Een avond in Waalwijk die me liet glimlachen

Gisterenavond zat ik niet thuis met een kop koffie , maar in de Walewyc Mavo en eerlijk is eerlijk, dat is echt een mooie school. De gemeente Waalwijk organiseerde daar een avond met mensen van allerlei culturen. De vragen waren simpel maar belangrijk:

Voel je je thuis in Waalwijk? Voel je je welkom? Wat kan beter?etc.

En wat bleek? Als je mensen écht laat praten, komt er verrassend veel boven tafel.

De avond werd georganiseerd door Radar, de organisatie die zich inzet tegen discriminatie, in samen met de gemeente Waalwijk. En eerlijk gezegd was ik er ook vanuit een persoonlijke behoefte, ik maak me al jaren boos over de polarisatie in ons land. Over hoe sommige politici groepen mensen tegen elkaar uitspelen. Ook in de gemeentelijke politiek. Over hoe er op sociale media wordt gedaan alsof arbeidsmigranten en asielzoekers en niet te vergeten “ de” Moslim de oorzaak zijn van élk probleem. Alsof er maar twee soorten mensen bestaan: de perfecte Nederlander en de “slechte ander”. We weten allemaal dat het leven iets ingewikkelder is dan dat.

Arbeidsmigranten op afstand

Een van de eerste onderwerpen was de manier waarop arbeidsmigranten worden gehuisvest. Vaak in hotels ver buiten de stad, letterlijk op afstand van het dagelijkse leven. Zij voelen zich niet welkom, omdat ze ver weg zitten. En Waalwijkers leren hen niet kennen, omdat ze hen nooit zien. Het gevolg, twee werelden die langs elkaar heen leven. Het is een praktische oplossing deze hotels maar draagt niet bij aan een “samenleving”.

Taal als sleutel

Ook taal kwam voorbij. Lessen zijn soms duur, of alleen in Tilburg te volgen. Voor mensen met wisselende diensten is dat bijna onmogelijk. De oproep was duidelijk: “Laat Waalwijk, maar ook de werkgevers méér doen. En zet die lessen óók in het weekend.”

IncludieQ: het mooie voorbeeld

Gelukkig kwamen er ook hartverwarmende verhalen. Zoals het initiatief IncludieQ in wijkcentrum Balade Waar dagbesteding is voor iedereen, zonder indicatie, zonder gedoe. Jong, oud, Nederlands, Pools , welke nationaliteit dan ook iedereen mag aanschuiven. Ze zoeken alleen nog een vrijwilliger die Pools spreekt, zodat een Poolse vrouw zich meer thuis voelt. Klein detail, groot verschil.

Ook werd nadrukkelijk de Kazerne genoemd wat sinds een paar jaar in het centrum van Waalwijk te vinden is en mensen spontaan binnen kunnen lopen maar ook mee kunnen doen aan allerlei activiteiten.

En dan… social media

Maar nu komt het stuk waarvoor ik er zélf vooral was. Ik maak me al jaren boos over de polarisatie, en die wordt in Waalwijk, net als overal, versterkt door social media. Daar lijkt één type mens de sfeer te bepalen “de altijd-ontevreden mens.”

Je kent ze wel:

degene die onder elk bericht van de gemeente verschijnt met allerlei opmerkingen waarover het artikel niet over gaat

degene die overal tegen is

degene die altijd de schuld legt bij “de asielzoekers”,” de Moslims”, “de arbeidsmigranten”, “de gemeente”,of “Den Haag”

degene die nooit een lichtpuntje ziet… maar alleen negatief reageert

en vooral…. degene die nooit, maar dan ook nóóit naar zichzelf kijkt

Het zijn de luidste stemmen. De schreeuwers. En omdat ze zo aanwezig zijn, lijkt het soms alsof zij de meerderheid vormen. Terwijl dat echt niet zo is.

De mensen die wél positief zijn, die wél in verbinding willen leven, die wél openstaan voor elkaar die zijn er volop. Ze zijn alleen stiller. Niet omdat ze niks te zeggen hebben, maar omdat ze geen zin hebben in digitale ruzie, uitgemaakt willen worden voor alles en nog wat, of als de argumenten “ op zijn” de persoonlijke aanval krijgen ( ik kan er over meepraten) .

Tijd voor een ander geluid

Tijdens de bijeenkomst heb ik gezegd waarom ik er was, omdat ik vind dat het tijd is om het positieve geluid harder te laten horen. Niet als zoetsappig tegengeluid, maar als realistisch geluid. Want als je met elkaar praat, echt praat, zonder toetsenbord en capslock, zie je ineens dat we helemaal niet zo verschillend zijn.

En de avond bewees dat in alles. Zodra mensen elkaar ontmoeten, valt de spanning weg. Dan zie je gewoon mensen, met verhalen, zorgen, humor, liefdes, verlangens en in dit geval ook een bord heerlijke Italiaanse pasta.

Met een warm gevoel naar huis

Ik ging naar huis met het gevoel, zo kan het dus ook. Waalwijk is niet perfect. Maar we kunnen er samen iets fantastisch van maken, zolang we durven praten, durven luisteren en durven laten zien dat negativiteit niet de baas hoeft te zijn. Op zoek naar verbinding in plaats van in wij en zij denken.

Misschien is het tijd dat de stille meerderheid een beetje minder stil wordt

De brutalen hebben de halve wereld…..

Tenminste dat is de uitdrukking. Ik riep er altijd hard achteraan en de niet brutalen de andere helft. 

Maar steeds meer kom ik tot de conclusie dat de brutalen misschien wel méér hebben dan de halve wereld. Als je staat te dreigen in een winkel komt er vaak korting. Als in een ziekenhuisafdeling de patiënt of de familie NU een dokter willen spreken en daar dreigend over doet zal er meestal wel een arts verschijnen.

