link legde. Maar veel aandacht gaf ik er niet aan. Vanaf mijn 18de kreeg ik last van tinnitus, dát had echt impact op mijn leven. Daar hoort ook vermoeidheid bij. Later, veel later word ik chronisch ziek en daar word je dus ook moe van… driedubbel gezegd dus.

Mijn televisie en muziek staat wat harder als bij andere, maar mijn buren zijn of ook slechthorend of de huizen zijn goed geïsoleerd maar ze zeggen dat ze me niet horen….(of ze zijn gewoon superlief!) ze vragen ook altijd of ik hun hoor….ik moet dan wat grinniken …nee dus.

Vandaag stond deze tekening op de site van www.stichtingHoormij.nl en dat bracht me bij dit onderwerp. Deze tekening geeft een beeld van hoe het gaat, wat versta je nu eigenlijk? Ik denk dat ik niks onzinnigs zeg als ik zeg dat elke slechthorende veel gokt. Niet bewust maar onbewust, je vult gewoon in. En dat gaat soms mis en ontstaat er meestal een hilarisch of lachwekkend moment, en heel soms is het gênant. Een audioloog zei ooit tegen me, je bent echt een gokker, ik zie het aan je gezicht maar je gokt vaak goed. Je krijgt bij een test dan woordjes te horen die je moet nazeggen. En dat gaat dus schijnbaar vaak goed, terwijl het audiogram iets heel anders laat zien. Soms zeggen mensen ook tegen mij, je merkt niet dat je slechthorend bent…en ik vind dat dus echt een compliment. Maar de eerlijkheid gebied me om te zeggen dat het me niet altijd interesseert wat iemand verteld. Een stukje is voldoende en als het me niet boeit kijk ik schijnbaar interessant. (Of ik maak het verhaal in mijn hoofd compleet) Dit in tegenstelling tot mijn puberteit want toen wilde ik juist alles verstaan. Hoe ouder hoe wijzer denk ik dan maar. Nu spreek ik ook nog gewoon dus merkt men het niet aan mijn uitspraak, Dat was vroeger ook al zo (alhoewel de sch voor mij schijnbaar sj was, dus sjool, sjoen etc) maar toen ik Engels moest gaan praten was ik de lach van de klas. De leraar bleef maar woordjes herhalen en ik maar zeggen wat ik hoorde en dat was schijnbaar zo lachwekkend dat de klas dubbel lag. Gelukkig was dat met Frans niet zo want dat kende niemand, daardoor werd ik ook beter in Frans dan in Engels. Dat is trouwens later ook allemaal goed gekomen

zeer duidelijk en leuk filmpje over hoe hoor je eigenlijk….

Ooit had ik met doof.nl een interview met de wethouder van de gemeente Waalwijk en de medewerker die gaat over inclusieve samenleving over toegankelijkheid voor slechthorende en doven mensen. Want daar is echt nog veel op te winnen (niet alleen in openbare gebouwen maar ook ziekenhuizen , winkels etc.). De wethouder had gedacht dat het een moeilijk gesprek zou worden met mensen die elkaar niet goed verstaan, en dat het wel handen en voeten gesprek zou zijn. Verbaasd was ze dat we gezellig, met onze hulpmiddelen, stonden te keuvelen. Ik vind dat niet erg, eerder komisch en ik vind daarbij dat het aan de slechthorende en dove medemens is om zelf vooral duidelijkheid te scheppen. En dat hebben we in dat gesprek dan ook gedaan. Bleken we toch gewoon mensen te zijn 🙂

