Ik ben jarig en ben er blij mee!

pieppieppiep,…. ik word wakker van iemand die aan mijn arm zit, infuus gesneuveld. Hij zat er nog maar net in. De verpleegkundige doet een verwoede poging maar het mag niet baten. Er wordt iemand gehaald van de SEH , ook bij haar lukt het niet. Dan maar een telefoontje naar de IC… ook dat mag niet baten.de verpleegkundige doet nog wat pogingen, helaas. Overleg met de dienstdoende arts maakt dat we moeten wachten tot 8 uur…..tussendoor bloedprikken en hopen dat het goed gaat…. Ik wacht maar af, een andere rol heb ik niet.

Maar ik ben inmiddels wel 63 jaar geworden. De kamer is door de verpleegkundige vrolijk versierd, echt heel feestelijk. 63 jaar, dat had ik 5 jaar geleden niet gedacht. Mijn eerste prognose was echt belabberd, 3 maanden tot een jaar, misschien 1,5. Dat verandert na de operatie die tegen alle verwachting is uitgevoerd naar 10% leeft nog na 5 jaar, de meeste overlijden de eerste 2 jaar. Ik hoor dus bij de 10%! En een simpele rekensom leert mij dat er dus echt mensen langer moeten leven om aan die 10% te komen, daar ga ik voor.

Hier zit ik dan in mijn bed, versiert, gewoon 63 jaar geworden. Het voelt bijzonder en natuurlijk kijk je even om. Natuurlijk weet je dat je 5 jaar geleden een actief sportende vrouw was die mega veel kilo’s was kwijtgeraakt met dieet en beweging. Volop in het leven, andere baan in het vooruitzicht. En ineens DE diagnose die je leven op de kop zet.

Natuurlijk kijk je vooruit op deze dag. Je hebt de twijfel, weet niet hoe lang je nog blijven mag en wat er allemaal op je pad gaat komen. Maar stiekem denk ik dat ik 65 jaar mee ga maken, of ik nog mag profiteren van mijn pensioen is echt te ver weg om over na te denken.

Wel ga ik er vanuit dat de komende maanden met wat mooi zonnig weer mijn leven er weer aangenaam uitziet. Zie mijzelf in de tuin zitten, onder de luifel met Manu de poes in mijn buurt. Ga lekker wat BBQ.s organiseren omdat ik samen eten , vooral buiten, zo super leuk vindt met mensen die dichtbij mij staan. Ik hoop dat veel mensen op de koffie of thee komen in mijn tuin, die over paar maanden volledig in bloei staat. Ik heb er zin in.

Vandaag 63 jaar, geloof niet dat ik eerder jarig ben geweest in een ziekenhuis, op mijn telefoon komen de felicitaties binnen. Het voelt feestelijk. Ja 63 jaar en ik ben er super blij mee, weet nog dat ik mijn 50ste niet wilde vieren, voelde zoveel druk om dat wel te moeten doen. Nu vier ik alles wat mogelijk is, pluk ik de dag en vind ik 63 ineens goed klinken, kijk ik niet meer om naar mijn jeugd of de jaren er na, nee gewoon nu. Geen “reservetijd” zoals sommige dat noemen maar gewoon “mijn” tijd. Geen strijd aan het leveren, wat sommige zeggen. ( waar zou je tegen moeten strijden, je hebt geluk of niet) maar gewoon leven. Misschien iets meer dan wat ik van te voren deed, maar zeker intensiever. Ik kan echt genieten van de kleinste dingen… ik ben een gelukkig mens.

Margriet

9 april en 63 jaar geworden,

Met vriendelijke groeten,

Margriet van Loon

HTTP://margrietvanloon.blog

Verstuurd vanaf mijn iPhone X