Ik heb het gedaan, een klacht ingediend tegen mijn wooncorporatie. En eigenlijk vind ik het verschrikkelijk dat ik zoiets heb moeten doen. Mijn dakgoot is stuk. Hij is schoongemaakt voor het eerst dat ik hier woon(16 jaar). De man die kwam schoonmaken was wat bijzonder, gewapend met een emmertje en ladder ging hij de klus aan. Als het emmertje vol was, door de brandgangen weer naar de straat om het emmertje te legen, dat deed hij drie keer bij mijn dakgootje. Afijn hij zal wel geen tijdsdruk kennen. Twee dagen later ging het regenen en liep de dakgoot over. Natuurlijk direct een melding gemaakt maar de “crisisdienst” vond het niet zo erg. Maandags weer contact gezocht met de wooncorporatie Casade  en er kwam een bedrijf kijken. Die constateerde dat de dakgoot doorgebogen was. Hij vroeg of ik in de dakgoot had gestaan of dat ik er aan gehangen had…nou al zou ik willen, ik kan dat niet eens. Maar goed de man constateerde dat er een nieuwe dakgoot in moest en dat Casade dat moest goedkeuren. Twee weken later, half april was de goedkeuring er en vanaf dat moment is het stil….heel stil. 

Half Mei vraag ik een update, de opzichter laat me weten dat de opdracht al lang is vergeven en dat ze het nogmaals zou navragen… Wederom oorverdovend stil. Ik hoor niets meer. Op mijn mailtjes rechtsreeks naar de opzichter komt geen antwoord, ook niet als ik nadrukkelijk om vraag. Op 4 juni stel ik de  wooncorporatie aansprakelijk wegens nalatigheid voor de schade  aan mijn luifel, vochtvlekken en het weer zit er in. Ondanks het vele drogen tussen door heb ik toch schade. Ik stuur nog een filmpje van de situatie.  Wederom geen reactie. En nu heb ik het gedaan, ik heb een officieel klacht ingediend. Vorige week maandag gedaan, en dat druist tegen mijn principes en gevoel in. 

Hoe meer ik erover nadenk hoe meer ik tot de conclusie kom dat veel draait om de woordjes communiceren en klant. De wooncorporatie  gaat niet uit van de klant maar van hun bezit. 

Als de opzichter of andere medewerker nu gewoon zou reageren, even een update, zo staat het er voor dat zou dat al veel helpen. Wellicht is er iets aan de hand, ik zou daar begrip voor hebben. Dan neem je de klant serieus. 

Het zegt het wat over de grondhouding van deze wooncorporatie Het lijkt erop dat de klant hier niet de koning is.  Stel dat ik een klacht had over een goede slager, een goede audicien of wat dan ook, dan zouden die direct contact opnemen omdat ze niet zouden willen dat hun goede naam besmeurt wordt. Immers is een klacht of het niet oplossen van een klacht negatieve reclame. 

Nu heb ik zelf een arbeidsverleden bij een wooncoöperatie en het irriteerde me toen al dat men over “ons bezit” sprak. (Ik deed daar sociaal beheer, overlast klachten, burenruzies en bijzonder doelgroepen etc dus geen vastgoed) Klagende huurders werden vaak bestempeld als zeurders, en de klacht was  bijvoorbaat niet gegrond.  Mensen van niet Nederlandse afkomst met schimmel ventileerde niet goed, en de goedkoopste oplossing werd gezocht. Het ging niet over de huurder maar over het eigen bedrijf, de wooncorporatie. Er werd direct in een collectief gedacht. Schept het precedenten? Dan niet doen. Stel dat de buren dit ook gaan bedenken. De huurder als individu is niet zichtbaar. Ik had gehoopt dat het bij Casade anders zou zijn, tegen beter weten in. Want ik hoorde bij meerdere wooncoöperatie hetzelfde verhaal.

Nu hoor ik je zeggen, er is toch een HuurdersBelangenVereniging?(HBV) Jazeker die is er, maar die heeft, net zoals andere HBV’s  het contact met hun achterban verloren. Ze krijgen weinig of geen respons van de achterban en weten dit tij ook niet te keren. De mensen die daar actief zijn doen hun best maar werken op persoonlijke titel.  Eigenlijk zouden zij zich hard moeten maken voor de huurders, de klant. Zij zouden juist hierin wat kunnen betekenen.

De klant is duidelijk niet de koning bij een wooncorporatie.

Ik denk dat de meeste klachten ontstaan door elkaar niet te begrijpen of door het niet communiceren en door de grondhouding van de wooncorporatie. En dat is nou zo jammer. Je komt toch in een niet prettige sfeer terecht. Zelf ben ik van het communiceren, en ik denk dat ik ook best begrip op kan brengen als men daarom vraagt, als het maar duidelijk is… maar helaas dat is het niet. Ik ben dan wel een klant, goed voor heel wat eurootjes per jaar, maar ben zeker geen koning.

Terwijl ik dit schrijf komt er een mail binnen. Van de wooncoöperatie, de opzichter. Met excuses. Ze heeft weer aan de bel getrokken bij de aannemer en hoopt op een snelle oplossing en wil na de reparatie naar mijn luifel komen kijken om te komen tot een passende oplossing.. Ik ben er blij mee…maar nu het al 3 maanden duurt vind ik dat ik deze blog best mag plaatsen.

Margriet 

30 juni 2021