Net was hier iemand van Enexis, ik heb nog steeds geen slimme meter. Ik heb die via de website aangevraagd. Na wat weken kreeg ik keurig via mail antwoord dat het ingepland wordt. Ik had in mijn vraagstelling gevraagd om te mailen en dat ik een fictief telefoonnummer heb ingevuld (0612345678, en nu maar hopen dat niemand die heeft) De beste man die hier net was vertelde dat ze al vaak gebeld hadden maar geen gehoor kregen…zucht. Maar er werd direct een afspraak gemaakt en hij vroeg of hij mijn telefoonnummer mocht hebben. Ik zei bel je anoniem? Ja zei hij, dan heeft het geen zin want die neem ik niet op (behalve als ik weet dat bijv. een arts belt dan heb ik mijn ringleiding om). Ach zei hij, prima zo, u ontvangt nog een bevestiging van de afspraak. Nog geen 2 seconden later ontving ik de mail met bevestiging…dan snap ik niet dat ze niet eerder een mail gestuurd hebben dat ze me telefonisch niet konden bereiken…Nu werd deze man hier naar toegestuurd… Maar goed in de mail staat dat je kunt bellen als de afspraak niet doorgaat… nou die afspraak gaat door hoor.

Ik heb van mijn slechthorendheid nooit een halszaak gemaakt, heel soms wel als excuus gebruikt, maar ach ik ben ook een mens. Voor mij is het gewoon, waarom zou ik me dan druk maken. Ik kan me voorstellen dat het heel anders is dan dat je op latere leeftijd slechthorend of doof wordt (het betert er bij ook niet op…maar gelukkig zijn de hoortoestellen wel steeds beter). Ik heb altijd gevraagd mij te beoordelen op mijn mogelijkheden en niet op mijn beperkingen en dat zal ik blijven doen. Ik denk dat elk mens wel eens wat heeft….

Margriet

14 april 2022

0

Hoe komt het toch?

De verkiezingen zijn al even achter de rug. De opkomst was dramatisch, vele mensen gingen op zoek naar de oorzaak. De Volkskrant probeerde in een analyse hierover helderheid te krijgen, zoals meerdere kranten. Ook Wopke Hoekstra beloofde dat het kabinet het zou onderzoeken.

Vorige week volgde ik online de raad van Waalwijk. Ik had gehoopt dat na de verkiezingen de onderlinge verhoudingen zouden veranderen. In de vorige raadsperiode vond ik vaak tenen krommend en ver onder het niveau. De oppositie met de hakken in het zand en de coalitie maar aanvallen. Zelfs onderwerpen waar de oppositie , partij afhankelijk, het eigenlijk mee eens was kon dan ineens 100 graden draaien. Gelukkig waren er toch nog partijen, ook van de oppositie, die op zoek gingen naar verbinding en het leveren van constructieve brijdragen.

Dinsdagavond had ik al naar het afscheid van de vorige raad gekeken en woensdag de installatie van de nieuwe raad online gekeken. Ik had een beetje de hoop gehad dat het nu echt anders zou gaan. Op zoek naar een andere manier van omgaan met elkaar en werkelijk eens nadenken over het betrekken van de bevolking. In de gemeente Waalwijk zijn 42% van de stemgerechtigde mensen gaan stemmen en dat houdt in dat 58% het niet gedaan heeft. Het is moeilijk om nu nog te rechtvaardigen dat je een volksvertegenwoordiger bent. Maar afijn er zijn partijen die zeggen dat ze dat wél zijn. Misschien is de kiezer, de 58% wel gewoon tevreden….

In de eerste raadsvergadering werd de sfeer weer snel zuur. Er was een raadslid die op elk voorstel wel een vraag had, soms ook goede vragen hoor, maar het is de toon die de muziek maakt en die toon kreeg hij niet zo goed gevonden. Al snel bleek de mogelijke oppositie weer tegen elk voorstel te zijn. Ik bedacht me op dat moment… “maar goed dat er niet veel mensen kijken, je zou direct als kiezer afhaken”. Als pragmatisch denkende persoon was ik aan het denken “ wat heeft deze raad nodig om wel samen te kunnen werken?” En eigenlijk haakte ikzelf bij deze gedacht al af. Als er al geen zelfreflectie is , wat mag je dan verwachten? Hoe kan men dan respectvol constructief opstellen zonder dat je overal mee eens hoeft te zijn?