Tegen mij wordt vaak gezegd, je bent ook te netjes, je moet wat dreigender praten als je iets voor elkaar wil hebben. Nu ben ik vocaal best goed ontwikkeld al zeg ik het zelf, ga ik meestal netjes de dialoog aan om mijn standpunt duidelijk te maken. Heb en toon ik respect naar de ander. Maar soms lukt het me echt niet om goed gehoord te worden. Maar om nu te gaan dreigen, vloeken , tieren en mijn stem te verheffen,  om mijn gelijk te krijgen, dat zit niet in me. Een vriendin zei ooit, kom maar eens bij mij in de leer dan leer ik het je wel.

Ik ben ook niet geschikt om af te dingen, vele vinden dat een leuk spel, bij mij verschijnt het schaamrood op de kaken. 

Een vriend van mijn nicht zei; “Als in de winkel iemand staat te tieren, geef ik hem 10% korting en werk ik hem zo snel mogelijk de winkel uit”. Ik snap dat wel, maar we belonen daarmee eigenlijk niet normaal gedrag. Jijzelf gaat ook niet zomaar tieren of schelden? Jijzelf wilt toch niet zo benaderd worden? 

Ooit zei diverse verpleegkundigen in een bijeenkomst,; “ Als iemand mij staat te bedreigen dan kies ik er voor hem of haar gelijk te geven en haal ik bijvoorveeld de dokter, wat moet ik anders?”. Zover zijn we dus, je voelt je zo bedreigd dat je iemand gelijk moet geven en haalt de dokter. Je wilt dat niet, maar wellicht escaleert de situatie en dat wil je ook niet. Je zit klem.

Onlangs had ik het erover met de mevrouw die vloeren verkoopt. Haar man stond erbij en zei; ”Wij kiezen ervoor om de klant te vragen naar een ander te gaan, wij gaan niet mee met dreigementen. Zulke klanten wil ik niet.” Ze hebben dus een keuze en kiezen ervoor om de dreiger niet te belonen.

Nu heb ik sinds kort een traplift, de plaatsing is niet zonder slag of stoot gegaan. Eerst zouden ze komen plaatsen, maar er kwam niemand, een vergissing noemde dat bedrijf dat. Ja dat kan natuurlijk. Daarna kwamen ze de lift plaatsen maar hadden ze de verkeerde motor en stoel bij zich…mijn wenkbrauwen fronste maar oké dat kan gebeuren.

Toen het ding er dan eindelijk stond, week later, kon ik boven de stoel niet draaien want de trap naar zolder zit in de weg. Dat is natuurlijk niet handig…  Zo lang zijn mijn benen nou ook niet hé. Omdat er een storing was in de lift kwam er een monteur en die had de oplossing, haal een stuk uit de trap naar zolder en het is opgelost. of, schuin op de stoel gaan zitten en op een halve bil kunt u makkelijk naar boven.

Nu is dat wel een beetje raar,  je laat iemand op een halve bil, schuin op de stoel zitten… met de kans er vanaf te kukelen. Tenslotte zijn mensen die een traplift nodig hebben niet echt gezond…

Maar het blijft vreemd dat als je een traplift koopt dat die niet past. Je sloopt dan gewoon je halve huis en dan is het goed? Maar deze monteur was er van overtuigd  dat wie er ook kwam van het bedrijf ze allemaal hetzelfde zouden zeggen. 

Ik meldde hem dat ik toch liever de afspraak die er al stond liet doorgaan om een second opinion te krijgen. Maar helaas op de dag van de afspraak kwam niemand, ik zoek wéér contact en de schrijver laat me weten dat er een misverstandje is. De monteur had doorgegeven dat het niet meer nodig is want mevrouw neemt een klusjesman in de arm om een stuk trap af te breken(?)  Of gaat op één bil, schuin op de stoel zitten(?)

Je begrijpt dat mijn bloed aan het koken was, een misverstandje? Dat dacht ik niet, meer een monteur die overtuigd is van zijn oplossingen. Afijn een nieuwe afspraak gemaakt, wéér 2 weken later. 

Ondertussen kreeg ik van diverse kanten te horen dat er allerlei compensatie werd gegeven door dit bedrijf voor minder ellende, dus ik schrijf een mail waarin ik dat ook vertel en dat ik mijn vertrouwen inmiddels wel verloren was…. En of er wellicht een compensatie mogelijk was.  Ik kreeg een keurig nette mail terug waarin de schrijver mij bedankte voor mijn correctheid, maar geen compensatie.

Maar nu is het opgelost, er kwamen 2 monteurs die direct zagen dat de lift niet goed ingemeten, of geplaatst was,. Ze konden wat winnen maar dan moest hij verplaatst worden, en dan heb je dus gaatjes in je laminaat en mis je een stuk pvc… ik dacht, als ik maar normaal naar boven kan, en zonder gevaar voor mijn leven ook kan afstappen. Ze hebben er een klus aan gehad en het is opgelost.

Ik ben er blij mee. Schrijf dit ook naar dit bedrijf en ik krijg een compensatie, genereus, voorgesteld. Een jaar lang een onderhoudscontract gratis. Gaat de dag er op de bel, staat een bezorger met een prachtige bos bloemen.

Ik heb er dus weer vertrouwen in, de brutalen hebben de halve wereld, en misschien ietsjes méér, maar de niet brutalen hebben ook een groot deel… en daar ben ik blij mee. ik blijf netjes…misschoen moeten we de hardroepers eens wat minder belonen, doe jij mee?

Margriet

4 juli 2020

Maak een website of blog op WordPress.com

Omhoog ↑