Deze raad gaat wel bepalen wat goed is voor Waalwijk en haar inwoners, ik heb er weinig vertrouwen in. Dat vertrouwen heb ik ook verloren in onze landelijke regering. Ook ik vraag me steeds meer af, waarom zou ik stemmen? Het vorige kabinet is gevallen wegens de belastingfraude. Iedereen erkent dat hier onschuldige burgers de dupe van zijn geworden. Het kabinet neemt ontslag, onder druk van de tweede kamer. Functie elders toch? Nee hoor we gaan gewoon door, we halen er wat meer mensen bij, beloven dat er een andere bestuurscultuur komt en alles blijft bij het oude, er verandert niets. Je zou als burger toch mogen verwachten dat juist nu het moment is om de verandering door te voeren. Maar zowel landelijk als op plaatselijk niveau blijft alles bij het oude. ( en helaas zijn de hoofdpijndossiers zoals Groningen en de belastingfraude etc. nog steeds niet opgelost en kan het nog jaren duren…)

Wat ik zie is dat de kloof tussen arm en rijk groter wordt met alle gevolgen van dien. Veel mensen komen steeds meer in de (financiële) problemen, de energie rekening is niet meer te betalen, de  dagelijkse boodschappen zijn erg duur, de huurverhoging komt er weer aan. De kansarmen krijgen minder en minder kansen. Je hoort steeds meer mensen klagen dat ze in financiële problemen komen. Dat mensen nu, die nog nooit schulden hebben gehad, in financiële problemen komen is ook een gevolg van de stijgende energie en voedselprijzen en is het gevolg van de inflatie. Dát komt er extra bij, waardoor de armen en nu ook nog mensen uit de middenklasse in financiële problemen komen.

In de Corona tijd werden vele bedrijven financieel gesteund, er was genoeg geld. Ook hele grote bedrijven zoals Booking.com en KLM  kregen heel wat miljoenen toegeschoven. Nu de bevolking in de problemen komt lijkt van de genereuze overheid weinig over. 800 euro voor de lage inkomens om hun gastrekening te betalen. Hoor ik een inwoner zeggen, alsof dat mijn enige schulden zijn…

Het vertrouwen in de overheid is gedaald, het vertrouwen de lokale overheid is gedaald. En in mijn optiek heeft het veel te maken met de wijze waarop we met elkaar omgaan, met belofte maakt schuld… Ook dat de politiek zich rijk rekent als zij een verkiezing winnen en niet kijken naar de opkomst. Zowel lokaal als landelijk opereert de politiek top-down en neemt de burger niet mee in haar denkwijze en de reden waarom besluiten genomen worden. Dit leidt tot het gevoel bij de kiezer dat het toch niet uitmaakt wie er aan de teugels trekt, want je hebt toch geen invloed. De burger is teleurgesteld door alle loze beloftes die zijn gemaakt. Als liegen en bedriegen mag dan druist dat in tegen je eerlijkheidsgevoel en vele, ik ook haken af. Je ziet dat wat de landelijke politiek doet gekopieerd wordt in andere (bestuurs)lagen. De wijze van omgaan met elkaar, de loze beloftes en de bestuurscultuur die niet verandert maakt dat de politiek niet geloofwaardig meer is. De bestuursstijl kenmerkt zich door een topdown manier van werken, maar ook door zich politiek rijk te rekenen.

Maar hoe zouden we het kunnen veranderen? Dat is natuurlijk heel complex, we moeten echt iets doen aan de kloof tussen arm en rijk en tussen kansarm en kansrijk, maar ook door de bevolking te betrekken. 

  • Het minimum inkomen moet flink omhoog, dus ook de uitkeringen, want blijven we projecten bedenken hoe we mensen uit de schuld halen. We kunnen beter bedenken hoe we kunnen voorkomen dat ze er überhaupt in de schulden komen met alle gevolgen vandien. (Armoede is het kwaad van veel, (kinder-)mishandeling en zelfs misbruik, ongelijke kansen, ongelijke ontwikkeling, meer gebruik van de gezondheidszorg  en hulpverlening etc.)-
  • Er zou mijn inziens een balans gevonden moeten worden in het top-down en bottom-up denken en doen. De diverse overheden zouden na moeten gaan denken over hun handelswijze.  Welk effect heeft ons besluit op de bevolking? Waarin herkent de burger zich? Hoe krijgen we de burger in beweging zonder vooraf te beslissen wat te doen? Wat is inspraak? etc.
  • Maar ook zou regering en raad zich eens achter de oren moeten krabben… ben je echt een volksvertegenwoordiging? Nadenken over hun voorbeeldfunctie, want die is het niet altijd erg positief. Op dit moment is Hugo de Jonge zich aan het verontschuldigen over de mondkapjes affaire, het feit dat liegen schijnbaar mag in de politiek zou niet geaccepteerd moeten worden.
  • De bestuurscultuur moet veranderen. Daar zal het betrekken van de burger een grote rol in moeten spelen. Het wordt tijd om van het pluche af te komen en met beide voeten op de grond te gaan staan.
  • De regering maar ook de raad zou eens na moeten denken hoe ze met elkaar omgaan, over de normen en waarden die ze hanteren. Alles wat zij doen heeft een gevolg. Het omgaan met elkaar houdt ook in dat men kan kijken naar de overeenkomsten en zich daarop profileerd in plaats van (de vaak negatief beladen) verschillen.
  • er zulen nog vele andere mogelijkheden en ideeen zijn wellicht kan jij er ook wat bedenken.

Het gaat in ieder geval niet goed in Nederland, en dat liet niet alleen de verkiezingen zien. Het vertrouwen is weg, vele mensen hebben weinig of geen toekomstperspectief en het gevoel “ik doe er niet toe” groeit. Daar werken de hoge energiekosten, de dure boodschappen en inflatie nauurlijk niet aan mee. de kloof tussen arm en rijk wordt groter de kansarmen hebben steeds minder kansen, tijd voor verandering zou ik zeggen..

Wat vind jij er van en nog belangrijk wat zou volgens jou de oplossing(en) kunnen zijn?

Margriet van Loon

13 april 2022

0

Help dokter…. Oehoe…ik ben hier!!

Ik ben alweer een week of vier opgenomen in het Elisabeth ziekenhuis. Over het algemeen ben ik zeer tevreden. Ze doen allemaal , nou ja bijna allemaal hun best. Ik word vertroeteld en  er word naar mij omgekeken. Ik kijk er naar uit om mijn adres eindelijk definitief te veranderen naar mijn thuisadres. Vanaf oktober ben ik een kleine 11,5 week niet thuis geweest. Ik heb er goede hoop op dat de oorzaak is gevonden én er mee afgerekend is.

 Maar gaat nu echt alles zo goed in het ziekenhuis of ben je als patiënt ook bang om niet aardig gevonden te worden? En wat gaat dan werkelijk goed en wat gaat wat minder? Zijn er verbeterpunten etc?  

Gisteren ontving ik een enquête van de Raad van Bestuur over hoe tevreden ik was. Laat je je dan leiden door je positieve ervaring of laat je je leiden door wat minder gaat, of door een incident? Het zit in mijn aard om naar de positiviteit  te kijken dus laat ik me daardoor leiden. Tijdens het invullen bedacht ik mij dat ik een verkeerd signaal afgeef. Alleen maar zeggen dat alles koek en ei is en geen negatieve ervaring erbij zetten is niet handig. Immers wil je dat er dingen verbeteren. Gelukkig was er een tekstveld waarin ik het kwijt kon..

Maar wat ging dan niet goed, vraag jij je af. Wat ik erg lastig vind in dit ziekenhuis is dat er een ander beleid is betreffende de zaalartsen. Wekelijks krijg je een andere zaalarts. En soms zelfs 2 verschillende in de week. Enerzijds komt dit door het grote ziekte verzuim anderzijds heb ik begrepen dat dit het beleid is. In het Tweesteden had je meestal voor een langere tijd een zaalarts. Daar bouwde je dan een relatie mee op en het vertrouwen groeide daar ook mee. De afgelopen weken kreeg ik telkens een ander en leek het dat de gemaakte afspraken van de voorganger  niet meer te tellen.  Het geeft je niet het gevoel van een consequent beleid. 

Eindelijk zou ik 2 weken achtereen dezelfde zaalarts krijgen wordt hij geveld door COVID. Dat was dus voor hem maar ook voor mij vette pech. Er meldde een aardige zaalarts die me al eerder had gezien. Er werden weer afspraken gemaakt. Ik was nog erg ziek en zeer benauwd en zat ook wel in een klaagmodus, mijn koek was ver op. De dag erop meldde zich een andere zaalarts, hij zei zijn naam niet, zette pardoes een streep door de gemaakte  afspraken  en zei alles door te schuiven naar morgen en overmorgen en toen ik met hem in gesprek wilde liep hij weg en zei… ”ik heb nog meer patiënten”.

Ik voelde me zo niet gezien, niet gehoord. Het gaf me een ellendig gevoel… het was een stap in de verleden tijd waar de arts , zonder overleg, voor de patiënt bepaald. Hij zal het ongetwijfeld te druk hebben gehad, extra patiënten toegewezen gekregen hebben door het hoge ziekte verzuim, maar dan nog….

Ik realiseer me dat het gevoel niet gezien of gehoord te worden voor mij een soort messteek is. Ikzelf wil graag mee beslissen, overleggen en als men mij iets goed uitlegt kan ik daar een keuze in maken. Het gaat over mij… niet over de buurman of buurvrouw. Die kans werd me ontnomen. Waarschijnlijk wordt of is dit een goede arts maar niet erg communicatief vaardig. De opleidingen van tegenwoordig zijn niet alleen maar gericht op de medische diagnostische kant maar is communiceren een heel belangrijk item geworden. Ook het ETZ als opleidingsziekenhuis wil dat dit naar buiten brengen, is daar fier op. Helaas schiet er wel eens iets door de mazen heen.

Het lijkt mij trouwens voor een zaalarts ook veel prettiger om een patiënt een langere tijd te begeleiden. Ze kunnen, denk ik, daar dan veel van leren. Het leren kennen van patiënt , wie is het, hoe staat hij/zij in het leven, moet hij hij/zij gestimuleerd worden of juist wat afgeremd etc. Heeft de patiënt zicht op zijn/haar ziekteproces of vindt hij/zij het prima dat de dokter de leidende rol neemt? Zoveel mensen zoveel wensen.

Voor de patiënt heeft het ook veel voordelen. Je eigen behandelaar zie je tijdens de opname vaak niet, er is een ander behandelteam. Je moet daar weer opnieuw een relatie mee opbouwen, kijken hoe je op elkaar reageert, en vooral hoe duidelijk ben je met je signalen etc. Samen werk je dan aan een vertrouwensband waarin ook het bespreken van wat lastigere onderwerpen je makkelijker afgaat. Eigenlijk een win/win situatie.

Helaas is de zaalarts die weggelopen is nooit meer hier geweest. Voor hem was het schijnbaar niet zo belangrijk, voor mij juist wel. Ik zou trouwens ook niet willen verzanden in een welles nietes spelletje. Maar zou zo graag vertellen wat het met je doet als je zo behandeld wordt.

Hoe je het ook draait of keert, als patiënt heb je vaak de onderdanige rol. Regie houden in een ziekenhuis is haast onmogelijk. Meedenken en meebeslissen gaat tot een bepaalde hoogte. Maar ik probeer met alle kracht wel invloed te hebben, op basis van argumenten. Ik ga echt niet schreeuwen of ruzie maken. Dat ligt totaal niet in mijn aard. Nee ik wil gehoord en gezien worden…

In het negatieve voorval was het niet help de dokter verzuipt maar meer help de patiënt verzuipt.

Ik hoop oprecht dat deze blog mensen aanzet na te denken over dit onderwerp en degene die invloed hebben zou het misschien kunnen gebruiken om het beleid te veranderen naar een win/win situatie… of ben ik nu een negatieve zeurkous? Ik hoor het graag.

Margriet

1 februari 2022

5

Snotneuzen zijn het

Je kent ze wel, de twee oude mannetjes bij de Muppetshow, Waldorf en Statler. Zet mij daarbij… Ik zit bij hen op het balkon, wel wat minder chagrijnig maar  o jee wel oud…en mijmerend…en heel oud. Dus Waldorf, Statler en Margriet… Ik zit in het midden denk ik, kan ik ze goed verstaan. 

Ik lig  dus weer in het ziekenhuis. Word weer perfect verzorgd, geen klachten daarover. Hoe ouder je wordt hoe jonger de verzorgende en artsen zijn. Ik realiseerde maar al te goed dat ik ouder word en dat daardoor de relatie gaat veranderen. Ook al ben je in je hoofd jong, voor een  verpleegkundige in opleiding zeg maar 18-19 jaar oud ben je gewoon een oude muts. 

De artsen die bijvoorbeeld zaalarts zijn, dus afgestudeerd als arts hopen nu dat ze mogen gaan specialiseren maar moeten wachten op een plaatsje.

ADHD

Als ze van het VWO komen zijn ze ongeveer 18/19 jaar oud, de studie geneeskunde is ongeveer 6 jaar als ze het snel doen, dan kun met 24/25 jaar al arts zijn. Voor mij zijn het echte broekies, snotneuzen zeiden ze vroeg tegen mij toen ik die leeftijd had

Maar ook de specialisten (specialiseren kost minimaal 5 jaar) zijn jonger en jonger en jij dus ouder en ouder. Het lijkt wel of de verschillen daardoor groter en groter worden, je lichamelijk verval, de zwaartekracht die zijn werk doet, je oogleden die voor je pupillen hangen en over je borsten maar niet te spreken.

Het brengt je terug naar je eigen jeugd jaren. Ik had zeker de wijsheid in pacht, en door de jaren heen heb ik nog meer geleerd 🙂

Als 18 jarige ging ik met nog 4 andere 18-19 jarige een week op zomerkamp met 35 kinderen. We vonden onszelf volwassen genoeg en verantwoordelijk genoeg, alhoewel sommige ouders ons ook zagen als snotneuzen die achter hun oren nog niet droog waren. En dat was natuurlijk ook zo. Het was nou ook niet dat we helemaal geen verantwoordelijkheid konden dragen. Maar als ik er nu op terugkijk zou ik het nu niet meer zo doen. Door je ervaringen goed of slecht is je perceptie ook veranderd. 

De verpleegkundige van nu, hebben zo hun verantwoordelijkheden, lijkt wel of ze meer verantwoordelijk zijn dan ik op hun leeftijd. Ik hing als jongvolwassenen aan elkaar van feesten en partijen en vooral leuke dingen doen, daar tussendoor je studie (en dat ging niet altijd goed). Nu hoor ik ze hier zeggen dat ze weinig leuke dingen doen omdat hun studie zo belangrijk is…

Ergens is dus de perceptie veranderd. Is het nu zo dat de jongeren van nu verantwoordelijker zijn of is mijn geheugen die me door ouderdom in de steek laat? Of was ik werkelijk verantwoordelijk maar ben ik dat vergeten?

Tja, het zijn broekies, jonkies en snotneuzen maar ik heb wel vertrouwen in hun expertise, in hun deskundigheid. Begin nu te twijfelen of ik nu volledige gehospitaliseerd ben of meer kan berusten…?

Hoe we het draaien of keren, ik heb wel vertrouwen in deze snotneuzen dat ze uiterste best doen het mij zo aangenaam mogelijk te maken, dat ze met hun kennis op zoek gaan naar oplossingen, in overleg met de oudere, maar soms wel jonge specialisten. De jeugd heeft de toekomst en ik kijk met Waldorf en Statler terug en hang ik over het balkon heen met mijn verhaal over vroeger….Het mopperen laat ik graag aan hun over.

Margriet

13 oktober 2021

0

Maak een website of blog op WordPress.com

Omhoog ↑

%d bloggers liken dit: